ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ του ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ – ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ

Για μια αντικαπιταλιστική, λαική, δημοκρατική, αυτοδιοικητική κίνηση

 Προϊμιο

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ, από την ίδρυση του, έως και τον «Καλλικράτη», αποτέλεσε κεντρικό μηχανισμό απόλυτης συγκέντρωσης και διαχείρισης του συνόλου της εκτελεστικής εξουσίας. Η παλιά Κοινότητα, ο παραδοσιακός λαϊκός θεσμός, κατάντησε σωστή σκιά.

Επί 190 χρόνια η διοικητική εξουσία ασκήθηκε συγκεντρωτικά, ενάντια στις ιδέες της αυτοδιοίκησης με αιρετά σώματα μεν, αλλά με διοικητικό και θεσμικό πλαίσιο, που εξελίχθηκε πάνω στην αρχή της τέλειας υποταγής του λαού στον κοτσαμπασισμό και την υποτέλεια σε κάθε εθνική ή ξένη οικονομική και πολιτική δυναστεία.

Μόνη εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα αποτελούν...

οι οκτώ εντολές του Κώδικα «Ποσειδών» και η «Πράξη 55 της ΠΕΕΑ, Κώδικας Τοπικής Αυτοδιοίκησης», η οποία πήρε την πρώτη νομική διατύπωση της με τις «Διατάξεις για την Αυτοδιοίκηση και την Λαϊκή Δικαιοσύνη» που έβαλε σε ισχύ το Γενικό Στρατηγείο (του ΕΛΑΣ) με την 2929 διαταγή του της 1/12/ 1943.

Α. Πολιτικό πλαίσιο και σημασία των τοπικών εκλογών

Στο τοπικό κοινωνικό πεδίο παρατηρούμε μια στάση μουδιάσματος και αναμονής, κυρίως έπειτα από την ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ. Η νέα σοσιαλδημοκρατία, πείθοντας μεγάλα τμήματα της κοινωνίας για μια «φιλολαϊκή» διαχείριση της κρίσης εντός της ΕΕ και μια «αναίμακτη» έξοδο από τα μνημόνια, κατάφερε να απορροφήσει τους τριγμούς που προκάλεσε η κορυφαία στιγμή του δημοψηφίσματος το καλοκαίρι του 2015.

Η κινηματική αποσυσπείρωση, ο σεχταρισμός, τα δομικά προβλήματα και ο ιδεολογικός, πολιτικός και οργανωτικός αφοπλισμός των κινημάτων και των κινημάτων πόλης δημιουργούν ένα προβληματικό περιβάλλον που διασκορπίζεται ακόμα περισσότερο από την έλλειψη συνεκτικής πολιτικής και συγκεκριμένης στόχευσης.

Η περίοδος από το 2010 έως σήμερα σηματοδοτείται από μια σειρά πολύ σημαντικών θεσμικών αλλαγών στην τοπική διοίκηση, ξεκινώντας από την ψήφιση του «Καλλικράτη» και την μετεξέλιξη του στο σχέδιο «Κλεισθένης». Βασική επιδίωξη των αλλαγών αυτών σε συνδυασμό με τη συνολικότερη διαδικασία περιστολής του δημόσιου τομέα είναι:

1.  Η Κατάργηση των κοινωνικών παροχών και η ενίσχυση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου

2.  Η ιδιωτικοποίηση κερδοφόρων τομέων της εθνικής και τοπικής οικονομίας

3.  Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού πλούτου

4.  Η αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος.

5.  Η μεγέθυνση του θεσμού της ανταποδοτικότητας σε μια σειρά δημοτικών υπηρεσίων και η ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των φόρων.

Η «τοπική αυτοδιοίκηση» αποτελεί, αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής, ιδεολογικής, και οικονομικής λειτουργίας του κεντρικού αστικού κράτους, που εξασφαλίζει την μακροπρόθεσμη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης, την ίδια ώρα που οι λειτουργίες της σχετίζονται με σημαντικότατες πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές και επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη οργάνωση του πλειοψηφικού διαχειριστικού συνασπισμού της διοίκησης σε τοπικό επίπεδο έτσι όπως αυτό θα συγκροτηθεί  με την υλοποίηση του «Κλεισθένη».

