 | ||
|
Ο ΕΛΑΣίτης ***
Ήταν αετός και χάθηκε στην καταχνιά της μάχης
Ποτέ του δεν ξεχάστηκε
Απ’ το λαό δοξάστηκε
Απ’ το λαό δοξάστηκε
Ποτέ του δεν ξεχάστηκε
Οι όμορφες αγάπες του τον καρτερούνε πάντα
Και ανθισμένη στην αυλή αιώνια μια λεβάντα...
Πάλευε ολόρθος με ψυχή καταμεσής της ράχης
Δε δείλιασε δε σκιάχτηκε
Απ’ τ’ όνειρό του πιάστηκε
Απ’ τ’ όνειρό του πιάστηκε
Δε δείλιασε δε σκιάχτηκε
Η αδερφή κι η μάνα του στη μνήμη του δακρύζουν
Στο μνήμα τα συντρόφια του τα γόνατα λυγίζουν.
Αντάρτη λεβεντόκορμε περήφανε ΕΛΑΣίτη
Αντάρτη Ανυπόταχτε Αράχνιασε το σπίτι
Έμεινε όμως η σπορά
Δεν την αγγίζει η φθορά
Ρίζωσε στα ενδόψυχα βλασταίνει και θεριεύει
Κι όσο ο λαός δεινοπαθεί εκείνη θ’ αντρειεύει.
https://www.youtube.com/watch?v=QE_Ae-tSpHQ&t=3s
Καινούργιο 30 Μάη 2012 ώρα 05:45 π.μ.
Δημήτρης Ντόκας
