«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Σαν σήμερα ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Άρης Βελουχιώτης έφυγε απ’ τη ζωή!


***

Σαν Σήμερα στις 16 Ιούνη του 1945 ο Σταυραϊτός της Εθνικής Αντίστασης ο Άρης Βελουχιώτης έκλεισε τα φτερά του!

Το τέλος του Άρη Βελουχιώτη (1945)

Στις 15 Ιουνίου 1945 ο Άρης Βελουχιώτης είχε κυκλωθεί στη Χαράδρα του Φάγκου (Αχελώος Ποταμός) στο χωριό Μεσούντα του Ν. Άρτας, δυτικά από ομάδες της "Εθνοφυλακής", που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν με...
επικεφαλής τον οπλαρχηγό Βόιδαρο (120 άτομα)[13], και ανατολικά τον καταδίωκε τμήμα του Ελληνικού Στρατού, ειδικά επιλεγμένο από μέλη του ΚΚΕ, στο οποίο συμμετείχε ο Ρίζος Μπόκοτας[14]. Μέχρι το 2004, στην επίσημη ιστοριογραφία υπήρχαν διχογνωμίες αν ο Άρης Βελουχιώτης αυτοκτόνησε ή αν εκτελέστηκε από το απόσπασμα καταδίωξης. Η μοναδική υπάρχουσα μαρτυρία του αυτόπτη μάρτυρα Άγγελου Λύκκα από την Ελάτη Άρτας, για τον θάνατο του Άρη Βελουχιώτη, καταγράφηκε το έτος 1982 σε συνέντευξη στον Χαράλαμπο Γκούβα και έχει δημοσιευθεί στο βιβλίο του ΓΓ του ΕΑΜ, Νίκου Αποστόλου [15]. Σύμφωνα λοιπόν μ' αυτή, ο Άρης και ο Τζαβέλας αυτοκτόνησαν με χειροβομβίδα στην κοιλιά και κατόπιν το τάγμα εθνοφυλάκων καταδιώξής των, αποκεφάλισε τα πτώματά τους. Μάλιστα βάλανε τον αιχμάλωτο αντάρτη του ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο Δράκο να κάνει τους αποκεφαλισμούς[16], [17], [18]
(el.wikipedia.org)
***

 Ο λόγος του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία(ντουμπλαρισμένος)
Από την ταινία "Άρης Βελουχιώτης: Το δίλημμα", του Φώτου Λαμπρινού
Ολόκληρη η ταινία υπάρχει σε μορφή torrent στο
http://tracker.stigalaria.org/index.php?page=torrents
***

Του Μικρού Χωριού (Ο Άρης)
 Βαριά στενάζουν τα βουνά κι ο ήλιος σκοτεινιάζει,
το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι ανταριάζει
Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά, πέφτουν ντουφέκια ανάρια,
ο Άρης κάνει πόλεμο, μ' αντάρτες παλικάρια.
Έλα, βρε άπιστε Ιταλέ, κορόϊδο Μουσολίνι,
να μετρηθούμε οι δυο μαζί, να ιδείς το τι θα γίνει
Δεν έχεις γέρους κι αρρώστους, μικρά παιδιά να σφάξεις,
ούτε κοπέλες ντροπαλές, ούτε χωριά να κάψεις,
παπάδες για να τυραννάς, στη μέση στο παζάρι,
έχεις μπροστά σου σήμερα τ' αντάρτικα του Άρη,
που γρήγορος σαν τον αητό, σαν το γοργό τ' αγέρι,
προδότες έσφαξε πολλούς με δίκοπο μαχαίρι.

