Τ` Απρίλη δεκατέσσερις ξημέρωνε ημέρα…
Τους τρεις κρεμάσανε νωρίς στην κεντρική πλατεία
Κι άλλους λεβέντες με ριπές, χτύπησαν δέκα –δέκα
Κι ανάμεσα ακόρεστα στόχευσαν μια γυναίκα….
Καθώς ξεπρόβαλλε η αυγή το πήραν κι οι καμπάνες
Παρασκευή Μεγάλη … Διπλά λυπούνται οι μάνες
Θυμήθηκαν της Παναγιάς ανθρώπινους καημούς
Και σφίξανε κατάκαρδα ατέλειωτους λυγμούς…
Κι ως έψελναν τα εγκώμια στις εκκλησιές με πίστη
Στον επιτάφιο νοερά αφέθηκαν ως κρίνοι
Να πάνε τ` ανεπάντεχο οι, Αρχαγγέλοι, χίλιοι
Και να τους στρώσουν τάπητα για να διαβούν την Πύλη.
Την Άγια Πύλη θεϊκή που η κάθε μάνα στέργει
Να `ναι η δόξα της εκεί, το «σπλάχνο» της καντήλι
Μ` ένα φως υπερκόσμιο και στων θνητών τη μνήμη
Να φέγγει οδούς γαλήνιους, που φέρνουν την Ειρήνη…
Ειρήνη , που τα σύννεφα τα βδελυρά στην ξέρα
Σπρώχνει να στροβιλίζονται, των κεραυνών φως μέγα
Να ενισχύει την άνοιξη, να τιθασεύει έχθρα
Σ` ενός λεπτού σιγή ν’ απλώνει νέο πνεύμα …
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης
Τους τρεις κρεμάσανε νωρίς στην κεντρική πλατεία
Κι άλλους λεβέντες με ριπές, χτύπησαν δέκα –δέκα
Κι ανάμεσα ακόρεστα στόχευσαν μια γυναίκα….
Καθώς ξεπρόβαλλε η αυγή το πήραν κι οι καμπάνες
Παρασκευή Μεγάλη … Διπλά λυπούνται οι μάνες
Θυμήθηκαν της Παναγιάς ανθρώπινους καημούς
Και σφίξανε κατάκαρδα ατέλειωτους λυγμούς…
Κι ως έψελναν τα εγκώμια στις εκκλησιές με πίστη
Στον επιτάφιο νοερά αφέθηκαν ως κρίνοι
Να πάνε τ` ανεπάντεχο οι, Αρχαγγέλοι, χίλιοι
Και να τους στρώσουν τάπητα για να διαβούν την Πύλη.
Την Άγια Πύλη θεϊκή που η κάθε μάνα στέργει
Να `ναι η δόξα της εκεί, το «σπλάχνο» της καντήλι
Μ` ένα φως υπερκόσμιο και στων θνητών τη μνήμη
Να φέγγει οδούς γαλήνιους, που φέρνουν την Ειρήνη…
Ειρήνη , που τα σύννεφα τα βδελυρά στην ξέρα
Σπρώχνει να στροβιλίζονται, των κεραυνών φως μέγα
Να ενισχύει την άνοιξη, να τιθασεύει έχθρα
Σ` ενός λεπτού σιγή ν’ απλώνει νέο πνεύμα …
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης