της κλάρας τον απόηχο να συμμαζεύει μύχια.
Κι αν της στερούν διάττοντες τη ρότα της που είδαν
στη σύναξη των άστρων της μαθαίνει τα παιχνίδια.
Μακριά που κύκλοι προκαλούν μένουσα τρικυμία
και με ψυχή ολόφωτη σβήνει γλίσχρη γύρα.
Να μην υπάρχουν γκριζωπά παράθυρα και βία
να ευφραίνονται αντάξιοι με κλάδων της τα μύρα.
Για χάρη περιπατητών θα στέλνει στις μεριές τους
καθάριο αέρα και καιρό να ψάχνουν τις τροφές τους.
Με τα ηλιοβασιλέματα στης λεβεντιάς τα ρείθρα
θα ρίχνει τ` αποστάγματα να πυρπολεί τα σπίρτα.
Στα πλούσια βασίλεια με σφύζουσα ικμάδα
Θα ηχεί με φθόγγους έμμετρους σε λόγγους και φαράγγια.
Σε κάποια σκόρπια συννεφιά θα βγάζει σφρίγος μάνας
κραυγές για ρόλους εύθυμους , βραδιές με φεγγαράδα.
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης
