Ο Σαμαράς κράτησε την διερευνητική εντολή για τον σχηματισμό Κυβέρνησης λίγες ώρες μόνο... Ο Βενιζέλος κάλεσε τον Τσίπρα να σχηματίσει αυτός Κυβέρνηση και υποσχέθηκε πως θα τον στηρίξει... Και με την πρόταση αυτή συντάχθηκε και ο εκπρόσωπος του ΣΕΒ!
Κοιτώντας πίσω από την κουρτίνα, σε αυτό το θέατρο σκιών που παρακολουθούμε, δύο πιθανά σενάρια μπορούμε να ανιχνεύσουμε:
1. Ή πλέον ένα σημαντικό κομμάτι του πλέγματος εξουσίας (πολιτικής και οικονομικής) έχει πια αποδεχτεί το ...αναπόφευκτο-δηλαδή την... δρομολογούμενη έξοδο της Χώρας μας από το ευρώ, και κύριο μέλημά τους είναι τώρα να φορτώσουν την ευθύνη στην αριστερά ώστε, κρύβοντας τον δικό τους ρόλο στην καταστροφή που ζούμε, κατόπιν να παραστήσουν τους τιμητές. Τρέμουν προπαντός μη σκάσει στα δικά τους χέρια το ...κανόνι του ευρώ.
2. Ή προσπαθούν να αγοράσουν χρόνο και να συσπειρώσουν
δυνάμεις μέσα και από μια νέα εκλογική μάχη, όπου θα προσπαθήσουν να
ρίξουν τις ευθύνες (που αλλού) στην αριστερά και να καλύψουν τα τραγικά
αδιέξοδα της πολιτικής τους πίσω από ψευτοδιλήμματα περί ακυβερνησίας. Το δεύτερο αυτό σενάριο, βασίζεται σε μια όλο και πιο αυξανόμενη και εντέχνως καλλιεργούμενη αυταπάτη
του λαού, ότι κάτι θα αλλάξει το προσεχές διάστημα στο πολιτικό σκηνικό
της Ευρώπης που θα οδηγήσει και σε αλλαγές της οικονομικής
πολιτικής πανευρωπαϊκά. Και συνεπώς να μείνουμε πάση θυσία στο ευρώ...
Και τα δύο αυτά σενάρια είναι πιθανά και ουδόλως συγκρουόμενα... Ίσως μάλιστα είναι και αλληλοσυμπληρούμενα! Το πρώτο φαντάζει σαφέστατα πιο βραχυπρόθεσμο και το δεύτερο μάλλον πιο μεσοπρόθεσμο.
Βέβαια στην πολιτική και στην οικονομία υπάρχουν πολλοί "αστάθμητοι παράγοντες"! Το τι τελικά θα γίνει- ή καλύτερα το πότε τελικά θα δούμε την προφητεία να αυτοεκπληρώνεται- θα εξαρτηθεί από:
1. Τις οικονομικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Ήδη τα επιτόκια δανεισμού στην Ισπανία εκτοξεύονται σε απαγορευτικά επίπεδα! Και ακολουθεί η Ιταλία! Τι αντοχές (ποσοτικές, ποιοτικές αλλά και χρονικές) έχει η Ευρώπη να αντέξει νέους κλυδωνισμούς και μέχρι πότε;
2. Τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Το θέμα που θα πυροδοτήσει τις εξελίξεις στην Ευρώπη δεν είναι τόσο η νίκη του Ολάντ στην Γαλλία, όσο το αποτέλεσμα του ιρλανδικού δημοψηφίσματος για το ζήτημα του Δημοσιονομικού Συμφώνου
και το ποσοστό που θα πάρει το όχι σ΄αυτό. Αν το όχι στην Ιρλανδία
είναι μεγάλο, και η Ελλάδα βρίσκεται σε νέα προεκλογική περίοδο, τότε
άραγε τις αντοχές θα έχει να επιδείξει ο σκληρός πολιτικός πυρήνας του
Βερολίνου;
3. Ας μην ξεχνάμε ότι η κρίση στην Ευρώπη, αλλά και στην Αμερική τείνει να γίνει και βαθιά πολιτική! Με την ψήφο τους οι λαοί της Ελλάδας και της Γαλλίας, και με την στάση τους τα διάφορα ακτιβιστικά κινήματα "Occupy" παντού στην Γη, έδειξαν πως οι στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατίας συγκρούονται πλέον ανοιχτά με την κυριαρχία της λογικής των αγορών, και πως η σύγκρουση αυτή οδηγεί αναγκαστικά σε εκτροπή
από τις θεμελιώδεις αρχές πάνω στις οποίες στηρίχτηκε όχι μόνο η
Ευρώπη, αλλά και ο ολόκληρος ο Δυτικός Κόσμος τον τελευταίο αιώνα. Μέσα
από τις στάχτες τις παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η έννοια του "εθνικού κράτους" επανέρχεται στο προσκήνιο, και επανέρχεται στην καρδιά του πολιτικοοικομικού σχηματισμού που υποτίθεται πως θα του έβαζε ταφόπλακα: στην ίδια την Ευρώπη! Και ποιο καλύτερο παράδειγμα χρειάζεται κανείς από την πολιτική της ίδιας της Γερμανίας; Ή υπάρχει κανείς στην Ευρώπη (εκτός από τον Μάνο και τον Τζήμερο) που πιστεύει πως η Γερμανία ασκεί πολιτική με βάση τα κοινά Ευρωπαϊκά συμφέροντα; Και
η επιστροφή στις καθαρά εθνικές πολιτικές- που ουδόλως έρχεται σε
αντίθεση με την παγκοσμιοποίηση- συνεπάγεται και στροφή του πολιτικού
σκηνικού σε όλο και πιο δεξιές απόψεις και πρακτικές! Η οικονομική
κρίση οδηγεί την κυρίαρχη πολιτική προς τα δεξιά και αυτό απαιτεί και
ταυτόχρονα οδηγεί και την ίδια την κοινωνία σε ανάλογη στροφή. Αυτό διδάσκει τουλάχιστον η ιστορία! Αυτό δείχνει και η τάση σήμερα στην Ευρώπη! Και αυτός είναι και ο μεγαλύτερος πλέον φόβος για την Ελλάδα και που μπορεί να μας οδηγήσει σε πραγματική τραγωδία και όχι αυτή καθ' αυτή η έξοδος από το ευρώ! Αφήστε που μπορεί να αποτελέσει και το κατ΄επίφαση άλλοθι της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να απαιτήσει την έξοδο μας από την καταρρέουσα ευρωζώνη! Γιατί στην Πολιτική δεν αρκεί να μπορείς να ακολουθείς τα γεγονότα, καμιά φορά χρειάζεται και να τα προκαλείς! Και η ιστορία της Ελλάδας είναι γεμάτη τέτοια παραδείγματα! Μόνο που το πάνω χέρι στο τομέα αυτό τον έχουν πάντα αυτοί που έχουν και την εξουσία!
