Έπρεπε να ντρέπεσαι …
Κι αν δεν ντρέπεσαι… έπρεπε να φοβάσαι, αν είχες ίχνος…ψάχνω να βρω τη λέξη… της κυριολεξίας που σκοτώνει, που αφοπλίζει, που μας κάνει πιο ατσάλινους, απέναντι πρώτα σ’ εμάς… και δεύτερα σε σας… η απέναντι… «καρσί» το λέω εγώ …σ’ όσους μας αμφισβητούσανε η και μας αμφισβητούν!
Τη βρήκα τη λέξη … «αυτογνωσίας» τώρα που πήρα φόρα βρήκα και μια δεύτερη… «Αθανασίας» !!!
Έπρεπε να ντρέπεσαι …
Κι αν δεν ντρέπεσαι… έπρεπε να φοβάσαι, αν είχες πραγματικά ίχνος…«αυτογνωσίας»!
Γιατί εμείς και λόγο έχουμε και αντίλογο…
Και «κώλο έχουμε και αντίκωλο»… που λένε στ’ όμορφο χωριό μου το Καινούργιο Τριχωνίδας!
Ποιος πέφτει όξω;
Να ξαναρωτήσω…αλλιώς;
Ποιος Αλήθειες σου είπε… ποιος σου λέει… κι εσύ τι στάση κράτησες και κρατάς απέναντί του!!!
Τι θέση πήρες απέναντι στα προβλήματα που μας ταλάνιζαν … και τώρα «εκών άκων» μας αφανίζουν;
Έπρεπε να ντρέπεσαι …
Δε σου τα κραύγαζα εγώ φίλε μου τα οδυνηρά μελλούμενα μόνο και μέχρι τότε … δε σου επισημαίνω «ηπίως» πλέον τα μελλοντικά συμβάντα!
Ε…αν και μέχρι σήμερα η εξαθλιωμένη … «βαριά τη καρδία»…με βαριά καρδιά… το γράφω…κατάσταση δεν σου έδωσε το έναυσμα να προβληματιστείς κι ορθά να πράξεις…κι ολόρθα συμπεράσματα… αν δεν είσαι ικανός τώρα να βγάλεις…δε θα τα βγάλεις ποτέ!!!
Δε θα πετάξεις ποτέ στη ρότα των σταυραϊτών …σαν τα ερπετά εσαεί θα σέρνεσαι!!
Γιατί δυο είναι της ζωής οι δρόμοι:
Η πετάς σαν τον… σαν τους σταυραετούς…η σαν τα ερπετά σέρνεσαι….διάλεξε και πάρε!!!
Έπρεπε να ντρέπεσαι …
Πάντως εμείς…η... οι σαν εμάς… που κατά πως λέει η τοπική μας ρήση: «Γαμάμε κούκο και βγάνει αηδόνι»…δεν είσαι!!!
Δε θέλω να μ’ ενστερνιστείς επειδή εγώ σ’ αξίες και ιδανικά αναλώθηκα!!
Ούτε να μας ακολουθήσεις!!!
Αν δεν το νιώθεις κι αν δεν το μπορείς!!
Πόσο μακριά είναι το σκοτάδι;
«Κλείσε τα μάτια σου να το δεις»!
Πόσο μακριά όμως είναι οι αξίες της ζωής;
Αν δεν «το ’χεις» μέσα σου …ποτέ δε θα τις βρεις!!!
Δημήτρης Ντόκας