Β. Κατάργηση του «Καθεστωτικού Τοπικού Κράτους»

Ο Δήμος Αγρινίου, όπως και κάθε Δήμος αυτής της χώρας, ιδιαίτερα τα τελευταία 50 χρόνια, ήταν αναπόσπαστο και λειτουργικό μέρος του κρατικού μηχανισμού, που οργάνωσε σε τοπικό επίπεδο έναν συνασπισμό οικονομικών τοπικών συμφερόντων, μέσα από διάφορες οικονομικές και κοινωνικές διευκολύνσεις, εξαρτημένες σε απόλυτο βαθμό από τα συμφέροντα της τοπικής και εγχώριας αστικής τάξης, κυρίως με την κατανομή των πόρων των Δημοσίων Δαπανών και των Ευρωπαϊκών κονδυλιών, που εκταμιεύονταν για την περιοχή

Το σύνολο των ετών της δεκαετίας του 90, καθώς και τα χρόνια της δεκαετίας του 2000, ένας μικρός αριθμός εργολάβων της πόλης του Αγρινίου, με την συνέργεια των ηγετικών στελεχών της παράταξης, που κυβερνούσε τον Δήμο, εκμεταλλεύτηκαν τις καθαρά κερδοσκοπικές πολιτικές των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων, την φτηνή και ανασφάλιστη εργασία των οικονομικών μεταναστών, αλλά και τις στοχευμένες πολιτικές επιλογές ανάπτυξης του αστικού ιστού του Δήμου του Αγρινίου, που από κοινού αποφάσισαν και υλοποίησαν, για να αποκομίσουν για τις οικονομικές και πολιτικές τους οικογένειες, πλούτο και εξουσία αντίστοιχα, υποθηκεύοντας και καθιστώντας ανασφαλές το μέλλον των λαϊκών οικογενειών της περιοχής για τα επόμενα πενήντα και παραπάνω χρόνια.

Συνεπίκουρη και σύμμαχος σε αυτό τους το έργο και η διοίκηση της τοπικής εκκλησίας, καθώς και οι διαχρονικά αντιδραστικές οργανώσεις της, που ευλόγησαν και στήριξαν το έργο και την πολιτεία του τοπικού κράτους, απολαμβάνοντας ως αντάλλαγμα την ανεμπόδιστη ώσμωση του δογματικού τους σκοταδισμού, με τον εξουσιαστικό συντηρητισμό ενός τοπικού, καθεστωτικού και υποκριτικού πολιτικού δημογεροντισμού, μέσα από ένα πλέγμα αλληλεξάρτησης και παρασκηνιακής συμμετοχής της στην τοπική εξουσία.

Το τοπικό κράτος του Δήμου Αγρινίου, χρόνια τώρα

·     Με εξαρτημένες και υποτακτικές σχέσεις διαπλοκής, ασέλγησε νομότυπα πάνω στις μικρές περιουσίες και τις ζωές του λαού της περιοχής, με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή πολεοδομικών σχεδιασμών, οι οποίοι δεν είχαν καμία, μα καμία, λαϊκή ή κοινωνική συναίνεση.

·     Περιόρισε τις κοινωνικές παροχές μόνο προς τις εντελώς αδύναμες οικονομικά κατηγορίες μέσω των προγραμμάτων της Ε.Ε. (ευπαθείς ομάδες, rom κ.α.) και στο όνομα της κάλυψης των αναγκών, έγινε φορέας δοκιμής των μοντέλων της ελαστικής σχέσης εργασίας.

Ειδικός κρίκος στην πορεία αυτή αποτελεί η κοινοτική χρηματοδότηση (ΕΣΠΑ) μιας σειράς κοινωνικών παροχών με χαρακτηριστικά παραδείγματα, το πρόγραμμα «Βοήθεια στο σπίτι» και τα προγράμματα «στήριξης» των ανέργων.

Με αυτό τον τρόπο «το τοπικό κράτος του Αγρινίου», δημιούργησε και συντήρησε, για παραπάνω από 40 χρόνια, ένα βαθύ πλέγμα νομής της εξουσίας και διανομής των οικονομικών και κοινωνικών ευεργετημάτων, προς τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές οικογένειες αυτού του καθεστωτικού μηχανισμού, η κατάργηση του οποίου αποτελεί κυρίαρχο στόχο του αγώνα μας.

Το περιβάλλον αυτό εξακολούθησε να παραμένει αναλλοίωτο τα τελευταία πέντε χρόνια αφού και η τελευταία δημοτική αρχή του Παπαναστασίου σε τίποτα δεν διαφοροποιήθηκε από τις προηγούμενες πολιτικές της τοπικής διοίκησης.

Γ. Κατάργηση στην πράξη του «Κλεισθένη»

Η αναδιάρθρωση των μηχανισμών του «τοπικού κράτους» μέσω των σχεδίου «Καλλικράτης» και η συνέχεια του με το σχέδιο «Κλεισθένης» έχει οδηγήσει, σε μια βαθιά αντιδραστική και αντιδημοκρατική μεταρρύθμιση, η οποία υπηρετεί τις πολιτικές των μνημονίων. Με τον «Κλεισθένη», το κράτος, ακόμα περισσότερο, αποποιείται και τυπικά την ευθύνη να παρέχει ισότιμες υπηρεσίες σε όλους τους κατοίκους της χώρας. Το γεγονός αυτό έχει ως άμεση συνέπεια την επιδείνωση, μεταξύ άλλων, της εκπαίδευσης, της περίθαλψης, της δημόσιας υγιεινής και της καθαριότητας στους λαϊκούς Δήμους, όπως το Αγρίνιο.

