Γράφει ο Νικόλαος Σ. Σιάμος
Τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν χθες το απόγευμα (παραίτηση –κατ’ ουσίαν– του πρωθυπουργού και εν συνεχεία αναίρεσή της), απέδειξαν ότι, για την χρεοκοπία της χώρας ευθύνεται η άθλια ηγεσία ενός ανεύθυνου λαού.
Προϊόν της διαχρονικής του ανευθυνότητας είναι και η σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Η οποία, το απόγευμα της Πέμπτης, αντί να προχωρήσει στην αντικατάσταση του δηλώσαντος αδυναμία να αντιμετωπίσει τα ζέοντα προβλήματα, πρωθυπουργού, υπέκυψε στα περί «αποστασίας» και «ιουλιανών» φληναφήματα των απολιθωμάτων του παπανδρεϊσμού –τα οποία πιάνουν σε κάποιους ανόητους ακόμα– και επαναβεβαίωσε την εμπιστοσύνη της προς το πρόσωπό του.
Δεν λέω, συμπαθής ως πρόσωπο, ευπρεπής και καλοσυνάτος, ο κ. Παπανδρέου. Σε άλλες εποχές θα ήταν περιζήτητος για γαμπρός, σε κάθε μικρομεσαίο ελληνικό νοικοκυριό. Εξαίρετος και για νεωκόρος σε κάποια ενορία της Εκάλης. Αλλά ανίκανος να διαχειριστεί τις τύχες της Πατρίδας τούτη τη δύσκολη στιγμή. Δεν το βλέπουν;
Φρονώ, ότι το βλέπουν• αλλά η υπουργική πολυθρόνα και ο βουλευτικός θώκος, υπερτερούν του πατριωτισμού. Τόσα ψέματα είπαν, αυτοί και ο αρχηγός τους, για να καταλάβουν την εξουσία, και θα την παραδώσουν, επειδή «τά ‘φτυσε» ο προβαλλόμενος ως μεσσίας το 2004 από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, Γιώργος Παπανδρέου;
Δε σφάξανε…
Κρίμα. Όχι επειδή θα τους… φάμε στη μάπα για κάνα δίμηνο ακόμα –παραπάνω δεν θ’ αντέξουν– αλλά, διότι, αφενός, η πτώση τους θα συμπαρασύρει στον όλεθρο και την Πατρίδα –για την οποία κάποιοι ρομαντικοί, σε πείσμα των καιρών, νοιαζόμαστε– και, αφετέρου, επειδή δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα αξιόπιστη πολιτική λύση.-
Προϊόν της διαχρονικής του ανευθυνότητας είναι και η σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Η οποία, το απόγευμα της Πέμπτης, αντί να προχωρήσει στην αντικατάσταση του δηλώσαντος αδυναμία να αντιμετωπίσει τα ζέοντα προβλήματα, πρωθυπουργού, υπέκυψε στα περί «αποστασίας» και «ιουλιανών» φληναφήματα των απολιθωμάτων του παπανδρεϊσμού –τα οποία πιάνουν σε κάποιους ανόητους ακόμα– και επαναβεβαίωσε την εμπιστοσύνη της προς το πρόσωπό του.
Δεν λέω, συμπαθής ως πρόσωπο, ευπρεπής και καλοσυνάτος, ο κ. Παπανδρέου. Σε άλλες εποχές θα ήταν περιζήτητος για γαμπρός, σε κάθε μικρομεσαίο ελληνικό νοικοκυριό. Εξαίρετος και για νεωκόρος σε κάποια ενορία της Εκάλης. Αλλά ανίκανος να διαχειριστεί τις τύχες της Πατρίδας τούτη τη δύσκολη στιγμή. Δεν το βλέπουν;
Φρονώ, ότι το βλέπουν• αλλά η υπουργική πολυθρόνα και ο βουλευτικός θώκος, υπερτερούν του πατριωτισμού. Τόσα ψέματα είπαν, αυτοί και ο αρχηγός τους, για να καταλάβουν την εξουσία, και θα την παραδώσουν, επειδή «τά ‘φτυσε» ο προβαλλόμενος ως μεσσίας το 2004 από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, Γιώργος Παπανδρέου;
Δε σφάξανε…
Κρίμα. Όχι επειδή θα τους… φάμε στη μάπα για κάνα δίμηνο ακόμα –παραπάνω δεν θ’ αντέξουν– αλλά, διότι, αφενός, η πτώση τους θα συμπαρασύρει στον όλεθρο και την Πατρίδα –για την οποία κάποιοι ρομαντικοί, σε πείσμα των καιρών, νοιαζόμαστε– και, αφετέρου, επειδή δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα αξιόπιστη πολιτική λύση.-