Βασανισμένη μου πατρίδα 1901
***
Παροπλισμένος σαν παλιός καταδρομέας
Σχίζω στα δύο τις συνήθειες σα χαρτί
Κι απ’ τη Ρεντίνα επιστρέφω εκδρομέας
Και βολοδέρνω μ’ ένα δίγνωμο γιατί.
Βασανισμένη μου πατρίδα
Πως τις κρατάς τις μαχαιριές
Δε θα ξεχάσω που σε είδα
Που σ’ έπαιξαν σε δυο ζαριές....
Δε με κρατάνε προσταγές και αλυσίδες
Ξέρω να κρίνω να ζυγίζω να χτυπώ
Στις Θερμοπύλες με κοντράρουν οι ελπίδες
Κι εσύ απόψε με ρωτάς αν σ’ αγαπώ.
Δυστυχισμένη τυραννιέται η Ελλάδα
Και η καρδούλα μου χτυπά στον ουρανό
Το χώμα μύρισε τ’ απόβροχο φρεσκάδα
Κι εγώ δυο βράχια κάνω πέρα (και)να περνώ.
Στίχοι : Δημήτρης Ντόκας
