Στις 28 Μάη του 1941…όταν η βαριά καταχνιά της κατοχής σκέπαζε
τον ουρανό της Πατρίδας μας… σαν σήμερα, ιδρύθηκε η πρώτη πανελλαδική
εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση, η
«ΕΘΝΙΚΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ»!!!
«Στις 28 Μάη του 1941 «Με πρωτοβουλία των κομμουνιστών
ιδρύεται στην Αθήνα η οργάνωση της Εθνικής Αλληλεγγύης (ΕΑ) που έγινε στα
χρόνια της κατοχής μια από τις μαζικότερες εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις που
πρόσφερε υπηρεσίες στο λαό.»
«Σε πολλά μέρη της χώρας, ήδη από το Μάη - Ιούνη, ακόμη, του
'41, με πρωτοβουλία των κομμουνιστών και άλλων πατριωτών δημιουργήθηκαν πλατιές
εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις: Στη Μακεδονία η οργάνωση «Ελευθερία», στην
Ηπειρο το «Πατριωτικό Μέτωπο», στην Καλαμάτα η «Νέα Φιλική Εταιρεία», στον
Πύργο το «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο» κ.ο.κ. Η πρώτη όμως πανελλαδική
εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση ήταν η «ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ», που ιδρύθηκε στην
Αθήνα στις 28 Μάη του 1941.»
Ύμνος της Εθνικής Αλληλεγγύης
Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο
στους δρόμους θα πνιγεί ο σατράπης
κι απ την σκλαβιά θε να φυτρώσει
το νέο βλαστάρι της αγάπης.
Στους δρόμους, στους δρόμους και πάντα μαζί σας
αδέλφια που πέσατε απ άδικο βόλι
μαζί σας στο θάνατο, μαζί σας στη νικη
μαζί σας σκορπάνε της γης την ασβόλη
Μπουντρούμια, κάτεργα, εξόρίες,
στρατόπεδα ματωβαμμένα
χιλιάδες μας κρατούν αδέλφια
απ το πλευρό μας αρπαγμένα
Στους δρόμους, στους δρόμους μανάδες γυναίκες
πικρές αδελφούλες με μαύρα μαντηλια
ποτάμι η οργή τους θολό φουσκωμένο,
κατάρα δονεί τ άχρωμα τους τα χείλια.
Φλογάτος κρίνος έχει ανθίσει
πληγή ανοιχτή όλη η Ελλάδα
του μαρτυρίου της καίει και λιώνει
χεριών καμμένων η λαμπάδα.
Στους δρόμους, στους δρόμους που βάφτηκαν μ αίμα
στο σπίτι που κλείστη στα μαύρα ντυμένο
στη μάνα τ αντάρτη και δίνω και δίνω
κοντά μ απαγγιάζει παίδί πεινασμένο.
Ψηλα τα στήθια σας αδέρφια
ψηλα οι γροθιές σας, σφιχτά οι γραμμές μας
της Εθνικής Αλληλεγγύης
αμέτρητες οι φάλαγγες μας.
Στους δρόμους, στους δρόμους που βάφτηκαν μ αίμα
της νέας ζωής ανατέλλει η αλήθεια
του κόσμου θεμέλιο αγάπη και γέλιο
φουσκώνουν πλατιά πανανθρώπινα στήθια.
Τραγουδάει ο Λογοθέτης
ΥΓ 1: Δεν ξέρω αν κάνω «την ανάγκη μου φιλότιμο», η «την αγωνία μου ξενύχτι», η ακόμα «το χρέος μου παντιέρα»! έναντι αυτού του λαού που με αγάπησε και τον λατρεύω, αισθάνομαι όμως υποχρεωμένος να υπενθυμίσω κάποιες ιστορικές αξίες. Επειδή διαπιστώνω, σε καθημερινές μου συζητήσεις με νεότερους, ότι λίγα γνωρίζουν απ’ την ιστορία μας και ειδικά …ελάχιστα απ’ την πιο πρόσφατη. Ακόμα και σε διαρκή αντίθεση μ’ αυτό που είπε ο Χ Κίσινκερ το 1974 για μας: prototypia: Χ.ΚΙΣΙΝΚΕΡ
ΥΓ2: Αφιερωμένο στον συμμαθητή μου τον Γιώργο…που λίγες φορές
ανταμώσαμε τα τελευταία χρόνια, αραίωσε η επαφή μας από τότε που έφυγα απ’ την
Αθήνα! Σ’ αυτόν… που απόψε μου θύμισε τον διαρκή αγώνα μου, μέσα στους δρόμους
διεκδίκησης του λαού μας και ειδικότερα την πάλη μου απ’ το δημοσιογραφικό
μετερίζι. Εκφράζοντας δημόσια το συναίσθημα των συγχωριανών μου, ειδικά αυτών
που ζουν στην Αθήνα είπε: «Εμείς νιώθουμε περήφανοι που έχουμε έναν τέτοιο δημοσιογράφο
απ’ το Καινούργιο»…
Αυτό το «έναν τέτοιο…» με φόρτισε περισσότερο συναισθηματικά.
Αυτοί ξέρουνε κάποια απ’ τα μεγάλα ΟΧΙ μου! Στις Σειρήνες του συμβιβασμού!! Με
τιμά συμμαθητή, φίλε, συγχωριανέ και με φορτώνει
με μεγαλύτερες ακόμα ευθύνες η παραδοχή σας!!!
Γιώργο… όσο βαρά η φλέβα μου θ’ αγωνίζομαι ολόρθος για τα λαϊκά
δίκια!!!
Δημήτρης Ντόκας