Άρης Βελουχιώτης(Θανάσης Κλάρας) στέλεχος του Κ.Κ.Ε και αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ.
27 Αυγούστου 1905 Λαμία.
16 Ιουνίου 1945 Χαράδρα του Φάγγου στη Μεσούντα Άρτας.
Τραγούδι: Του Μικρού Χωριού (Ο Άρης)
Στίχοι: Ναυσικά Φλέγγα-Παπαδάκη
Μουσική: Αλέκος Ξένος
Τραγουδά η Αφροδίτη Μάνου διευθύνει ο Θάνος Μικρούτσικος. ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Γενάρης 1942: Με εντολή του ΚΚΕ ο Άρης μεταβαίνει στη Ρούμελη για να εξετάσει επιτόπου τις δυνατότητες ένοπλου αγώνα στην περιοχή. Συγκροτεί τις πρώτες αντάρτικες ομάδες και τον Μάη βγαίνει στο βουνό.
Ιούνης 1942: Στη Δομνίστα Ευρυτανίας ο Άρης κηρύσσει τον πόλεμο κατά των κατακτητών.
Σεπτέμβρης 1942: Η πρώτη μάχη του Άρη και η πρώτη νίκη κατά των Ιταλών στη Ρεκά (Γκιώνα).
25-26 Νοέμβρης 1942: Με τη συνεργασία ανταρτικών ομάδων του ΕΛΑΣ, υπό τον Άρη, του ΕΔΕΣ, υπό τον Ζέρβα και Άγγλων αξιωματικών, πραγματοποιείται η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου στη Φθιώτιδα.
18 Δεκέμβρης 1942: Δυνάμεις του ΕΛΑΣ της Ρούμελης με επικεφαλή τον Άρη συγκρούονται στο Μικρό Χωριό της Ευρυτανίας με ένα Ιταλικό σύνταγμα. Η μάχη αυτή εμπνέει το πασίγνωστο τραγούδι «ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ(Ο ΑΡΗΣ).
Οκτώβρης 1943: Ξεσπάει εμφύλια σύρραξη μεταξύ ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ που περιορίζεται στην Ήπειρο.
Απρίλης 1944: Ο Άρης φεύγει από τη Ρούμελη περνάει τον Κορινθιακό και αποβιβάζεται στην Πελοπόννησο.
Σεπτέμβρης 1944: Οι Γερμανοί κατακτητές αρχίζουν την εκκένωση της Ελλάδας. Στην Πελοπόννησο ο Άρης δίνει μάχες με τα τάγματα ασφαλείας που υπερασπίζονται τις πόλεις σαν οπισθοφυλακή των Γερμανών.
17 Νοέμβρη 1944: Συγκαλεί στη Λαμία τη μεγάλη σύναξη των καπεταναίων του ΕΛΑΣ.
Δεκέμβρης 1944: Την περίοδο των Δεκεμβριανών βρίσκεται στην Ήπειρο μαζί με τον Στέφανο Σαράφη, μετά από εντολή του ΕΑΜ, για να ελέγχει τον Ζέρβα!
Φλεβάρης-Μάρτης 1945: Έρχεται σε ρήξη με τις ηγεσίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ για τη συμφωνία της Βάρκιζας και εξαιτίας της άρνησής του να παραδώσει τα όπλα. Ο Άρης με λίγους πιστούς φεύγει πάλι προς τα βουνά και κηρύσσει νέο αγώνα για να φύγουν οι Άγγλοι.
12 Ιούνη 1945: Η ηγεσία του ΚΚΕ με δημοσίευμά της στο Ριζοσπάστη αποκηρύσσει τον ίδιο και τη δράση του.
16 Ιούνη 1945: Εγκλωβίζεται από παρακρατικές ομάδες και άνδρες του 118ου τάγματος εθνοφυλακής στη Χαράδρα του Φάγγου στη Μεσούντα Άρτας. Ο Άρης αυτοκτονεί με το πιστόλι του, τον ακολουθεί στον θάνατο ο Τζαβέλας με μία χειροβομβίδα. Την ίδια μέρα ο Ριζοσπάστης δημοσιεύει απόφαση της Κ.Ε του ΚΚΕ που τον διαγράφει από το κόμμα.
18 Ιούνη 1945: Τα κεφάλια του Άρη και του Τζαβέλα κρεμιούνται σε φανοστάτη στη κεντρική πλατεία των Τρικάλων.
Ο Άρης στη σύσκεψη των καπεταναίων στη Λαμία(17-11-1944) είχε πει:
«Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δεν θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν.»

Σαν ατσάλινο τείχος

 Σαν ατσαλινο τειχος που αλυγιστο ορμάει
στα πεδια των τιμιων μαχων με αρχηγους Σαμαρινιωτη
τον Σαραφη, τον Αρη
που ειν οι μανες του Λαικου Στρατου

Δίχως τανκς, αεροπλάνα, μόνο όλμους πολυβόλα
και ψυχή σαν του λαϊκού στρατού
με καθοδήγηση λαμπρή του αρχηγού μας του Αρη
ξεψυχάει ο αγκυλωτός του φασισμού

Να η ώρα που μας ήρθε και σαν θύελλα ξεσπάει
στον αγώνα η παγκόσμια εργατιά
μια φωνή που αντιχεί στον αέρα πέρα ως πέρα
με επανάσταση θα διώξουμε την σκλαβιά