Η κατάργηση στην πράξη (μέχρι την θεσμική κατάργηση) του «Κλεισθένη» αποτελεί κυρίαρχη στόχευσή μας.

Δ. Ανατροπή των συσχετισμών του Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου

Το Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου, όλα τα προηγούμενα πέντε χρόνια ως «Καλλικρατικό» θεσμικό όργανο, αποτέλεσε, εκ του αποτελέσματος, νομιμοποιητικό όργανο συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών. Συναίνεσε και κατοχύρωσε αποτελεσματικά με την θεσμική και φυσική σιωπή της διαπαραταξιακής πλειοψηφίας του, τους αυθαίρετους και καταστροφικούς πολλές φορές σχεδιασμούς, της κεντρικής διοίκησης και των δανειστών της, αν εξαιρέσει κανείς κάποια ανέξοδα ψηφίσματα.

Απόφαση μας είναι να αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την δημιουργία μιας νέας πλειοψηφίας, που θα μετατρέψει το Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου, από όργανο νομιμοποίησης των αποφάσεων του Δημάρχου και εργαλείο υλοποίησης των μνημονιακών επιλογών, σε λαϊκό και μαχητικό όργανο αντίστασης και ανάσχεσης της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, ώστε αυτό να σταθεί δυναμικά και αποτελεσματικά αλληλέγγυο στην ανθρωπιστική κρίση - λαίλαπα, που μαστίζει την τοπική κοινωνία.

Για αυτό συμμετέχουμε, στηρίζουμε, αναβαθμίζουμε και αγωνιζόμαστε να συγκροτήσουμε νέες συλλογικότητες αγώνα και να συμβάλλουμε στον μεταξύ τους συντονισμό. Κάτω από αυτό το πρίσμα, είμαστε αντίθετοι στις σημερινές συγκεντρωτικές δομές του Δήμου Αγρινίου, καθώς και σε κάθε αντιδημοκρατική πλευρά της διοίκησης του τοπικού κράτους:

· Στην αντιδημοκρατική λειτουργία και τον κατασταλτικό, αστυνομευτικό ρόλο του.

· Στον αντιδημοκρατικό, συγκεντρωτικό και δημαρχοκεντρικό τρόπο λήψης των αποφάσεων.

· Στην άμεση εκλογή και τις υπερεξουσίες του δημάρχου, τον περιορισμό του ρόλου του δημοτικού συμβουλίου και τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην Εκτελεστική Επιτροπή.

· Στη χρήση του δήμου ως ρουσφετολογικου μηχανισμού, την κατάχρηση εξουσίας, τα φαινόμενα διαπλοκής με τα ιδιωτικά συμφέροντα και την αδιαφάνεια να χαρακτηρίζουν την λειτουργία του.

Ε. Λαϊκός συμμετοχικός προϋπολογισμός

Το σημαντικότερο και ουσιαστικότερο μέτρο για την κατάργηση του τοπικού καθεστωτικού κράτους, το οποίο θα αγωνιστούμε να προπαγανδίσουμε, ως πάγιο και διαρκές αίτημα-δέσμευση, είναι η κατάρτιση στο Δήμου του Αγρινίου ενός λαϊκού συμμετοχικού προϋπολογισμού. Απαραίτητη προϋπόθεση για τον καταρτισμό του αποτελεί η δημιουργία σε όλο τον Δήμο κοινοτικών λαϊκών συνελεύσεων, σε όλες τις τοπικές κοινότητες του Δήμου, καθώς επίσης και η συγκρότηση λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς στα μεγάλα αστικά κέντρα της πόλης του Αγρινίου και του Αγίου Κωνσταντίνου

Εκεί θα μπορεί κάθε πολίτης να καταθέτει προτάσεις σχετικά με τον προϋπολογισμό, να συζητά με τους υπολοίπους για την αξία, την χρησιμότητα και την ανάγκη κάθε πρότασης και η συνέλευση να αποφασίζει για τις προτάσεις που θα υποβληθούν στην Δημοτική Αρχή.

Οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου είναι υποχρεωμένες να επεξεργάζονται και να κοστολογούν το σύνολο των προτάσεων, οι οποίες θα επιστρέφουν στις συνελεύσεις προς αξιολόγηση. Αυτές, και μόνο αυτές, έχουν και την τελική απόφαση για το ποιες προτάσεις θα υλοποιηθούν.

Το Δημοτικό Συμβούλιο, το οποίο έχει απ' το νόμο την ευθύνη για την έγκριση του Προϋπολογισμού, εντάσσει δεσμευτικά γι' αυτό στον προϋπολογισμό και χωρίς εξαιρέσεις, τις αποφάσεις των συνελεύσεων.

