Θα
ήθελα να σας ενημερώσω πως στις 23 Ιανουαρίου 2023 κυκλοφόρησε σε μορφή
e-book (ηλεκτρονικό βιβλίο) η 2η ποιητική συλλογή μου με τίτλο «Ποίηση -
χαϊκού, ζαπάι, τάνκα». Κυκλοφορεί ΔΩΡΕΑΝ για ανάγνωση ή αποθήκευση στον
υπολογιστή εδώ : https://www.openbook.gr/poiisi-haikou-zapai-tanka
Πρόκειται για ποιήματα γραμμένα στις ανωτέρω ιαπωνικές ποιητικές φόρμες.
1)
«Σαν βγω απ' αυτη τη φυλακή», εκδόσεις Γραφή, συμμετοχή μου με ένα
διήγημα, ως μια εκ των νικητών του διαγωνισμού που είχαν διεξάγει οι
Εκδόσεις Γραφή.
2) « Λογοτεχνικά Μονοπάτια», εκδόσεις Όστρια, συμμετοχή μου με ένα διήγημα.
3) «Μικρά Ασία, σε θυμάμαι», εκδόσεις Αποστακτήριο, συμμετοχή μου με ένα ποίημα.
4) «Μνήμη και Αναδημιουργία 1922-2022», από την Ένωση Μεσσηνίων Συγγραφέων, συμμετοχή μου με ένα διήγημα.
5) «Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2023», εκδόσεις Κέφαλος
Στις
1 και 2 Οκτωβρίου 2022 έλαβα μέρος στους 37ους πανελλήνιους ποιητικούς
αγώνες Δελφών που διοργανώνει η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Ως
προκριθείσα στη 2η και τελική φάση που διεξήχθη στους Δελφούς, σε μια
εξαιρετικής ποιότητας εκδήλωση, απήγγειλα το ποίημα μου «Φτερουγίσματα
βαλτώδη» για το οποίο έλαβα Τιμητική Διάκριση.
Σας
αποστέλλω συνημμένο το εν λόγω ποίημα σε μορφή word καθώς και
φωτογραφίες με την Τιμητική Διάκριση κι όλες μου τις δραστηριότητες που
ανέφερα.
Τελος, σας αποστέλλω ένα ακόμη ποίημα μου σε word, με τίτλο «Με της αυγής το φως».
Φιλικά,
Αγγέλα Χρονοπούλου
Φτερουγίσματα βαλτώδη...
Το ζήλεψα κείνο το σμήνος των πουλιών...
Αρμονικό κι αθόρυβο
υψώθηκε μεγαλόπρεπα
πάνω απ' το σιταροχώραφο,
πέρα απ' τα επίγεια που αιμορραγούν
κι ολοένα επιζητούν...
Μα εγώ, σε χρόνο άναρχο,
σε χρόνια ακινησία στο βαλτότοπό μου,
αναθεωρώ σαθρά αισθήματα,
αναζητώ προφάσεις δύσοσμες
στο ρυπαρό βυθό των ημερών.
Ναι, ζήλεψα
τη δυνατότητα των απέραντων οριζόντων,
την κίνηση την απλή και συνάμα μεγαλειώδη•
επιλογές απροσμέτρητες απλόχερα φανερώνονται
στους ατρόμητους ταξιδευτές.
Ζήλεψα
την ευχέρεια της απόδρασης,
την ευκολία της απόφασης!
Κυρίαρχη εντός μου η αδράνεια,
παραγκωνίζει τη θέληση.
Άθικτοι ακόμη στέκουν
τόσοι χαρισμένοι ρεμβασμοί...
Καθηλωμένη
αναμασώ σημάδια της μικρότητάς μου,
κυκλωμένη από όνειρα
που ωρύονται για δικαίωση
ενώ εγώ κωφεύω,
κοιτάζοντας τα σμήνη πουλιών
που αιωρούνται και χάνονται σε τολμηρούς ορίζοντες...
«Παράταιρη»
Το ζήλεψα κείνο το σμήνος των πουλιών...
Αρμονικό κι αθόρυβο
υψώθηκε μεγαλόπρεπα
πάνω απ' το σιταροχώραφο,
πέρα απ' τα επίγεια που αιμορραγούν
κι ολοένα επιζητούν...
Μα εγώ, σε χρόνο άναρχο,
σε χρόνια ακινησία στο βαλτότοπό μου,
αναθεωρώ σαθρά αισθήματα,
αναζητώ προφάσεις δύσοσμες
στο ρυπαρό βυθό των ημερών.
Ναι, ζήλεψα
τη δυνατότητα των απέραντων οριζόντων,
την κίνηση την απλή και συνάμα μεγαλειώδη•
επιλογές απροσμέτρητες απλόχερα φανερώνονται
στους ατρόμητους ταξιδευτές.
Ζήλεψα
την ευχέρεια της απόδρασης,
την ευκολία της απόφασης!
Κυρίαρχη εντός μου η αδράνεια,
παραγκωνίζει τη θέληση.
Άθικτοι ακόμη στέκουν
τόσοι χαρισμένοι ρεμβασμοί...
Καθηλωμένη
αναμασώ σημάδια της μικρότητάς μου,
κυκλωμένη από όνειρα
που ωρύονται για δικαίωση
ενώ εγώ κωφεύω,
κοιτάζοντας τα σμήνη πουλιών
που αιωρούνται και χάνονται σε τολμηρούς ορίζοντες...
«Παράταιρη»
Με της αυγής το φως…
Φωτίζει η θαμπάδα του αγνώστου ακόμη πρωινού
σκιές που ακόμη κοιμούνται,
λόγια που νωχελικά στον ουρανίσκο καρτερούν
μελλούμενες μάχες…
Μικρή αναβολή
στην άφιξη του αναπόφευκτου
επιτρέπουν τα κλειστά ακόμη βλέφαρα.
Ψευδαίσθηση κυριαρχίας…
Λυτρωτική η πρόσκαιρη ασάφεια !
Αμεταχείριστα τα όνειρα
δραπετεύουν βιαστικά
ενώ η στιγμή αναρωτιέται στάσιμη…
Αυτά τα ελάχιστα τρίμματα των ακριβών δευτερολέπτων,
η μόνη ευκαιρία σου,
μικρέ ταξιδευτή,
παρηκμασμένε Προμηθέα,
η μόνη ευκαιρία σου,
η παύση τούτη η λιγόστιγμη!
Τώρα,
το ανεκπλήρωτο παίρνει μεγαλόπρεπα τη θέση του
στο κέντρο του μικρού σου σύμπαντος…
(Αγγέλα Χρονοπούλου)
