Μια ιστορική εκδοχή
Μια πρόταση ιερή
Μια πρόταση ιερή
Γράφει ο Βασ. Μιχ. Φουντούλης*
- Ως γνωστόν, και με βάση σχετικήν απόφαση του «Πρώην Δήμου
Θεστιέων», (1996) η Παναγία της «Χρυσοχεριάς» ορίστηκε Πολιούχος
Καινουργίου και η 8η Σεπτεμβρίου, ημέρα που τιμάται η μνήμη της,
καθιερώθηκε ως Αργία γενική, Αγοράς και Υπηρεσιών.
- Από εκκλησιαστικής πλευράς ορίστηκε, και καθιερώθηκε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, «Μονοεκκλησιά». Την ημέρα αυτή δηλαδή, οι δύο ενορίες Αγίου Δημητρίου και Αγίου Νικολάου, Καινουργίου, συλλειτουργούν στο εκκλησάκι της «Χρυσοχεριάς», δίνοντας έτσι τον τόνο, πανηγυρικά, της ενότητας του πληρώματος των ενοριτών τους.
- Λίγα στοιχεία, όσα από πηγές και μαρτυρίες συλλέξαμε για την ιστορία της εκκλησίας της «Χρυσοχεριάς» :
Μέχρι τις Αρχές του 1930 περίπου, στη θέση αυτή ήταν ένα μικρό εκκλησάκι, μονόχωρο, ρυθμού βασιλικής, πετρόχτιστο και επιχωμένο, σχεδόν ως τη μέση. Την ηλικία του δεν την γνωρίζουμε ακριβώς∙ Προφανώς όμως ήταν αρκετά παλαιό όπως άλλωστε και όλα σχεδόν, τα εκκλησάκια της περιοχής. Ο χρόνος και οι φθορές που προκλήθηκαν στο διάβα του δεν μας άφησαν αρκετά στοιχεία για την «Ταυτοποίησή» τους.
- Στα χρόνια προ του 1900 το χωριό μας ήταν από αδιαμόρφωτο ως ανύπαρκτο με τη σημερινή του διάσταση και μορφή. Τρεις χώροι οικιστικοί υπήρχαν τότε στην περιοχή μας : ο Βλοχός, η Παλιοχώρα (κοντά στον Αη-Γιώργη) και η Άνω Τραγάνα. Ο κάμπος ως την επανάσταση ανήκε στον Αγά, τον Τούρκο, κι όταν αυτός έφυγε κι ήρθε η Λευτεριά ο κάμπος «Αγρίδιασε» για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώσπου μπήκαν μικροί και μεγάλοι καλλιεργητές, αρκετές φορές και με συγκρούσεις, κι έκαναν τις περιουσίες τους.
- Σ’ αυτή την εποχή οι Βλοχαΐτες κατέβαιναν στον κάμπο για τις καλλιέργειές τους, σχεδόν κάθε μέρα, και το βράδυ ανέβαιναν και πάλι πάνω στο Βλοχό. Αργότερα για ν΄αποφεύγουν αυτή την καθημερινή ταλαιπωρία στο ανεβοκατέβασμα, έκαμαν πρώτα κάποιες καλύβες πρόχειρες στη θέση Παλιοχώρι (κοντά στον Πύργο…). Οι καλύβες με τον καιρό έγιναν μονιμώτερες κατοικίες, ώσπου χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια προ του 1900. Έτσι άρχισε η μετοικεσία τους στον κάμπο...
- Από εκκλησιαστικής πλευράς ορίστηκε, και καθιερώθηκε εδώ και πάρα πολλά χρόνια, «Μονοεκκλησιά». Την ημέρα αυτή δηλαδή, οι δύο ενορίες Αγίου Δημητρίου και Αγίου Νικολάου, Καινουργίου, συλλειτουργούν στο εκκλησάκι της «Χρυσοχεριάς», δίνοντας έτσι τον τόνο, πανηγυρικά, της ενότητας του πληρώματος των ενοριτών τους.
- Λίγα στοιχεία, όσα από πηγές και μαρτυρίες συλλέξαμε για την ιστορία της εκκλησίας της «Χρυσοχεριάς» :
Μέχρι τις Αρχές του 1930 περίπου, στη θέση αυτή ήταν ένα μικρό εκκλησάκι, μονόχωρο, ρυθμού βασιλικής, πετρόχτιστο και επιχωμένο, σχεδόν ως τη μέση. Την ηλικία του δεν την γνωρίζουμε ακριβώς∙ Προφανώς όμως ήταν αρκετά παλαιό όπως άλλωστε και όλα σχεδόν, τα εκκλησάκια της περιοχής. Ο χρόνος και οι φθορές που προκλήθηκαν στο διάβα του δεν μας άφησαν αρκετά στοιχεία για την «Ταυτοποίησή» τους.
- Στα χρόνια προ του 1900 το χωριό μας ήταν από αδιαμόρφωτο ως ανύπαρκτο με τη σημερινή του διάσταση και μορφή. Τρεις χώροι οικιστικοί υπήρχαν τότε στην περιοχή μας : ο Βλοχός, η Παλιοχώρα (κοντά στον Αη-Γιώργη) και η Άνω Τραγάνα. Ο κάμπος ως την επανάσταση ανήκε στον Αγά, τον Τούρκο, κι όταν αυτός έφυγε κι ήρθε η Λευτεριά ο κάμπος «Αγρίδιασε» για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώσπου μπήκαν μικροί και μεγάλοι καλλιεργητές, αρκετές φορές και με συγκρούσεις, κι έκαναν τις περιουσίες τους.
- Σ’ αυτή την εποχή οι Βλοχαΐτες κατέβαιναν στον κάμπο για τις καλλιέργειές τους, σχεδόν κάθε μέρα, και το βράδυ ανέβαιναν και πάλι πάνω στο Βλοχό. Αργότερα για ν΄αποφεύγουν αυτή την καθημερινή ταλαιπωρία στο ανεβοκατέβασμα, έκαμαν πρώτα κάποιες καλύβες πρόχειρες στη θέση Παλιοχώρι (κοντά στον Πύργο…). Οι καλύβες με τον καιρό έγιναν μονιμώτερες κατοικίες, ώσπου χτίστηκαν τα πρώτα σπίτια προ του 1900. Έτσι άρχισε η μετοικεσία τους στον κάμπο...
