 |
Γράφει ο Δημήτρης Ντόκας
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ…
Οι γιορτές 337
***
Μίλα μου, στο κάτω - κάτω
Πες μου, τι σου έχω κάνει;
Τι Τετάρτη, τι Σαββάτο
Το διήμερο, ποιος βγάνει;
Πριν μας γίνουν «Ερινύες»
Οι γιορτές και οι αργίες
Μίλα καθημερινά
Έστω και προσωρινά…
Άντεξέ με 2008
***
Στης καταιγίδας, τον καιρό
Μάζεψα, βρόχινο νερό
Και δάκρυ, της ψυχής σου
Αρωματίζω, τις γιορτές
Και δυο εικόνες σου, σεπτές
Φιλώ, την αντοχή σου...
Τούτον το δρόμο της ψυχής
***
Δεν είμαι απ’ άστρα της αυγής
Τον πόνο που κρατούνε
Είμαι από κείνα της ζωής
Που τόνε μαρτυρούνε…
Ορφάνια...
***
Έχεις μάτια πυροφάνια
Το γιαλό βλέπεις και κλαις
Σε τραβάει η ορφάνια
Κι ότι σε πονά μου λες…
*Πριν αρκετά χρόνια… ένα δειλινό στ’ Αμπάρια Παναιτωλίου… Στην ακρολιμνιά της Τριχωνίδας... πήγα αγναντέψω το πέλαγος!
Δυο τρία παιδιά παίζανε με τα βότσαλα…
Ένα απ’ αυτά με σίμωσε…
Πιάσαμε κουβέντα… και λες κι ήξερα… κι ήξερε… μου λέει…
«Ξέρεις τίνος είμαι εγώ; του μακαρίτη του Στέφανου Κ. απ’ την Παραβόλα»!!!
Που να φαντάζονταν… πως με τον πατέρα του ήμουνα φίλος!
Συγκλονίστηκα…
Έφυγα… «κι έφυγα»... βρήκα χαρτί και μολύβι και τούτο έγραψα…
Ορφάνια !!!
Οι ζευγάδες φεύγουν … η σπορά μένει!!!
http://www.prototypia.gr/2016/10/blog-post_0.html
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
