«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Πέμπτη 2 Μαρτίου 2023

Μιλάς… κι Εσύ;;; (Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα…)!!!

Πρώτος μπροστά… και το τζόκεϊ ανάμεσα στα πόδια μου... σιγά μη με είδατε ποιος είμαι!!!


Εγώ τι να γράψω τώρα… (Παρά μόνο τα βαριά θυμητάρια μου)… Με τόσο πόνο ψυχής;;;

Ήταν 10 Γενάρη του 1982…

Νεοσύλλεκτοι φαντάροι απ’  την Κόρινθο... ΥΕΑ (Υποψήφιοι έφεδροι Αξιωματικοί)!… Μας ξύπνησαν 4 ώρα χαράματα….

Φεύγαμε για μετάθεση… που;;; Για πού;;;

Με τους σάκους (τα λουκάνικα ) στους ώμους και τα σακίδια…  κατεβήκαμε πορεία στο τρένο… 

Φτάσαμε πορεία στο σταθμό… της Κορίνθου.

Μετά από καμιά ώρα αναμονής μας επιβιβάζουν στο τρένο για Αθήνα…

Σάμπως ξέραμε που μας πάνε…

Μιλάς… κι Εσύ;;;
(Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα…)!!!

Κόρινθος – Αθήνα τρεις και ώρες… φτάσαμε!

Μας κατεβάζουν στο Σταθμό Λαρίσης !!!

Μας στοιβάζουν σ’ ένα παλιό  κι εγκαταλειμμένο χτήριο… Βόρεια από εκεί που ήταν τότε η Στρατονομία…  (Σ’ ένα εγκαταλειμμένο χώρο… κάποιοι μας είπαν πως ήταν παλιός παιδικός σταθμός)!

Όλα ερημωμένα και βρεγμένα…  Αχχχ… (Δεν είχαμε που να αφήσουμε τα σακίδιά μας… ) !

Που να καθίσουμε;;;

Νηστικοί…

Και σαν ήρθε μεσημέρι …  ψάχναμε να βρούμε κάτι να φάμε…

Τότε… (Απ’ την πάνω μεριά…) Ξεπρόβαλε ένας φούρναρης Αρμένης και μας πουλούσε μια τυρόπιτα 3 φορές παραπάνω απ’ την αξία  της…

Τι να κάναμε... πεινάγαμε... κι αγοράσαμε… 

Έστω κι αν εγώ του τα είπα: (Δεν ντρέπεσαι εκμεταλλεύεσαι την κατάσταση μας;;;)!

Μιλάς… κι Εσύ;;;

(Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα…)!!!

Κατά το μεσημέρι... 4-5 παιδιά… τα είπαμε… 

«Τους λέω… μάγκες… η ζορίζουμε τους (μόνιμους) που μας συνοδεύουν να καλέσουμε φίλους και δικούς μας πολίτες εδώ... κάτι να μας φέρουν και να τους δούμε… η εγώ... την κάνω απ’ τα κάγκελα... και να έρθουν να με βρούνε…»!

Έτσι κι έγινε…

Το δέχτηκαν το αίτημά μας... και μας αφήναν... έναν … έναν να πηγαίνουμε απέναντι απ’ το σταθμό... (Δίπλα στην Στρατονομία... οι παλιοί ξέρουν... που ήταν ένα περίπτερο…  να πάρουμε τηλέφωνο τους «Δικούς μας» να έρθουν να μας βρούνε….»!!!

Βγαίναμε με τη σειρά… βγήκα κι εγώ… 

Παίρνω τηλέφωνο τον Φίλο μου Τάκη Ασημάκη…

«Που είσαι Μήτσο;;; μου λέει…»

Του λέω… και μου απαντά... «Κλείσε…  Έρχομαι τώρα Εκεί…»!!!

Αχχχ… σε 10 λεπτά  Ο Τάκης Ασημάκης και με παρέα του το Γιάννη το Γεωργοβασίλη  ήταν δίπλα μου»!!!

Εγώ ήθελα να δω τον Τάκη να πάρω κουράγιο… έτσι κι έγινε…

«Μήτσο μου… τι θέλεις μου λέει ;;;  καφέ - τσιγάρα τι;;;»!

 Όχι Τάκη… μόνο να σε δω θέλω…  και φεύγουμε για τα σύνορα!

