«Σιγά τι κάνει αυτός, βάνει τα λιανόπαιδα και κοσιεύουν*»! Είπε κάποιος συντοπίτης μας παλιότερα, με τη χαρακτηριστική του ντοπιολαλιά, αναφερόμενος σ’ έναν «αθλητικό παράγοντα»!
Τούτη τη φράση τη θυμήθηκα τώρα, που κάποιοι επιδιώκουν εθελοτυφλώντας, να υποτιμήσουν τη νεανική Αντίσταση. Λέγοντας «Σιγά τι έγινε μωρέ στο Αγρίνιο, μαζεύτηκαν κάτι λιανόπαιδα και πετροβόλαγαν»! Θέλοντας να υποτιμήσουν κι αυτή τη μορφή αντίστασης, θέλοντας να απαξιώσουν κι αυτή τη μορφή πάλης. Είναι «λιανόπαιδο» σήμερα ένας 17χρονος, που βγαίνει στο δρόμο διαδηλώνοντας ενάντια στην κρατική αυθαίρετη καταστολή; Ενάντια στην κοινωνικοπολιτική αδικία; Αν είναι, γιατί δεν είναι όταν τον δέχονται για κατάταξη στους ιμπεριαλιστικούς στρατούς; Γιατί τον εμπορεύονται στο σύγχρονο αθλητικό σκλαβοπάζαρο; Είναι «λιανόπαιδο» σήμερα μια 16χρονη που αντιστέκεται με το συμβολικό της πετροβόλημα στη σύγχρονη κατοχή; Αν είναι, γιατί δεν είναι όταν την εκμεταλλεύονται στην καλλιτεχνική πασαρέλα; Γιατί την αποδέχονται, για να μην πω την ωθούν, στην αναγκαστική της βιοπάλης παιδική εργασία;
Τούτο το πετροβόλημα, με παραπέμπει σε εικόνες απ’ την περίοδο της γερμανικής κατοχής, στους δρόμους της Αθήνας, στους δρόμους των πόλεων και των χωριών της υπαίθρου, που ο νεολαίος τότε έριχνε και μια πετριά στο διερχόμενο άρμα του τρίτου ράιχ! Τούτο το πετροβόλημα με παραπέμπει στο μικρό Παλαιστίνιο με τη σφεντόνα του, που ρίχνει την πέτρα της αγανάκτησης στον Ισραηλινό ιμπεριαλιστή φαντάρο. Δεν ήταν στο Αγρίνιο κάτι λίγα «λιανόπαιδα» αλλά 200 και …οι περισσότεροι έφηβοι. Μη φανταστεί κανείς, ότι το «λιανόπαιδο» νομίζει, πως με την πετριά του θα αντιπαλέψει στα ίσια και αποτελεσματικά το δακρυγόνο, το γκλόπ, την πλαστική σφαίρα και ίσως αργότερα την πραγματική. Βεβαίως και δεν είναι ενδεικνυόμενες οι ακραίες και βίαιες συμπεριφορές, όταν όμως σε μια κοινωνία σπέρνεις βία, βία θα φυτρώσει! (Στην τηλεόραση σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης, γιατί; επειδή πουλάει το αίμα… το ψέμα και το σπέρμα; Στο δρόμο, με την προκλητική επιθετική σου οδήγηση. Στο γήπεδο με τον αρρωστημένο εκτονωτικό φανατισμό σου. Σχεδόν παντού, στις περισσότερες εκφάνσεις αυτής της ανυπόφορης ζωής. Όταν χαϊδέψεις το κεφάλι ενός παιδιού θα σου χαμογελάσει κι όταν το κλωτσήσεις θα σε πετροβολήσει!) Συμβολικά δείχνει την αγανάκτησή του, την αντίθεσή του σ’ αυτό που εμείς οι μεγαλύτεροι με την ανοχή μας, η με την αξουσιοδότησή μας, αφήνουμε να διαιωνίζεται. Στο άδικο, που το ζήσαμε και το ζούμε και δε βρήκαμε τη δύναμη να το αντιπαλέψουμε. Στα επίπλαστα εφήμερα, που αφεθήκαμε, στην ελαστική μας συνείδηση, που επιτρέπει την όλο και πιο βαθιά βύθιση της κοινωνίας στο βάλτο της αχρείας εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Στους ανάλγητους στυγνούς εκμεταλλευτές των πάντων και στους υποτακτικούς τους. Στα καλοταϊσμένα μαντρόσκυλα της εξουσίας που αλυχτούν μέσα και έξω απ’ τις μάντρες της ψευτοκαπιταλιστικής βάναυσης επικυριαρχίας.
«Κοσιεύουν τα λιανόπαιδα» για να προκάμουν, αυτά που ο πατέρας τους είδε να περνούν από δίπλα του, από πάνω του, από μέσα του…εκείνα τα δημοκρατικά δικαιώματα και δεν έκαμε τίποτα να τ’ αγκαλιάσει να τα υπερασπιστεί. Να μου το θυμηθείτε, τούτα τα σημερινά «λιανόπαιδα», θα δώσουν σύντομα μαθήματα άκαμπτης αντίστασης, γιατί οι καιροί θα το απαιτήσουν. Όπως οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης που έγραφαν στους τοίχους «Κάτω ο φασισμός», όπως οι νέοι στην περίοδο της δικτατορίας, που έγραφαν στους τοίχους «κάτω η χούντα», όπως οι περισσότεροι νέοι του σήμερα, που φτιάχνουν ήλιους τις ελπίδες τους, για τους ουρανούς του αύριο!