Κ.Α.Π. και Σ.Α.Τ.Α.

Στη όλη διάρκεια εφαρμογής του «Καλλικράτη» μειώθηκαν πάνω από 60% οι Κεντρικοί Αυτοτελείς Πόροι (Κ.Α.Π.) και εκμηδενίστηκε το Πρόγραμμα Δημόσιων Επενδύσεων (Π.Δ.Ε.). Ακόμη μεγαλύτερη υπήρξε η μείωση της ΣΑΤΑ (επιχορήγηση για επισκευές, συντηρήσεις και μικρές επενδύσεις).

Απαιτούμε και αγωνιζόμαστε:

· Για επαναφορά του ύψους της χρηματοδότησης των ΚΑΠ που έχουν περικοπεί

· Καμιά νέα αρμοδιότητα χωρίς τους αντίστοιχους πόρους των δήμων από το κράτος.

· Άμεση απόδοση από το κράτος στους ΟΤΑ των χρωστούμενων πόρων (φόροι που έχουν καταβάλει οι εργαζόμενοι)

· Να σταματήσει το μπαλάκι για το θέμα των εσόδων ανάμεσα σε κεντρικό κράτος και δήμο, για να μην υποβαθμίζονται και διαλύονται οι κοινωνικές παροχές.

· Οι δήμοι να σταματήσουν να παίρνουν δάνεια και να διοχετεύουν το χρήμα στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, φορτώνοντας αυτά τα χρέη στους κατοίκους.

ΣΤ. Κοινωνικοποίηση όλων των Δημοτικών Επιχειρήσεων

Η δημιουργία και η λειτουργία των δημοτικών επιχειρήσεων κυρίως ήταν και είναι ο Δούρειος Ίππος της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας, των ρουσφετολογικών προσλήψεων, της διαπλοκής και της εξάρτησης του τοπικού κράτους με τα κυρίαρχα τοπικά πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα. Η ανάγνωση και μόνο των ονομάτων που απαρτίζουν τα διοικητικά τους συμβούλια, καθώς και η ανάγνωση και μόνο των διετών προγραμμάτων δράσης τους είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του παραπάνω ισχυρισμού.

Με υπερφίαλες και υπερφλύαρες πολιτιστικές δράσεις, με αλαζονικούς και μονήρης τις περισσότερες φορές σχεδιασμούς, με πλασματική κοστολόγηση και αδιαφανή διαχείριση και με την μετατροπή των υποχρεώσεων της πολιτείας για κοινωνικές υπηρεσίες, σε ανταποδοτικό προϊόν μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, επιχειρούν να μετατρέψουν τους Δημότες σε πελάτες υπηρεσιών πολιτισμού και από δικαιούχους υπηρεσιών πρόνοιας, σε επαίτες.

Ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η παραπάνω αντίληψη και οι συγκεκριμένες απάνθρωπες και ταπεινωτικές πολιτικές είναι οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις να περάσουν στα χέρια της τοπικής κοινωνίας, των εργαζομένων, των ανέργων και της νεολαίας.

Τα διοικητικά συμβούλια αυτών των επιχειρήσεων απαιτούμε σε πρώτο στάδιο να στελεχώνονται μέσα από αντίστοιχες αποφάσεις λαϊκών συνελεύσεων (κοινοτήτων και γειτονιάς), από πολίτες με δράση στα αντίστοιχα κινήματα του Δήμου, εκπροσώπους των πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων, καθώς και από ανέργους της περιοχής.

Μόνο έτσι το «ακριβοπληρωμένο πανηγυράκι», θα γίνει πολιτισμός και η πρόνοια από φιλανθρωπία, αλληλεγγύη και αντίσταση.

Ζ. Λαϊκή συμμετοχική οργάνωση του πολύ-πολιτισμικού περιβάλλοντος

Ο πολιτισμός και ο αθλητισμός είναι κοινωνικά δικαιώματα και πρέπει να παρέχονται δωρεάν προς όλους τους κατοίκους, ενισχύοντας το πολύ-πολιτισμικό ψηφιδωτό του Δήμου με την συμμετοχή όλων των πολιτιστικών συλλόγων, καθώς επίσης και με το σύνολο των μεταναστών που κατοικούν στον Δήμο Αγρινίου.

Μια πλούσια υποδομή σε κτίρια, εξοπλισμό και ανθρώπινο πολιτιστικό κεφάλαιο που διαθέτει το σύγχρονο Αγρίνιο, και η οποία θα μπορούσε να δημιουργήσει μια τεράστια δυναμική, παραμένει αναξιοποίητη, ως υποχείριο του πολιτικάντικου δημογεροντισμού του τοπικού κράτους.

