***
Αρνούμαι, να θυσιάσω την ψυχή σου
Αρνούμαι και να σε απαρνηθώ
Με μια ματιά μου, μετρώ την αντοχή σου
Απ’ τις χαρές μας, ποια να θυμηθώ;
Μεσάνυχτα Σαββάτου, παραλία
Τα φώτα κι οι μνήμες, μας χτυπούν
Όπως εκείνο, το Μάη στη Γαλλία
Που όλοι είχαν, κάτι να μας πουν...
Αρνούμαι, την ψυχή μου να χαρίσω
Μην πέσει, σε πιο βρώμικα νερά
Αρνούμαι, πιο πολύ να σ’ αγαπήσω
Μην τύχει και σου κόψω τα φτερά.
Αρνούμαι, τρυφερά να σ’ αγκαλιάσω
Αρνούμαι, να σε πάρω σιωπηλά
Και καίγομαι, μαζί με το τσιγάρο
Που στα πικρά τα χείλη μου, κολλά.
ΥΓ: Αυτούς τους στίχους τους έγραψα…
στις 30 Δεκέμβρη 2005! Και τους Αφιερώνω
στην παλιά μου Φίλη και Συντρόφισσα τη Γαλλίδα Juliette R. Που σήμερα ήταν στους δρόμους του Παρισιού
κρατώντας την Κόκκινη Παντιέρα!!!
Δημήτρης Ντόκας