*Κοσιεύω = Τρέχω γρήγορα να προφτάσω κάτι.
Δημήτρης Ντόκας
Τούτη τη φράση τη θυμήθηκα τώρα, που κάποιοι επιδιώκουν εθελοτυφλώντας, να υποτιμήσουν τη νεανική Αντίσταση. Λέγοντας «Σιγά τι έγινε μωρέ στο Αγρίνιο, μαζεύτηκαν κάτι λιανόπαιδα και πετροβόλαγαν»! Θέλοντας να υποτιμήσουν κι αυτή τη μορφή αντίστασης, θέλοντας να απαξιώσουν κι αυτή τη μορφή πάλης. Είναι «λιανόπαιδο» σήμερα ένας 17χρονος, που βγαίνει στο δρόμο διαδηλώνοντας ενάντια στην κρατική αυθαίρετη καταστολή; Ενάντια στην κοινωνικοπολιτική αδικία; Αν είναι, γιατί δεν είναι όταν τον δέχονται για κατάταξη στους ιμπεριαλιστικούς στρατούς; Γιατί τον εμπορεύονται στο σύγχρονο αθλητικό σκλαβοπάζαρο; Είναι «λιανόπαιδο» σήμερα μια 16χρονη που αντιστέκεται με το συμβολικό της πετροβόλημα στη σύγχρονη κατοχή; Αν είναι, γιατί δεν είναι όταν την εκμεταλλεύονται στην καλλιτεχνική πασαρέλα; Γιατί την αποδέχονται, για να μην πω την ωθούν, στην αναγκαστική της βιοπάλης παιδική εργασία;
Τούτο το πετροβόλημα, με παραπέμπει σε εικόνες απ’ την περίοδο της γερμανικής κατοχής, στους δρόμους της Αθήνας, στους δρόμους των πόλεων και των χωριών της υπαίθρου, που ο νεολαίος τότε έριχνε και μια πετριά στο διερχόμενο άρμα του τρίτου ράιχ! Τούτο το πετροβόλημα με παραπέμπει στο μικρό Παλαιστίνιο με τη σφεντόνα του, που ρίχνει την πέτρα της αγανάκτησης στον Ισραηλινό ιμπεριαλιστή φαντάρο. Δεν ήταν στο Αγρίνιο κάτι λίγα «λιανόπαιδα» αλλά 200 και …οι περισσότεροι έφηβοι. Μη φανταστεί κανείς, ότι το «λιανόπαιδο» νομίζει, πως με την πετριά του θα αντιπαλέψει στα ίσια και αποτελεσματικά το δακρυγόνο, το γκλόπ, την πλαστική σφαίρα και ίσως αργότερα την πραγματική. Βεβαίως και δεν είναι ενδεικνυόμενες οι ακραίες και βίαιες συμπεριφορές, όταν όμως σε μια κοινωνία σπέρνεις βία, βία θα φυτρώσει! (Στην τηλεόραση σε ζώνες υψηλής τηλεθέασης, γιατί; επειδή πουλάει το αίμα… το ψέμα και το σπέρμα; Στο δρόμο, με την προκλητική επιθετική σου οδήγηση. Στο γήπεδο με τον αρρωστημένο εκτονωτικό φανατισμό σου. Σχεδόν παντού, στις περισσότερες εκφάνσεις αυτής της ανυπόφορης ζωής. Όταν χαϊδέψεις το κεφάλι ενός παιδιού θα σου χαμογελάσει κι όταν το κλωτσήσεις θα σε πετροβολήσει!) Συμβολικά δείχνει την αγανάκτησή του, την αντίθεσή του σ’ αυτό που εμείς οι μεγαλύτεροι με την ανοχή μας, η με την αξουσιοδότησή μας, αφήνουμε να διαιωνίζεται. Στο άδικο, που το ζήσαμε και το ζούμε και δε βρήκαμε τη δύναμη να το αντιπαλέψουμε. Στα επίπλαστα εφήμερα, που αφεθήκαμε, στην ελαστική μας συνείδηση, που επιτρέπει την όλο και πιο βαθιά βύθιση της κοινωνίας στο βάλτο της αχρείας εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Στους ανάλγητους στυγνούς εκμεταλλευτές των πάντων και στους υποτακτικούς τους. Στα καλοταϊσμένα μαντρόσκυλα της εξουσίας που αλυχτούν μέσα και έξω απ’ τις μάντρες της ψευτοκαπιταλιστικής βάναυσης επικυριαρχίας.
«Κοσιεύουν τα λιανόπαιδα» για να προκάμουν, αυτά που ο πατέρας τους είδε να περνούν από δίπλα του, από πάνω του, από μέσα του…εκείνα τα δημοκρατικά δικαιώματα και δεν έκαμε τίποτα να τ’ αγκαλιάσει να τα υπερασπιστεί. Να μου το θυμηθείτε, τούτα τα σημερινά «λιανόπαιδα», θα δώσουν σύντομα μαθήματα άκαμπτης αντίστασης, γιατί οι καιροί θα το απαιτήσουν. Όπως οι νέοι της Εθνικής Αντίστασης που έγραφαν στους τοίχους «Κάτω ο φασισμός», όπως οι νέοι στην περίοδο της δικτατορίας, που έγραφαν στους τοίχους «κάτω η χούντα», όπως οι περισσότεροι νέοι του σήμερα, που φτιάχνουν ήλιους τις ελπίδες τους, για τους ουρανούς του αύριο!
*Κοσιεύω = Τρέχω γρήγορα να προφτάσω κάτι.
Δημήτρης Ντόκας
