Αδιαπραγμάτευτο όχι…

Μα και να μη θέλω , γράφω
να πω ένα όχι στην “ανυπαρξία”.
Για το πνεύμα , τα πνεύματα
που δεν κοιμούνται και στοχάζονται…
Για την ψυχή ,τις ψυχές που συμμερίζονται
έναν αγώνα επίγειο ανεξαργύρωτο
γραμμένο στα χαρτιά

στις δυνατές μνήμες.
Για ένα όχι των επιγόνων αδιαπραγμάτευτο…

Με την ψυχή μας εκεί , μαζί τους
στη δυναμική της αναλλοίωτης έκβασης.
Και μια θέληση ανεξίτηλη όλων μας
με τις ξεχωριστές γραφές της

που δίνουν ξάγρυπνο άρωμα
και μια πηγαία μέθη ανακουφιστική...

 Κι αν οι σελίδες μας… , αν χαθούν

οι ιδέες των γραμμάτων τους
να οδοιπορούν ...

Με κάποιες λέξεις εις τους τοίχους

της   φθαρμένης φυλακής

και  στεντόρειους τους ήχους

ανυπότακτης ψυχής …

Ήχους που θυμίζουν  τ`  άνθια

προδομένης αντοχής…

Με τους δρόμους που έχουν έστω

και πλανόδιες παραδοχές

βρόχινες σταλαγματιές σταλμένες

σ` εναπομείνασες “ βραγιές” …

Με ανάγλυφες μετόπες βράχων

ίσως και ζωγραφικών πινάκων

με  τα χρώματα του χθες

και νερών αναμελιές….

Ανεξάντλητο για κάδρα

καθαρών χεριών δουλειές

των  επόμενων που στρώνουν

ιδεών τις αμοιβές!

Τάσος Παντ. Δασκαλάκης