***
Μ’ όλα τούτα που στοιχειώνουν
Ομορφιές μου που πετρώνουν
Στο γιοφύλλι της ζωής
Έσκυψα προσκυνητής.
Να και πάλι
Ίδια πάλη
Κι αγωνία πιο τρανή
Μπας κι αγγίξεις την ουσία
Λαϊκή η εξουσία
Μόνη ρότα πιθανή...
Πήγε ο νους μου χρόνια πίσω
Τότε που ’θελα να χτίσω
Κάστρα σου, φτωχέ λαέ
Ήθελα τη γη μπαξέ.
Να και πάλι
Ίδια πάλη
Κι αγωνία πιο τρανή
Μπας κι αγγίξεις την ουσία
Λαϊκή η εξουσία
Μόνη ρότα πιθανή.
Πείσμα - πείσμα στον αιώνα
Δάκρυ - δάκρυ στον αγώνα
Και ατσάλινη γροθιά
Το ζερβί στη συγνεφιά.
Να και πάλι
Ίδια πάλη
Κι αγωνία πιο τρανή
Μπας κι αγγίξεις την ουσία
Λαϊκή η εξουσία
Μόνη ρότα πιθανή.
Χάσμα στο πουκάμισό μου
Κει στο στήθος... ανοιχτό μου
Να χτυπάς και να δειλιάζεις
Να σωριάζεσαι, να κράζεις.
Να και πάλι
Ίδια πάλη
Κι αγωνία πιο τρανή
Μπας κι αγγίξεις την ουσία
Λαϊκή η εξουσία
Μόνη ρότα πιθανή.
Πέρασα φλογάτα χρόνια
Και δεν άνθισαν τα κλώνια
Σαν με κοίταζες στα μάτια
Μύρια έπεφτες κομμάτια.
Να και πάλι
Ίδια πάλη
Κι αγωνία πιο τρανή
Μπας κι αγγίξεις την ουσία
Λαϊκή η εξουσία
Μόνη ρότα πιθανή.
Καινούργιο 2 Οχτώβρη 2012 ώρα 5:10 π.μ.
Αφιερωμένο σ’ όλους όσους κράτησαν και κρατούν … «Το ζερβί στη συγνεφιά»!
(Η φωτογραφία είναι από τις 20 Νοέμβρη 2018 στην Αθήνα)
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
