Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα πολιτιστικής κληρονομιάς στις 18 Απριλίου, σήμερα στην εποχή μας, εποχή της παγκοσμιοποίησης, κάθε λαός έχει ευθύνη περισσότερο από ποτέ να διαφυλάξει την πολιτιστική του κληρονομιά, να την προστατέψει, να την αναδείξει και να την κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές. Πόσο μάλλον, εμείς οι Έλληνες που έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μια χώρα, που κάθε σπιθαμή του εδάφους της μαρτυρά ιστορία, που η πολιτιστική μας κληρονομιά είναι η ταυτότητά μας, ο πλούτος μας και η συμβολή μας στον παγκόσμιο πολιτισμό. Η προστασία της ιστορίας μας και η αποκατάσταση των μνημείων μας δεν αφορά μόνο την υλική τους μορφή, αλλά πρωτίστως τις αξίες και τους συμβολισμούς που εξακολουθούν να εμπνέουν. Διαχρονικές, αναλλοίωτες αξίες σε μια εποχή ηθικής κρίσης, κληρονομιά σε μια κοινωνία που προσπαθεί να αντιμετωπίσει αισιόδοξα το μέλλον.
Ο νομός μας, ο νομός Αιτωλοακαρνανίας αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της κληρονομιάς με πλούσια ιστορία, παράδοση και φυσική ομορφιά. Είναι διάσπαρτη από αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία κάθε εποχής, αρχαίες πόλεις, οχυρά, ενετικά κάστρα, ιερά, μοναστικά κέντρα, βυζαντινές εκκλησίες, 7 αρχαία θέατρα (Οινιάδων, Στράτου, Πλευρώνας, Μακύνειας, Καλυδώνας, Αμφιλοχικού Άργους, Θυρρείου) που κανένας άλλος ελληνικός νομός δεν διαθέτει. Μνημεία που θα έπρεπε, έστω κάποια από αυτά, να βρίσκονται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, κάτι που αξίζει να προωθήσουμε και να διεκδικήσουμε. Έτσι, εκτός από υπερηφάνεια για τον τόπο μας, θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, που είναι ο μοχλός για να κινηθεί ο τουρισμός μας, να τη μετατρέψουμε στο πιο γερό χαρτί ανάπτυξης, στη βαριά βιομηχανία μας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο οικονομικής κρίσης.
Με το να τιμάμε τον πολιτισμό μας, να τον προάγουμε και να σεβόμαστε όλα όσα μας κληροδοτήθηκαν διασφαλίζεται η συνέχεια και η τόνωση της εθνικής μας συνείδησης, ενώ η γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα αποτελούν εθνικά οχυρά. «Για αυτά πολεμήσαμε…» έλεγε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, δίνοντας πρώτος αυτός το σύνθημα για την ανάγκη προστασίας των ερειπωμένων και λεηλατούμενων αρχαίων, και αποκαλύπτοντας έτσι και την πολιτισμική διάσταση του ξεσηκωμού και της επανάστασης του ‘21. Αν μέσα σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές του ελληνικού κράτους υπήρξαν τέτοιες φωνές, είναι χρέος μας σήμερα στην αυγή του 21ου αιώνα - σε επίσης δύσκολες στιγμές για την πατρίδα μας - να μην επιτρέψουμε την απαξίωση και την αδιαφορία για την πολιτιστική μας κληρονομιά. Γιατί ποιος θα είναι ο αυριανός κόσμος όταν ο σημερινός ήδη κινδυνεύει; Σε ποιες αξίες θα στηριχθούν οι κοινωνίες του μέλλοντος; Και το χθες, που κρύβει μέσα του όλες τις διαχρονικές αξίες και τον αιώνιο πολιτισμό, πώς θα μπορέσει να διασωθεί και να επιζήσει στο αύριο;
ΕΛΕΝΑ ΜΑΝΤΖΙΟΥ – ΚΟΤΡΟΛΟΥ Ο νομός μας, ο νομός Αιτωλοακαρνανίας αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της κληρονομιάς με πλούσια ιστορία, παράδοση και φυσική ομορφιά. Είναι διάσπαρτη από αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία κάθε εποχής, αρχαίες πόλεις, οχυρά, ενετικά κάστρα, ιερά, μοναστικά κέντρα, βυζαντινές εκκλησίες, 7 αρχαία θέατρα (Οινιάδων, Στράτου, Πλευρώνας, Μακύνειας, Καλυδώνας, Αμφιλοχικού Άργους, Θυρρείου) που κανένας άλλος ελληνικός νομός δεν διαθέτει. Μνημεία που θα έπρεπε, έστω κάποια από αυτά, να βρίσκονται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, κάτι που αξίζει να προωθήσουμε και να διεκδικήσουμε. Έτσι, εκτός από υπερηφάνεια για τον τόπο μας, θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, που είναι ο μοχλός για να κινηθεί ο τουρισμός μας, να τη μετατρέψουμε στο πιο γερό χαρτί ανάπτυξης, στη βαριά βιομηχανία μας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο οικονομικής κρίσης.
Με το να τιμάμε τον πολιτισμό μας, να τον προάγουμε και να σεβόμαστε όλα όσα μας κληροδοτήθηκαν διασφαλίζεται η συνέχεια και η τόνωση της εθνικής μας συνείδησης, ενώ η γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα αποτελούν εθνικά οχυρά. «Για αυτά πολεμήσαμε…» έλεγε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, δίνοντας πρώτος αυτός το σύνθημα για την ανάγκη προστασίας των ερειπωμένων και λεηλατούμενων αρχαίων, και αποκαλύπτοντας έτσι και την πολιτισμική διάσταση του ξεσηκωμού και της επανάστασης του ‘21. Αν μέσα σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές του ελληνικού κράτους υπήρξαν τέτοιες φωνές, είναι χρέος μας σήμερα στην αυγή του 21ου αιώνα - σε επίσης δύσκολες στιγμές για την πατρίδα μας - να μην επιτρέψουμε την απαξίωση και την αδιαφορία για την πολιτιστική μας κληρονομιά. Γιατί ποιος θα είναι ο αυριανός κόσμος όταν ο σημερινός ήδη κινδυνεύει; Σε ποιες αξίες θα στηριχθούν οι κοινωνίες του μέλλοντος; Και το χθες, που κρύβει μέσα του όλες τις διαχρονικές αξίες και τον αιώνιο πολιτισμό, πώς θα μπορέσει να διασωθεί και να επιζήσει στο αύριο;
Πολιτευτής Αιτωλοακαρνανίας