Γιατί Φίλε κι Αδερφέ μου… Σύντροφε Γιάννη «με βάρεσες» σήμερα το δείλι… «στου
Βραχωριού τη δημοσιά»… Εκεί που με
πονάει;
Γιατί φίλε Γιάννη;
Δεν είναι ρητορικό το ερώτημα… ρεαλιστικό είναι … και συνάμα
αφορμή (και σ’ ευχαριστώ που μου την έδωσες)… «τα παραπέρα μου και τα περαμέσα μου»… ν’ αραδιάσω!
Γιάννη με ρώτησες: «Διάβασα
ένα κείμενό σου που αναφέρεσαι με πίκρα σε συντρόφους… τι σου κάνανε»;
Η απάντησή μου:
«Άσε Γιάννη γίνανε πολλά… αλλά και Τρελό με είπαν… Γιάννη …τρελό…
κι εγώ σ’ αυτό το κείμενό μου έτσι τους απάντησα»!
Τετάρτη, 21 Μαρτίου 2018
Το τι μου είπες … μου
είπες!
Δεν έμεινα όμως στα λόγια σου… με συγκλόνισε το βουρκωμένο
βλέμμα σου … που μου το γύρισες στα ζερβά … για να μην το δω…. κατά την ανοιχτή
οθόνη του υπολογιστή σου που διάβαζες την www.prototypia.gr...
ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ!!!
Με ξαναρώτησες: «Ποια είναι αυτή η κοπελιά…. Που κάθε τόσο αναφέρεσαι σ’ αυτήν με τόσο βαρύ συναισθηματισμό»;
Σάββατο, 30 Ιουνίου 2018
ΑΜΥΝΟΜΑΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ… ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ ΣΑΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ!!!!
Γιάννη… σου απάντησα… μας τα διέλυσαν όλα… και δεν είμαι μαζί
της, δεν είναι μαζί μου!!!
Δεν μπορώ να σου πω ποια είναι…
ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ!!!
Ξέρω πως με κατανόησες…
Τότε γύρισες … (σαν έφευγα)… κι αντάμωσαν τα βλέμματά μας…
κι ήταν και των δυό μας βουρκωμένα!!!
Μα συνάμα … Απερίγραφτα Ατσαλωμένα γιατί υποστηρίζουμε Αδιάσειστες
Ουμανιστικές Αξίες Ζωής!
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΑ ΜΕΤΕΡΙΖΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ!!!
Βγες ακόμα… μια χαραυγή στον πεζόδρομο Γιάννη… κοίτα ψηλά!
Θα νιώσεις πως τούτος ο Ουρανός είναι δικός μας!
Κοίτα κάτω… τούτος ο τόπος είναι δικός μας !!
Κοίτα παρακάτω και παραμέσα…. «Τούτο το χώμα είναι δικό τους
και δικό μας δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει …»
(Γιάννης Ρίτσος)
Παλιότερα έγραψα:
«Αν μ’ αρνηθεί του Βραχωριού η δημοσιά θα σπάσω
Και τα κομμάτια μου θα δεις … στης προσμονής το πάσο»!!!
Και τα κομμάτια μου θα δεις … στης προσμονής το πάσο»!!!
Δε μ’ αρνήθηκε… γι’ αυτό είμαι ακόμα του ΑΓΩΝΑ και του
ΕΡΩΤΑ!!!
ΥΓ: Αφιερωμένο στον Αληθινό, Φίλο, Αδερφό και Σύντροφο… που
φρονώ πως με κατανοεί… στον Γιάννη Λ….
Δημήτρης Ντόκας
