Σκιές προβάλουν στο γυαλί
Κιτάπια αραχνιασμένα
Φίδια έχει η Μέδουσα
Και όλα πληρωμένα.
Χρυσάφι απ’ το χέρι σου
Σκεπάζει τον πλανήτη
Κι οι χρυσοθήρες άπληστοι
Σταυρώνουνε τα ξίφη...
Όταν βρεθείς με τ’ άγρια
Στον καθαρό αέρα
Μαζεύεις το χρυσάφι σου
Φτιάχνοντας τον Περσέα.
Ο μύθος είναι ζωντανός
Τον βλέπουμε μπροστά μας
Και μέσα απ’ τις βαθιές πληγές
Φτιάχνουμε τα σπαθιά μας.
Στα εργαζόμενα και άνεργα παιδιά του χωριού μου.
Διονύσης Παλούμπας
