Στίχοι: Κώστας Βάρναλης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ' η παρέα πίναμ' εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ' άσωτ' ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ' άλλου κοντόημερ' η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ' η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ www.prototypia.gr
Σαν σήμερα μας αποχαιρέτησε… στις 16 Δεκέμβρη το 1974… Ο ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ… Το επίθετο του πατέρα του ήταν Μπουμπούς!
Ήταν… ΕΕΕ… Δε θα ΄τανε;;;
Μετά την χούντα… Στο Καινούργιο Αγρινίου...
Τότε… 15χρονα ΕΜΕΙΣ παιδιά… Κνίτες!! Το 1975! Ανταμώναμε… κρυφά… Στα σπίτια μας…
Στο μαγαζί του πατέρα μου κρυφά… κι απόκρυφα... (τράβαγα κουρτίνες κι έκλεινα πόρτες)…ΕΕΕ… Και που να φανταζόμουν εγώ τότε… μέσα εδώ στο μαγαζί μας, θα έρχονταν μετά από χρόνια με αφορμή κάποια τραγούδια που έγραψε τα λόγια η ταπεινότητά μου… ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης;;;
Και στο γήπεδο του Καινούργιου… και τραγουδούσαμε Βάρναλη… κι ΑΥΤΟ!!!
Οι μοιραίοι!!!
Απαγορευμένο Τραγούδι τότε… Τι κι αν είχε πέσει η χούντα!!!
Οι χαφιέδες και οι χωροφύλακες μας είχαν ακόμα στο κυνηγητό!!!
(Κι Εμείς που πηγαίναμε σκολιό… είχαμε και διπλή επιφύλαξη… μη μας καταδώσουν στο γυμνασιάρχη και μας δώσει αποβολή)!!!
Κι ΕΜΕΙΣ κρυφά ανταμώναμε…(η παρέα μας)… να τραγουδήσουμε!!!
(Δε θα πω ονόματα τώρα… μα να… εδώ μου έρχονται… στο στόμα…)!
Να τα φωνάξω… να τα πω…
ΟΧΙ…
(Αν θέλουν Αυτά τα παιδιά που με διαβάζουν τώρα… Ας το πουν…)
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑΝ…
Δε θα γράψω περσότερα…
Μήτσος Ντόκας
