Ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας Ανδρέας Μακρυπίδης, με ερώτηση που συνυπογράφεται από τον Βουλευτή Λευκάδας Σπύρο Μαργέλη, προς την Υπουργό Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη και τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστα Σκανδαλίδη, αναδεικνύει το ζήτημα της άρσης των περιοριστικών όρων χρήσης γης που επιβάλλονται από την υπ’ αριθμ. 168040/3-10-2010 Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) βάσει της οποίας προβλέπεται ότι σε απόσταση 300 μέτρων από τη ζώνη NATURA 2000, όπως είναι πολλές ακτές στον Νομό Αιτωλοακαρνανίας, η γη θα χαρακτηρίζεται «Αγροτική γη Υψηλής Παραγωγικότητας» και θα επιτρέπεται μόνο γεωργική παραγωγή και εκμετάλλευση.
Με την ερώτηση τους οι Βουλευτές ζητάνε να αρθούν οι παραπάνω περιορισμοί, οι οποίοι θέτουν σοβαρά εμπόδια στις αναπτυξιακές δυνατότητες των περιοχών αυτών και όχι μόνο, ειδικότερα σε μια περίοδο δύσκολη, όπου η επιχειρηματική και οικονομική δραστηριότητα πρέπει να αποτελέσει βασικό στόχο και κινητήριο μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, ιδίως στην περιφέρεια.
Συγκεκριμένα, ο Ανδρέας Μακρυπίδης αναφέρει στην ερώτηση του τα εξής: «Μεγάλη αναστάτωση έχει προκαλέσει σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, κυρίως νησιωτικές, και πιο πολύ στην Ακαρνανική Ακτή και στον νησιωτικό νομό της Λευκάδας, η υπ΄αριθμ. 168040/3-10-2010 απόφαση, η οποία προβλέπει ότι σε απόσταση 300 μέτρων από τη ζώνη NATURA 2000, η γη θα χαρακτηρίζεται «Αγροτική γη Υψηλής Παραγωγικότητας» και θα επιτρέπεται μόνο γεωργική παραγωγή και εκμετάλλευση.
Αυτό, αποτελεί καταστροφική εξέλιξη για την Αιτωλοακαρνανία και την ευρύτερη περιοχή, καθώς η θαλάσσια περιοχή που περικλείεται από ικανό μήκος των ακτών της Ακαρνανίας και το σύνολο των ανατολικών και νοτίων ακτών του νησιού της Λευκάδας είναι χαρακτηρισμένη ως προστατευόμενη περιοχή NATURA με αποτέλεσμα σε όλο αυτό το μήκος των ακτών και σε εδαφική ζώνη βάθους 300 μέτρων από την γραμμή του αιγιαλού να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η άσκηση οποιασδήποτε δραστηριότητας πλην της γεωργικής.
Έτσι, οι παραπάνω περιορισμοί χρήσης γης και κατ’ επέκταση δόμησης που τίθενται, ουσιαστικά ακυρώνουν και ανακόπτουν όλες τις προοπτικές τουριστικής και οικονομικής ανάπτυξης των περιοχών αυτών, πλήττοντας τόσο ιδιοκτήτες γης, όσο και, κυρίως, μια σειρά επαγγελμάτων που σχετίζονται με τη δόμηση και τον τουρισμό. Οι αρνητικές συνέπειες για την τοπική κοινωνία είναι ακόμη μεγαλύτερες, αν αναλογιστεί κανείς τις τεράστιες δυνατότητες και περιθώρια ανάπτυξης που έχουν οι περιοχές αυτές, αφού μόλις τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται τουριστικά με τεράστια οφέλη για την τοπική οικονομία, η οποία στερείται άλλων πόρων και δυνατοτήτων.
Γίνεται, λοιπόν, εύκολα αντιληπτό πως η διατήρηση αυτών των περιορισμών πρόκειται να έχει πολλαπλασιαστικά αρνητικές επιπτώσεις στην γενικότερη επιχειρηματική και οικονομική δραστηριότητα της Αιτωλοακαρνανίας και της Λευκάδας, αλλά και πολλών άλλων νησιωτικών περιοχών της Ελλάδας.»
Με την ερώτηση τους οι Βουλευτές ζητάνε να αρθούν οι παραπάνω περιορισμοί, οι οποίοι θέτουν σοβαρά εμπόδια στις αναπτυξιακές δυνατότητες των περιοχών αυτών και όχι μόνο, ειδικότερα σε μια περίοδο δύσκολη, όπου η επιχειρηματική και οικονομική δραστηριότητα πρέπει να αποτελέσει βασικό στόχο και κινητήριο μοχλό οικονομικής ανάπτυξης, ιδίως στην περιφέρεια.
Συγκεκριμένα, ο Ανδρέας Μακρυπίδης αναφέρει στην ερώτηση του τα εξής: «Μεγάλη αναστάτωση έχει προκαλέσει σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, κυρίως νησιωτικές, και πιο πολύ στην Ακαρνανική Ακτή και στον νησιωτικό νομό της Λευκάδας, η υπ΄αριθμ. 168040/3-10-2010 απόφαση, η οποία προβλέπει ότι σε απόσταση 300 μέτρων από τη ζώνη NATURA 2000, η γη θα χαρακτηρίζεται «Αγροτική γη Υψηλής Παραγωγικότητας» και θα επιτρέπεται μόνο γεωργική παραγωγή και εκμετάλλευση.
Αυτό, αποτελεί καταστροφική εξέλιξη για την Αιτωλοακαρνανία και την ευρύτερη περιοχή, καθώς η θαλάσσια περιοχή που περικλείεται από ικανό μήκος των ακτών της Ακαρνανίας και το σύνολο των ανατολικών και νοτίων ακτών του νησιού της Λευκάδας είναι χαρακτηρισμένη ως προστατευόμενη περιοχή NATURA με αποτέλεσμα σε όλο αυτό το μήκος των ακτών και σε εδαφική ζώνη βάθους 300 μέτρων από την γραμμή του αιγιαλού να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η άσκηση οποιασδήποτε δραστηριότητας πλην της γεωργικής.
Έτσι, οι παραπάνω περιορισμοί χρήσης γης και κατ’ επέκταση δόμησης που τίθενται, ουσιαστικά ακυρώνουν και ανακόπτουν όλες τις προοπτικές τουριστικής και οικονομικής ανάπτυξης των περιοχών αυτών, πλήττοντας τόσο ιδιοκτήτες γης, όσο και, κυρίως, μια σειρά επαγγελμάτων που σχετίζονται με τη δόμηση και τον τουρισμό. Οι αρνητικές συνέπειες για την τοπική κοινωνία είναι ακόμη μεγαλύτερες, αν αναλογιστεί κανείς τις τεράστιες δυνατότητες και περιθώρια ανάπτυξης που έχουν οι περιοχές αυτές, αφού μόλις τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται τουριστικά με τεράστια οφέλη για την τοπική οικονομία, η οποία στερείται άλλων πόρων και δυνατοτήτων.
Γίνεται, λοιπόν, εύκολα αντιληπτό πως η διατήρηση αυτών των περιορισμών πρόκειται να έχει πολλαπλασιαστικά αρνητικές επιπτώσεις στην γενικότερη επιχειρηματική και οικονομική δραστηριότητα της Αιτωλοακαρνανίας και της Λευκάδας, αλλά και πολλών άλλων νησιωτικών περιοχών της Ελλάδας.»