«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Το ψωμί απ’ το Λαϊκό τραπέζι «ανέβηκε» στο βήμα της Ελληνικής βουλής!

Απ’ το Λαϊκό τραπέζι…Ναι απ’ το Λαϊκό τραπέζι, γιατί οι σύγχρονες «Αντουανέτες» δεν τρώνε παντεσπάνι αλλά μαζί με τους «υψηλόφρωνες Νεοέλληνες» καταναλώνουν εξεζητημένα αρτοποιήματα η τα παραλείπουν παντελώς! Τους αρκούν τα σπάνια πανάκριβα εδέσματα…
Το ψωμί το «ανέβασε» στο βήμα της Ελληνικής  βουλής η βουλευτής του Κ.Κ. Ελλάδας κ. Λιάνα Κανέλλη… «ανέβασε» το ψωμί που δεν είναι μόνο μια συμβολική κίνηση, αλλά και η ωμή σημερινή πραγματικότητα που σπάει κόκαλα!
Το ψωμί ...Ξέρετε κύριοι εσείς της εξουσίας, πόσοι Έλληνες σήμερα στερούνται και αυτό ακόμα το βασικό είδος διατροφής;
 (Το ψωμί είναι στο τραπέζι
το νερό είναι στο σταμνί)
Ξέρετε κύριοι, εσείς που μιλάτε ανερυθρίαστα για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, πως στην Ελλάδα του σήμερα μειώθηκε ακόμα και η κατανάλωση ψωμιού;
Γύρω στο 30% έπεσε η κατανάλωση ψωμιού, για να μην αναφερθώ στα υπόλοιπα αρτοσκευάσματα, σε πολλούς φούρνους της περιοχής μας φέτος σε σχέση με πέρυσι!
Ναι κύριοι, κάνει οικονομία και στο ψωμί ακόμα ο λαός μας. Αυτός ο λαός  που η αξιοπρέπειά του, η αν θέλετε ο εγωισμός του τον εμποδίζει να φανερώσει την οδυνηρή πραγματικότητα.
Αυτός ο μεγαλόψυχος λαός που σας ανέχεται, να σας βλέπει να του αραδιάζεται κάθε τόσο καταιγιστικά χαράτσια, άδικα,  να διαιωνίζεται και να διευρύνεται η κοινωνική ανισότητα. Δεν είναι δυνατόν, ούτε μπορετό να υλοποιηθούν τέτοιες άδικες, ανήθικες κι απάνθρωπες επιθετικές μεθοδεύσεις  εναντίον του, απ’ όποιο σύστημα, όπως κι αν το λένε, απ’ όποιους κι αν υπηρετείται!

(Όλα τ' αλλάζει ο καιρός, όλα θα τα ρημάξει
Μα οι κλέφτες που παραφυλάν τού παίρνουνε χαράτσι)
Αυτός ο φιλόξενος λαός, που είχε για «κάθε χρεία» λίγο παραπάνω ψωμί στο τραπέζι του και το πρόσφερε απλόχερα, «σε ξένο η σε δικό»!
Αυτός ο λαός προτιμά να δένει κόμπο την ψυχή του, απ’ την έμφυτη ευγένειά του, να μη δείχνει πως υποφέρει! Πληρώνοντας βαρύ τίμημα γι’ αυτό.
Δυο θέματα ακόμα, έστω και οδυνηρά…
Σε πρόσφατη συζήτηση που είχα με εργαζόμενο  σε νοσοκομείο έμαθα ότι: Σε κάποιο Νοσοκομείο της Αθήνας οι εργαζόμενοι διοργάνωσαν για τους συναδέλφους τους σε καθημερινή βάση συσσίτια! Ναι συσσίτια!!

(Δεν βρήκα πουθενά ψωμί και σπίτι πώς να πάω
Θα με πληγώσει μια φωνή πατέρα μου πεινάω)
Μου είπε και κάτι ακόμα πιο οδυνηρό, ότι από  τα περιστατικά που μεταφέρονται τώρα στα νοσοκομεία, που τα περισσότερα υπολειτουργούν,  έχουν πολλαπλασιαστεί, τα  εγκεφαλικά επεισόδια και οι  ψυχιατρικές περιπτώσεις!!!
Αυτού του λαού την ανεκτική στάση, κύριοι εσείς της εξουσίας, μην την εκλαμβάνετε σαν αδυναμία.

(Για ένα κομμάτι ψωμί,
πρέπει να δώσεις πολλά)
Δεν είναι αδύναμος ένας λαός που έχει τ’ ανυπόταχτο μέσα του. Αδικημένος είναι, τριπλοδεσμευμένος, εξαθλιωμένος, παραπλανημένος και εξαπατημένος!
Είναι όμως και «εξοργισμένος πολλά», που λένε και οι Κύπριοι!
Ο ατμός υπερσυσωρεύτηκε στο καζάνι…ούτε να το φαντάζεστε τι θ’ ακολουθήσει!

(Σ΄αυτόν  τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί )

ΥΓ 1: Για την κ. Λιάνα Κανέλλη έχουν ειπωθεί πολλά και διάφορα.
Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει από που προέρχεται,  τι είναι η τι δεν είναι, ποιες τακτικές εφαρμόζει, τι τρόπους χρησιμοποιεί για να εκφράζεται έτσι όπως εκφράζεται.
Με νοιάζει όμως το τι υπηρετεί, τι υποστηρίζει!
Υπηρετεί  αξίες και υποστηρίζει αλήθειες ζωής!!
Κι αυτό κάποιους ενοχλεί!!!

ΥΓ 2: Κατά καιρούς σπουδαίοι δημιουργοί έχουν πει μεγάλες αλήθειες μέσα απ’ την τέχνη τους, στις περισσότερες των περιπτώσεων λίγοι ακροατές  πρόσεχαν και κατανοούσαν τους στίχους των τραγουδιών. Τώρα όλο και περισσότεροι προβληματίζονται.
Όλο και περισσότεροι έχουν την ανάγκη να συζητήσουν…
Πάντα θέλαμε να μιλάμε και δεν ξέραμε ν’ ακούμε
Τώρα κάποιοι ρωτάνε και δεν μιλάνε, κάτι είναι κι αυτό!

Δημήτρης Ντόκας