Οι θύμησες
***
Τις στάχτες απ΄ τα νιάτα μου
Κανείς δε θα μου φέρει
Είναι σκληρό το αγέρι
Μ΄ έχει σκορπίσει πια.
Άργησε που ξημέρωσε
Βαρύ το μεσημέρι
Και πιο βαρύ τ΄ απόβραδο
Που δεν αντέχω πια…
(Που καίει σα φωτιά…)
(Πώς να τ΄ αντέξω πια;;;)
Με παίρνουμε οι θύμησες
Όταν και σουρουπώνει
Πόνεσες σαν με χτύπησες
Λυγάς σαν ξημερώνει.
Ποίηση: Δημήτρης Ντόκας
Καινούργιο Τριχωνίδας 26 Οκτώβρη 2020 ώρα 03:43π.μ.
