Τα πόδια σπάνε το σκορ ...τα μυαλά το πυρπολούν!!!

Αγόρασα ελπίδες !!
Παίξε απ’ το περίσσευμά σου, αν υπάρχει σήμερα περίσσευμα... και ξέγραψέ το!
Πόσο επίκαιροι σήμερα είναι εκείνοι οι στίχοι του Πάνου Τζαβέλα «προπό, λαχεία, διαφθορά»!!!

Εγώ θα παραφράσω, με θρασύτατη τόλμη, καθ’ υπέρβαση της ηθικής μου,  αν και είναι ιεροσυλία, τούτους τους στίχους και θα πω:
Στοίχημα, Κίνο …συμφορά!

Μου είπε γνωστός μου πράκτορας…οικονομολόγος, που αναγκαστικά για βιοποριστικούς λόγους, προς τιμή του, κάνει τον πράκτορα, που του αρέσει και το τραγούδι «Άνοιξε το παράθυρο να δεις» 

"Είμαι υπέρ του να καταργηθεί ο τζόγος"!

Είναι βαρύ, πολύ βαρύ, απάνθρωπο, να δεινοπαθεί, να βγάζει το μεροκάματό του, αν το βγάζει σήμερα, ο φίλος μου ο οικοδόμος και να ωθείται να το παίξει στον τζόγο, το ιδρωμένο και ματωμένο μεροκάματό του!
Μου είπε παλιά, για να δικαιολογηθεί στην οικογένειά του, επιρρεπής τζογαδόρος:
Αν σε ρωτήσει η μάννα μου, η η γυναίκα μου να της πεις ότι ήμασταν μαζί χθες το βράδυ!
Όχι! του είπα, ν’ αναλάβεις τις ευθύνες σου, δε θα σε καλύψω εγώ αν παίζεις!!
Όχι δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν να σπάει την ψυχή του κομμάτια, σαν «τα κομμάτια της παραγωγής» ο συμπαθής μου, ένας άλλος φίλος και το βδομαδιάτικό του, να το καταθέτει στο βωμό της «θεάς τύχης»!!! 

Αγόρασα ελπίδες, σε λαχείο λαϊκό
Και δύο κόκκινα γαρίφαλα, για σένα
Θα πάρω, πριν νυχτώσει πάλι, τον ηλεκτρικό
Στην Αττική, τα όνειρά μου έχω χαμένα !!!

(Είχα γράψει παλιότερα)

Επαναφορά και νομιμοποίηση, εξετάζει η σημερινή κυβέρνηση, «παιγνιομηχανημάτων»!!
Μέγιστο κοινωνικό έγκλημα!!!
Τώρα οι συμπολίτες μας, είναι πιο επιρρεπείς στα τυχερά παιχνίδια, γιατί μέσα στην απελπισιά τους, στην εξαθλίωσή τους, σκέπτονται και λένε: «Με τα πολλά στη φυλακή και με τα λίγα μέσα»
«Μέσα» εννοούν τη φυλακή!
Αλλά όμως πάνε «μέσα»,  μέσα…δεξιά στο καρέ για όσους γνωρίζουν τους τζογαδόρικους, χαρτοπαιχτικούς όρους.
Πάνε … «μέσα» και ξαναπάνε, στον «κουβά» και δόστου και  ξαναδόστου!

Κοινωνική καταρράκωση αδύναμων χαρακτήρων
Χωρισμοί
Φυλακίσεις
Ψυχικές διαταραχές
Ακόμα και Αυτοκτονίες εξαθλιωμένων
Αυτό είναι το νεοσοσιαλιστικό κράτος πρόνοιας;
Εμείς…κι εμείς, στου συλλογισμού μας τους απέραντους δρόμους, πορευόμαστε με τους ήχους της αγρύπνιας ...

Βάλτε ακόμα μια παγίδα, στο διάβα του κάθε συμπολίτη μας, στολίστε τη με φρούδες ελπίδες, με πλάνες ανάλγητες υποσχέσεις, με το πιο ωραίο όνειρο, εκείνο που είναι τόσο ωραίο… για να ’ναι αληθινό!
Δεν μπορώ άλλο ν’ απαντώ βλοσυρά, σκυθρωπά, άχρωμα πρόσωπα και ν’ ατενίζω καταρρακωμένες ψυχές!
Άμα βγούμε  ποτέ, με τέτοιες πρακτικές και μεθοδεύσεις, από την …δε θα γράψω την χιλιοειπωμένη και τετριμμένη λέξη, έχω άλλη δική μου.
Άμα βγούμε ποτέ, απ’ την «δηθενκατάντια» μας!!
Σπάστε την πένα της έγνοιας και της αγωνίας μου!!!
Μπορείτε άραγε;

ΥΓ: Μου είπανε, «γράψε όπως νιώθεις», δείξε «τα μέσα σου…» γιατί αλλιώς «δε θα είσαι ο Ντόκας»!!
Προκειμένου να… μου πάρουν την «κληρονομική και την προσωπική μου ταυτότητα», συναισθηματικά φορτισμένος,  αμύνομαι!!!
Τι άλλο μπορώ να κάνω;
Τα πόδια σπάνε το σκορ ...τα μυαλά το πυρπολούν!!!

Δημήτρης Ντόκας