Και ο αέρας σαν μουγκρίζει τη σημαία κυματίζει
τη βαμμένη μες το αίμα του λαού
κατακκόνικη τη νίκη μας αγγέλει
με ένα ζήτω, μέ ένα ζήτω γύρω γύρω από παντού
 

 ''Ωδή στον Αθανάσιο Κλάρα''

Λένε ότι λαλούν τ' αηδόνια κι αμάν αμάν
κηλαηδούν κι οι πέρδικες στ' απλάγια και στις ρεματιές
Χαρά και δυστυχιά ποτίσανε το χώμα

Πόσοι μ' εμίσησαν και θεν το θάνατό μου
μέρες και νύχτες περπατώ δίχως ψωμί δίχως νερό
ξένοι και ντόπιοι φύλακες ψάχνουν για να με εύρουν

Τζαβέλα μου περήφανε αγκάλιασέ με τώρα
αγκάλιασε και τίναξε το σώμα μου στο χώμα
για να στοιχειώσει ο όρκος μας της λευτεριάς το πότε

Στο φανοστάτη κρέμασαν τα δυο μας τα κεφάλια
πόσο ν' αντέξει κι ο καημός της προδοσιάς τα γλέντια
μην φοβηθείς μη γελαστείς πως πέθανα εχάθη

Και 'σεις βουνά μου κλάψτε με και πάρτε με μαζί σας
η άνοιξη κι αν λαχταρά ο κούκος δεν τη φέρνει
πότε ωρέ, πότε θα 'ρθει της ξαστεριάς το πότε

...οργή κι αντιλαλιά στενάζουν μες τα στήθια
γιατί δεν πρόκαμαν να πουν την άγραφη αλήθεια


ΕΝΑΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΕΣΒΗΣΕ

Αντιλαλούνε τα βουνά κλαίνε τα κλαψοπούλια
ο Βελουχιώτης χάθηκε ψηλά σε μια ραχούλα

Τι έχεις κλαψοπούλι μου και χαμηλά κοιτάζεις
για πες μου τι σε πλήγωσε και βαριαναστενάζεις

Μαράθηκαν τα λούλουδα χάθηκε το φεγγάρι
ένας λεβέντης έσβησε που τον ελέγαν Άρη

Κείνος δε θέλει κλάματα δε θέλει μοιρολόγια
θέλει αγώνες και χαρές αρματωσιές και βόλια

Αντί για επίλογο, δανείζομαι τα λόγια που έγραψε σε ανύποπτο χρόνο ο Κώστας Βάρναλης:
"Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε την Αντίσταση του λαού στα βουνά κι ο τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του αγώνα κι η τελευταία πνοή. Λίγοι το καταλάβανε, όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των εχθρών του. Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλικάρι. Τιμή και δόξα και στο λαό, που τονε γέννησε"

  Αποκατάσταση του Άρη από το ΚΚΕ

Το ΚΚΕ αποφάσισε να αποκαταστήσει πολιτικά τον Βελουχιώτη, κατά την πανελλαδική συνδιάσκεψη που έγινε στις 16 Ιουλίου 2011. Ενώ στην απόφαση τονίζεται ότι ο Βελουχιώτης "είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας", ωστόσο δεν αποκαταστάθηκε η κομματική του ιδιότητα[25]. Η κομματική του ιδιότητα δεν αποκαταστάθηκε διότι, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ίδια Πανελλαδική Συνδιάσκεψη-παραβίασε την κομματική πειθαρχία, καθώς και ότι αξιοποίησε τη φήμη και τον σεβασμό που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση του αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση και της κομματικής του ιδιότητας[26]. Η επίσημη τελετή πραγματοποιήθηκε στη Λαμία, στις 9 Οκτωβρίου 2011.

Τιμή και αιώνια δόξα στον ανυπόταχτο λαό μας που γεννά αδούλωτους λεβέντες και ακατάβλητες λεβέντισσες! Τούτος ο λαός που όταν χρειάστηκε ορθώθηκε αποφασισμένος και βγήκε νικητής!! Τούτος ο λαός που κρατά πολύτιμο φυλαχτό του μέχρι σήμερα «τις χρυσές εφεδρείες του», αν χρειαστεί να τις ρίξει στην καθοριστική μάχη…αλίμονο σε κάθε ντόπιο και ξένο επιβουλέα!!!

 Αιώνια η μνήμη του λεβέντη Πρωτοκαπετάνιου!
Ο Αγώνας συνεχίζεται!!
Περήφανη Αντίσταση Συνέλληνες!!!

Δημήτρης Ντόκας