Αγωνιζόμαστε και απαιτούμε:

1.       Δημιουργία χώρων πολιτισμού σε κάθε κοινότητα του Δήμου Αγρινίου για υποδοχή εκθέσεων, συναυλιών, εκδηλώσεων και φιλοξενίας δραστηριοτήτων των μαζικών φορέων της περιοχής.

2.       Εξασφάλιση χώρων για στέκια της νεολαίας.

3.       Δωρεάν παροχή όλων των προγραμμάτων εκμάθησης μουσικής, ζωγραφικής, χορού και άλλων τεχνών.

4.       Δημιουργία Μουσικών και Καλλιτεχνικών εργαστηρίων στις δημοτικές και τοπικές κοινότητες με δωρεάν συμμετοχή.

5.       Προβολή και στήριξη της ερασιτεχνικής πολιτιστικής δημιουργίας.

6.       Παροχή χώρων και υποδομών σε ερασιτεχνικά πολιτιστικά συγκροτήματα.

7.       Υποστήριξη και υποδοχή των διαφορετικών πολιτισμών.

8.       Προστασία της ελεύθερης καλλιτεχνικής δημιουργίας με στήριξη πειραματικών χώρων έκφρασης σε κλειστούς και ανοιχτούς χώρους, ελεύθερα θέατρα, ζωγραφική, γκράφιτι και μουσική στο δρόμο.

9.       Ελεύθερη είσοδο στις αθλητικές εγκαταστάσεις.

10.   Δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων όπου δεν υπάρχουν.

11.   Λειτουργία προγραμμάτων και ομάδων για αθλήματα στους δήμους με δωρεάν συμμετοχή.

12.   Κατάργηση της εισφοράς όπου υπάρχει.

13.   Αξιοποίηση της αναπαλαιωμένης Δημοτικής Αγοράς της πόλης προς την κατεύθυνση της προώθησης της σύγχρονης πολιτιστικής και καλλιτεχνικής παραγωγής των δημιουργών της πόλης, με την διάθεση χώρων για παραγωγή έκθεση και πώληση του καλλιτεχνικού τους προϊόντος.

Η. Δωρεάν παροχή πόσιμου νερού και ενέργειας - Πλήρης προστασία της κατοικίας

Η στέγαση η ενέργεια και το νερό είναι θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

1.       Κανένα σπίτι χωρίς νερό και ρεύμα

2.       Δωρεάν παροχή πόσιμου νερού – ενέργειας σε όλα τα φτωχά και λαϊκά νοικοκυριά.

3.       Άρνηση πληρωμής από το Δήμο Αγρινίου της κατανάλωσης ηλεκτροφωτισμού των δημόσιων και κοινόχρηστων χώρων του Δήμου, ως ανταπόδοση της ιδιωτικής ΔΕΗ για την υπερεκμετάλευση του φυσικού πόρου του Αχελώου και μετακύλιση του οικονομικού οφέλους, που θα προκύψει εξ αυτού, στους κατοίκους του Δήμου, με αντίστοιχη μείωση των δημοτικών τελών.

4.       Ξενώνες για όλους τους φοιτητές, τους αστέγους, πρόσφυγες και τους μετανάστες. 

5.       Καμία κατάσχεση κατοικίας από Τράπεζα ή το Δημόσιο στο Δήμο Αγρινίου.

                                                

Θ. Προστασία του Περιβάλλοντος, του φυσικού και δομημένου χώρου, από την υποβάθμιση, την κατάρρευση και την ιδιωτικοποίηση.

ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Μας προκαλούν αηδία και αποτροπιασμό όλες αυτές οι επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες στα θολά και γενικόλογα αυτοδιοικητικά προγράμματα όσων επιχειρούν εργολαβικά να αναλάβουν τη σωτηρία μας, ιδιαίτερα σε αυτά τα χρόνια της μεγάλης εξαθλίωσης, περί «αειφόρου ανάπτυξης», «συγκριτικών πλεονεκτημάτων του νομού» και ένα σωρό άλλες παρόμοιες διαλεκτικές των τεχνικών της εξουσίας, που κάθε άλλο παρά αντίκρισμα και περιεχόμενο είχαν και έχουν στην καθημερινή πολιτική και επιχειρησιακή δράση όλων αυτών μέχρι σήμερα.

Έχουμε βαρεθεί να τους ακούμε να αναμασούν όλες αυτές τις «πράσινες ρητορείες» τους, υποσχόμενοι το «μεγάλο», την ώρα που δεν έχουν ούτε καν την πρόθεση, να υλοποιήσουν «το μικρό».

