Επίχρυσα στολίδια
Κουράστηκα να καρτερώ
Να δω την άμμο στον αφρό
Τη λογική στη σκέψη
Και ποιος θα με πιστέψει.
Είναι σκληρό κι οδυνηρό
Βρόχια να στήνω στον καιρό
Να μην ακούω λέξη
Και λέω… όποιος αντέξει.
Παραφρονήσαν οι σαθροί
Κι ακούω τύμπανο βαρύ
Βαθειά απ΄ τον Αμαζόνιο
Μέχρι το Παρατριχώνιο...
Απ΄ του συμφέροντος φωτιές
Φλόγες στων πάγων τις καρδιές
Στου μέλλοντος τ΄ αποκαΐδια
Κρεμούν επίχρυσα στολίδια.
Θα θελα λίγο αν μπορώ
Στης νεολαίας το φτερό
Να δώσω λίγο αγέρι
Και με συγκίνηση βαθειά
στον ίσκιο απ΄ τη τζιτζιφιά
Να βγάλω καλοκαίρι.
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
