Μια τύχη εναγώνια φροντίζει τη ζωή
κι αγνοημένη ψάχνεται στο κρύο της κορμί…
Χάνεται μες στον πάγο της, στην τρέλα της μαζί
που θέλει απ` της νιότης της τα χρώματα να βγει.
Βλέπει στα μάτια δάκρυα κόμπους να καταρρέουν
παλικαριές της ξέφρενες να υπόσχονται το μέλλον.
Άκαμπτη κι αδαπάνητη μ` όλους της τους κινδύνους
που αν τους περάσει ένδοξα πάει για άλλους θρύλους.
Αν όχι, απ` την τέφρα της βγαίνει να διαλαλήσει
τη γνώση, τη συμπόρευση, που βγάζουν απ` τη δίνη
κι αναζητά τη μοίρα της που θέλει προκοπή,
τη δράση αλληλέγγυη μ` ανταύγειες να ζει.
Το χρόνο της, το συνοδό, σε φως διαθλαστικό
να αναλύει εκτείνοντας παρένθετες σκιές,
στα χέρια ποικιλώνυμων ανθρώπων θαρρετών
να πάλλουν ημιτόνια των έσχατων καιρών.
Ιδέες που στα κάστρα τους, του πνεύματος του χθες
ανακινούσε βγάζοντας σωτήριες ωδές
κι οι φλογερές σημαίες στου στίβου τις στροφές
πληρούσαν την υπόσταση μ` ακρίβειας τιμές.
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης
κι αγνοημένη ψάχνεται στο κρύο της κορμί…
Χάνεται μες στον πάγο της, στην τρέλα της μαζί
που θέλει απ` της νιότης της τα χρώματα να βγει.
Βλέπει στα μάτια δάκρυα κόμπους να καταρρέουν
παλικαριές της ξέφρενες να υπόσχονται το μέλλον.
Άκαμπτη κι αδαπάνητη μ` όλους της τους κινδύνους
που αν τους περάσει ένδοξα πάει για άλλους θρύλους.
Αν όχι, απ` την τέφρα της βγαίνει να διαλαλήσει
τη γνώση, τη συμπόρευση, που βγάζουν απ` τη δίνη
κι αναζητά τη μοίρα της που θέλει προκοπή,
τη δράση αλληλέγγυη μ` ανταύγειες να ζει.
Το χρόνο της, το συνοδό, σε φως διαθλαστικό
να αναλύει εκτείνοντας παρένθετες σκιές,
στα χέρια ποικιλώνυμων ανθρώπων θαρρετών
να πάλλουν ημιτόνια των έσχατων καιρών.
Ιδέες που στα κάστρα τους, του πνεύματος του χθες
ανακινούσε βγάζοντας σωτήριες ωδές
κι οι φλογερές σημαίες στου στίβου τις στροφές
πληρούσαν την υπόσταση μ` ακρίβειας τιμές.
Τάσος Παντ. Δασκαλάκης