Η εισηγμένη στο χρηματιστήριο σήμερα ΔΕΗ, ελέγχει με απόλυτο και αποικιοκρατικό τρόπο τον κάτω ρου του Αχελώου, με τέσσερα τεράστια υδροηλεκτρικά εργοστάσια μέσα στο Δήμο του Αγρινίου (Κρεμαστά, Καστράκι, Στράτος 1 και Στράτος 2) και τρία μεγάλα φράγματα. Ο τεράστιος αυτός φυσικός πόρος του Δήμου, ο Αχελώος, έχει μετατραπεί σε μια «βρύση» κερδοφορίας για το ιδιωτικό κεφάλαιο, η οποία κλείνει και ανοίγει σύμφωνα με τα συμφέροντα του, χωρίς ποτέ κανείς από όλους αυτούς, που κατά καιρούς έχουν υπηρετήσει το τοπικό και εθνικό κράτος, να ζητήσουν και να πάρουν σοβαρά αντισταθμιστικά οφέλη για την περιοχή και το λαό της.

Αυτή η καταλήστευση του μεγαλύτερου φυσικού υδάτινου πόρου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την τοπική οικονομία, καθώς και η απαξίωση και η υποβάθμιση των υπόλοιπων υδάτινων συστημάτων (λίμνες, μικρότερα ποτάμια, χείμαροι και πηγές) δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Αγωνιζόμαστε και απαιτούμε:

·     Να σταματήσει η στοχευμένη υποβάθμση των οικοσυστημάτων της περιοχής, για να γίνουν προϊόν εξαγοράς από τις πολυεθνικές.

·     Παλεύουμε ενάντια στην fast track υποταγή του χώρου και των πόλεων στους «επενδυτές», την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των σκουπιδιών και τη ρύπανση θαλασσών - λιμνών - ποταμών - δασών από την καπιταλιστική κερδοσκοπία.

·     Αγωνιζόμαστε για ενεργειακή αυτάρκεια με σεβασμό στο περιβάλλον και στα τοπικά οικοσύστημα, ενάντια στον «πράσινο ενεργειακό καπιταλισμό» των ανεμογεννητριών και τις εξορύξεις πετρελαίου στην περιοχή μας.

·     Λέμε όχι στα μεταλλαγμένα και στα μαϊμού βιολογικά προϊόντα και τρόφιμα.

·     Τέλος αγωνιζόμαστε κατά της εκτροπής του Αχελώου στη Θεσσαλία.

   ΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Τις τελευταίες δεκαετίες ο πληθυσμός της πόλης του Αγρινίου αυξήθηκε με γεωμετρική πρόοδο. Η εξαγορά από το κράτος στις δεκαετίες του 50 και του 60 των περιουσιών του αγροτικού πληθυσμού της γύρω από αυτό περιοχής, για την κατασκευή των φραγμάτων, η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, που επέβαλλαν οι ΚΑΠ 1, 2 και 3, το «εύκολο» πιστωτικό χρήμα και οι αδηφάγες ορέξεις των εργολάβων, οι κερδοσκοπικές γραφειοκρατικές πολιτικές επιλογές της Ένωσης Αγροτικών Συναιτερισμών Αγρινίου («Όλα τα λεφτά, όλα τα κιλά», φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κ.α.) μέσα σε πολύ μικρό διάστημα μετέτρεψαν τις λιάστρες σε ακάλυπτους κακόγουστων πολυκατοικιών και την γη υψηλής παραγωγικότητας του νομού σε έωλη και προβληματική περιοχή υπερχρεωμένων επενδυτών.

Ανεξέλεγκτα, αυθαίρετα και με μόνο γνώμονα το εργολαβικό συμφέρον επιλέχθηκαν συντελεστές δόμησης, που μετέτρεψαν την πόλη του Αγρινίου σε οικιστικό τέρας.

Ταυτόχρονα τίποτα από την κοινωνική μνήμη και την ταυτότητα της πόλης δεν παρέμεινε όρθιο, αφού ο Δήμος Αγρινίου και οι πολιτικές επιλογές της διαχρονικής ηγεσίας του, όχι μόνο δεν έκαναν το ελάχιστο για την προστασία τους και την ανάδειξη τους, αλλά το ακριβώς αντίθετο: Διευκόλυναν εξόφθαλμα και προκλητικά την καταστροφή τους.

Με έργα βιτρίνας, ατέλειωτα μέτρα αυθαίρετων και καταχρηστικών πεζοδρομήσεων στο κέντρο της πόλης του Αγρινίου, χωρίς ταυτόχρονη ενδυνάμωση των μέσων μαζικής μεταφοράς, με κυκλοφοριακές διευκολύνσεις πρόσβασης στα μεγάλα πολυκαταστήματα, με την στοχευμένη υποβάθμιση περιοχών και τη σταδιακή ανάδειξη τους αμέσως μετά την εξαγορά τους από το εργολαβικό κατεστημένο της πόλης, δημιούργησαν μια πόλη κομμένη στα δύο και παραδομένη στην κερδοφορία μόνο, όσων είχαν τα μέσα και τον τρόπο να συνδιαμορφώνουν και να συναποφασίζουν αυτές τις κατευθύνσεις.

