 |
Ο Βλοχός όπως φαίνεται απ’ την Τριχωνίδα!
|
Οι κάργιες
***
Χτυπούν «κανόνια», φίλε και τ’ ακούω
Στ’ αυτιά μου, στροβιλίζονται σκιές
Στα μάτια μου, οι νότες πετρωμένες
Σαν ερινύες, μνήμες απ’ το χτες.
Πεντ’ έξι αδικημένοι στα κλαρίνα
Τους πίνει, που το πίνουν σκυθρωποί
Κι ο Νίκος, που ’ρθε ψες απ’ την Αθήνα
Τα μάτια, χαμηλώνει από ντροπή.
Πιο πέρα, δύο-τρεις σαχλογελάνε
Δε νιώθουν, μήπως ένιωσαν ποτέ;
Τα ζόρια, που διαλέξανε περνάνε
Με κείνο το ρηχό «ωχ αδερφέ».
Σφίγγουν οι κάργιες, φίλε και τις βλέπω
Να παίρνουνε ψυχές με στεναγμούς
Κι εγώ στις έγνοιες μου, με πίκρα ρέπω
Κι ακούω απ’ τις σκιές, πνιχτούς λυγμούς.
Εκποίησαν τη δόλια μας Πατρίδα
Γελώντας, προσπερνούν ειρωνικά
Σου λέω αλήθεια, πριν λίγο τους είδα
Που κάποιος … μου ζητούσε δανεικά.
Αντέχω φίλε, με κρατά το μετερίζι
Εκείνο της ψυχής, τ’ αληθινό
Κι η σκέψη μου, στο μέλλον π’ όλο τρίζει
Στο τούνελ το βαθύ, το σκοτεινό.
 |
Το Καινούργιο όπως φαίνεται απ’ «τ’ Αραπάκι»!
|
Τώρα στ’ αποπάγκυρα* κάτι λίγες αράδες θα γράψω…
Κατήφεια και σιωπή στον κόσμο, που να βρει κέφι; Σ’ όσους τουλάχιστον βρέθηκαν αυτό το πανηγυρικό διήμερο (7-8 Σεπτέμβρη), στην αγορά του Καινούργιου Τριχωνίδας.
Προσωπικά προτίμησα την απραξία της συμβολικής σιωπής… και επαγγελματικά. Πώς να καλέσεις κάποιον απλό και λαϊκό άνθρωπο, μέσα σ’ αυτό της ανέχειας, το θλιβερό, το καταθλιπτικό κλίμα, να διασκεδάσει; Είναι σα να τον εμπαίζεις!
Η οικονομική κρίση αποκόμισε τα «διαπιστευτήριά της» και από τούτη την Ελληνική γωνιά!
Οι ψυχροπροκλητικές, συμφεροντολογικές σκοπιμότητες και επιπολαιότητες, έγιναν αντιληπτές και απορρίφθηκαν από την σκεπτόμενη τοπική κοινωνία.
Καλές αγωνιστικές αντοχές! Μπας και ξανανταμώσουμε αλλιώς, αν και δεν το φαντάζομαι, του χρόνου… συγχωριανοί!
*Αποπάγκυρo : Σύνθετη λέξη της Καινουργιώτικης ντοπιολαλιάς Από+(Παγκύρ=Πανηγύρι) που σημαίνει …μετά το πανηγύρι.
Για να κυριολεκτούμε, περιγράφει όλα τα διαδραματιζόμενα μετά τη λήξη... του Πανηγυριού.
Δημήτρης Ντόκας