 

Πάει εκεί κοντά μου φέρνει καφέ και κάμποσα πακέτα τσιγάρα…  μου τα δίνει μέσα απ’ τα κάγκελα…  Που ήμασταν κλεισμένοι…

«Αχχχ λες  κι Εγώ πως ήμουν ποινικός…»!

(Βουίζουν τ’ αυτιά μου τώρα... που τα θυμάμαι)

Έμεινε ώρα ο Τάκης… Τα λέγαμε…  για να μου δώσει κουράγιο…  να βγάλω θητεία!!! 

Μιλάς… κι Εσύ;;;

(Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα…)!!!

Στις 10 η ώρα το βράδυ… Μας περνάν απέναντι στο Σταθμό Λαρίσης.. μας χώνουν όρθιους σ΄ένα τρένο και φεύγουμε….

  Μιλάς… κι Εσύ;;;

(Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα…)!!!

Δεν είχαμε θέσεις… όρθιοι ήμασταν …

Και όσοι ταξίδεψαν και παλιά με τρένο ξέρουν …

Εκεί υπήρχε ένας κενός χώρος (Μπροστά σε κάθε βαγόνι) που αφήσαμε… τους σάκους μας!

Θέση δεν είχαμε να ξαποστάσουμε… Ούτε τόπο να ξεκουραστούμε… λίγο ν’ αποκοιμηθούμε!!

Περνούν τα μεσάνυχτα… τα τρένο να παένει…  κι εμείς κουρασμένοι!!!

Σε κάποια δικά μου παιδιά… που ήταν πάντα μαζί μου... τους λέω : «Τι κάνουμε τώρα ρε μάγκες … θα την πέσουμε λίγο για ύπνο;;;»!!!  

Που; μου λένε τα παιδιά…

Εδώ πάνω στους σάκους τους λέω….

«ΑΑΑ… Δεν είσαι καλά Εσύ… ρε Ντόκα… θα μας ρίξουν φυλακή»!!!

Καλά τους λέω…  Ας ρίξουν μόνο σε μένα... και γέρνω να ησυχάσω... πάνω στους σάκους…

Το θυμάμαι…  περνούν δυο ηλικιωμένες κυρίες… και με βλέπουν με τα μάτια κλειστά πάνω στους σάκους και λένε «Κρίμα αυτά τα φανταράκια… τι ταλαιπωρίες τραβάνε... και κοιμούνται στο διάδρομο;;;»!  

 Μιλάς… κι Εσύ;;;

(Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα…)!!!

Μετά από ώρες  φτάσαμε Σαλονίκη... Άλλοι... οι πολλοί...  φύγανε για Έβρο… Εμείς αλλάξαμε τραίνο και πήγαμε μέχρι το Πολύκαστρο... πέντε παιδιά !

Θυμάμαι όλα τα Ονόματα: Πολύτιμος Χαλβατζής,  Αστέριος Παπαχρήστου, Δημήτρης Μοναχός, Δημήτρης Σακαλής και ο Δημήτρης Ντόκας! 

Μιλάς… κι Εσύ;;;

(Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα…)!!!

Κατέληξα στο 525 ΜΤΠ

Να  μη γράψω...  Άλλα ονόματα τώρα… 

Εκεί Λογαγό  είχα στον τρίτο λόχο τον Βασίλη τον Τσάτσαρη!

Και διοικητή τον αείμνηστο Συνταγματάρχη τον Δημήτρη Ελευθερίου… που μου τηλεφώνησε και τα είπαμε… με συγκίνηση μετά από 35 χρόνια από τότε που ήμουν φαντάρος στο 525 ΜΤΠ  και δε με ξέχασε!!!

Μιλάς… κι Εσύ;;;

(Να με παίρναν κι εμένα τα τρένα…)!!!

Κράτα Δημήτρη….«Γαμώ το χαΐρι μου» ….!!!

http://www.prototypia.gr/2017/03/blog-post_53.html

«Μιλάς κι Εσύ»… ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΤΩΡΑ;;;

http://www.prototypia.gr/2022/11/blog-post_49.html

ΥΓ: Ότι άλλα επιθυμώ να σας γράψω... θα το κάνω… Πριν… να με πάρουν κι εμένα τα τρένα!!!

Δημήτρης Ντόκας