Οι σχεδιασμοί της Δημοτικής αρχής με τις αναπλάσεις πρασίνου στον περιμετρικό ιστό της πόλης του Αγρινίου (ΒΑΑ), με τις οποίες η σημερινή τοπική διοίκηση της περιφέρειας φιλοδώρησε το Δήμο Αγρινίου, «ακριβαίνουν τα πίτουρα» μιας εικονικής και παρακμιακής ανάπτυξης, η οποία σε συνδυασμό με προγράμματα Ανοιχτών Κέντρων Εμπορίου, που ήδη έχουν δρομολογηθεί, ετοιμάζονται να αλυσοδέσουν τους μικρομεσαίου εμπόρους της πόλης στο όνομα της «προώθησης της επιχειρηματικότητας».  

Ι.β. Ο Δήμος Αγρινίου και η Κοινωνική Πρόνοια

Σε μια κοινωνία που υποφέρει και συνθλίβεται κάτω από το δυσβάστακτο βάρος της υπερφορολόγησης, της καταλήστευσης των μισθών, της ολοένα καλπάζουσας ανεργίας, το ζήτημα της Κοινωνικής Πρόνοιας, όπως αυτή υλοποιείται από την κυβέρνηση, την εκκλησία και τον δήμο Αγρινίου, φαντάζει τουλάχιστον εμπαιγμός.

Από τη μία οι ακολουθούμενες πολιτικές εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους και τους άνεργους και από την άλλη τους πετούνε ψίχουλα κοινωνικής πολιτικής προσπαθώντας στην πράξη να αποσοβήσουν τις αντιδράσεις. Είναι όμως μόνο αυτός ο στόχος;

Ο βραχνάς της κοινωνικής πολιτικής, ή αλλιώς η προσπάθεια κουκουλώματος της εξαθλίωσης μεταφέρεται πλέον από τις πλάτες της κεντρικής εξουσίας στο μακρύ της χέρι του: στους δήμους και στις περιφέρειες. Η κατρακύλα δεν σταματά όμως εδώ. Οι δήμοι αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας αυτή την υποχρέωση δημιουργώντας εταιρικά σχήματα με ΜΚΟ και ΑΜΚΕ σε ένα πανηγύρι που στήνεται με χρήματα των προγραμμάτων ΕΣΠΑ.

Οι δήμοι σε συνεργασία με ΜΚΟ και ΑΜΚΕ, προσλαμβάνουν όχι πια εργαζόμενους, αλλά «έμμεσα ωφελούμενους» για να στελεχώσουν τις δομές τους. Ανθρώπους δηλαδή, που απασχολούνται με τις χειρότερες ελαστικές σχέσεις, με μισθούς πείνας, σε άσχημες συχνά συνθήκες, πλήρως απογυμνωμένοι από κάθε δικαίωμα που (κάποτε) απέρρεε από την εργασία, και οι οποίοι είναι και οι ίδιοι τα πιο ευνοημένα θύματα της αυτής κοινωνικής πολιτικής.

Οι «φτωχοί» - που σημειωτέον, δεν γεννήθηκαν με αυτό το χαρακτηριστικό, αλλά δημιουργήθηκαν από τις ακολουθούμενες πολιτικές – βιώνουν στο πετσί τους την απαξίωση της ανθρώπινης υπόστασης τους και το γκρέμισμα της αξιοπρέπειάς τους, καθώς συνωστίζονται στα συσσίτια, στα Κοινωνικά Παντοπωλεία και φαρμακεία. Εκεί, η βοήθεια που δέχονται είναι σχεδόν εξευτελιστική καθώς τα προϊόντα και τα φάρμακα δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών τους. Στο Δήμο Αγρινίου οι πιο «φτωχοί» από τους «φτωχούς» παίρνουν τρόφιμα από το Κοινωνικό Παντοπωλείο μία φορά το μήνα ή πιο αραιά, αισθάνονται ευγνώμονες για αυτό, ενώ ταυτόχρονα γίνονται ο βασικός πυλώνας της διαφημιστικής καμπάνιας του δήμου για την κοινωνική πολιτική.

Καμία υποστήριξη λοιπόν στην κρατική δήθεν «αλληλεγγύη» της κυβέρνησης, της εκκλησίας, του δήμου Αγρινίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου, η οποία λειτουργεί σαν εργαλείο μοιράσματος της φτώχειας, ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, περιορισμού του δικαιώματος κοινωνικών υπηρεσιών, διαφήμισης του κεφαλαίου και απόκρυψης των ευθυνών του για την κατάστασή μας.

Το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ λειτουργεί αυτόνομα και αμεσοδημοκρατικά. Όλα τα μέλη της κίνησης, ανεξάρτητα από την πολιτική ή κομματική τους ένταξη, είναι ισότιμα. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στη γενική συνέλευση, που καλείται σε τακτά χρονικά διαστήματα, μία φορά το μήνα ή έκτακτα (ανάλογα με τα προβλήματα).

Δεν αποδεχόμαστε τους ιεραρχικούς και αντιδημοκρατικούς περιορισμούς που θέτει η νομοθεσία και ειδικά ο «Κλεισθένης», αλλά και ο γραφειοκρατικός δημοκρατικός συγκεντρωτισμός των κομμάτων.

Είμαστε ανεξάρτητοι από κάθε οικονομικό συμφέρον και διαπλοκή, τα έσοδα μας προέρχονται αποκλειστικά από τις εισφορές των μελών της συνέλευσης, που είναι εργαζόμενοι, νεολαίοι, άνεργοι, συνταξιούχοι.

Το ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ είναι αντίθετο με τη διαχειριστική λογική και τη θεσμολαγνεία, στάση που χαρακτηρίζει την πρακτική τόσο των συντηρητικών, όσο και προοδευτικών δυνάμεων που δρουν στο δήμο. Αντίθετα, η πολιτική μας δράση θεμελιώνεται πάνω στην βεβαιότητα ότι τα προβλήματα των κατοίκων δε λύνονται ούτε με εξασφάλιση επιδοτήσεων απ' το κράτος, ούτε με τον δήθεν εξορθολογισμό (δηλαδή την μείωση) των κοινωνικών δαπανών, ούτε ασφαλώς με την αύξηση των δημοτικών τελών.

Στο πλαίσιο της αντιδιαχειριστικής μας πολιτικής, σε περίπτωση που εκλεγούν σύμβουλοί μας, θα χρησιμοποιούν τη θέση τους για να στηρίζουν το λαϊκό κίνημα και όχι για να υπηρετούν την αύξηση της κομματικής ή και προσωπικής τους επιρροής.

Επικεντρώνουμε τη δράση μας στην αυτενέργεια του λαού και στους αγώνες του ενάντια στο σύστημα και τους τοπικούς κρίκους, του και φιλοδοξούμε να συμβάλουμε στην ανάπτυξη αυτών των αγώνων.

Θα παλέψουμε γι’ αυτό με συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις και θα στηρίξουμε την αυτοοργάνωση αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους σε συνθήκες άγριας κρίσης. Αυτές οι μορφές δράσης και οργάνωσης του λαϊκού κινήματος θα οδηγήσουν σε νικηφόρες μάχες κατά του συστήματος, αλλά θα αποτελέσουν και το φύτρα μιας διαφορετικής μελλοντικής κοινωνίας.

I.ε. Επίλογος

Στο Αγρίνιο, όπως και παντού, η τοπική αυτoδιοίκηση έχει χάσει το λαϊκό και κοινωνικό της ρόλο, ενταγμένη στο γενικό αντιδημοκρατικό σύστημα πλαστογράφησης της εκπροσώπησης. Στο Αγρίνιο, όπως και παντού, αυτό που αποτυπώνει τη σημερινή κατάσταση στην αυτοδιοίκηση (και όχι μόνο) είναι οι κινήσεις του παλιού πολιτικού κόσμου. Είτε υπηρετώντας το σύστημα, είτε καταγγέλλοντας το, συνεισφέρουν στην αναπαραγωγή του στα ουσιώδη: αντιπροσώπευση (έναντι εκπροσώπησης), μετωπισμός, τακτικισμός, οικονομισμός, μηχανιστική σκέψη, ιδεολογήματα, στερεότυπα κ.λπ.

Οι αυτοδιοικητικοί σχηματισμοί που δήλωσαν την πρόθεση τους για την συμμετοχή τους στις εκλογές του Μαΐου για το Δήμο Αγρινίου ολοκληρώνουν μια πιστοποιημένη αδυναμία: Να ξεπεράσουν τις εξαρτήσεις και τις προλήψεις τους, μη κατανοώντας ότι εδώ και καιρό οι πολιτικές και οι αντιλήψεις τους δεν απαντούν σε τίποτα.

Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν και θετικά στοιχεία σ' αυτό το χώρο, αλλά γειώνονται και χάνονται στην «δύναμη της συνήθειας» τους, να αποφύγουν τις αλλαγές που τους αφορούν. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους η αδιέξοδη προσπάθεια να επαναλάβουν το φαύλο μεταπολιτευτικό κύκλο (κεντροδεξιά - κεντροαριστερά) με νέα όμως αφεντικά.

Ο παλιός πολιτικός κόσμος, κυριαρχεί ακόμα στην κεντρική και τοπική διοίκηση. Για όλους εμάς όμως, είναι ήδη ΑΡΚΕΤΑ ΠΑΛΙΟΣ, συντηρητικός και συναινετικός με τους δυνάστες μας, και θα μας βρει απέναντί του στους δρόμους, στις γειτονιές και παντού.

Τα ιδρυτικά μέλη

(Ακολουθούν οι υπογραφές)