Η εκπομπή ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ του Γιώργου Πετρίτση (ΕΡΤ) σκιαγραφεί την
προσωπικότητα του δημοσιογράφου και πολιτικού ΠΑΥΛΟΥ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
διατρέχοντας την πορεία της προσωπικής και πολιτικής του ζωής μέχρι τη
στιγμή της δολοφονίας του από την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη»
(26-9-1989).
Ξεκινώντας από την αναφορά στον τόπο καταγωγής του, το χωριό Βελωτά Ευρυτανίας, στα νεανικά του χρόνια και τις σπουδές του, το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την αντιστασιακή δράση του Παύλου Μπακογιάννη την περίοδο της δικτατορίας στο Μόναχο της Γερμανίας, όταν διηύθυνε το ελληνόφωνο πρόγραμμα της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας. Επίσης, παρουσιάζει τη δραστηριότητά του τη δεκαετία του 1980, αρχικά στο χώρο της δημοσιογραφίας με την έκδοση και διεύθυνση του εβδομαδιαίου περιοδικού «ΕΝΑ» και την αρθρογραφία του, και στη συνέχεια στο πεδίο της ενεργούς πολιτικής δράσης από τη θέση του συμβούλου του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και την εκλογή του το 1989 ως βουλευτή Ευρυτανίας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο προσωπικό ενδιαφέρον του για την ανάπτυξη της Ευρυτανίας και την κατάρτιση σχεδίου αναπτυξιακού προγράμματος για τον νομό.
Παράλληλα, η εκπομπή εστιάζει στις πολιτικές αντιλήψεις και ιδέες του Παύλου Μπακογιάννη, στη συμβολή του στη δημιουργία της Κυβέρνησης συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας και Συνασπισμού το 1989, καθώς και το ρόλο του στην πολιτική της συναίνεσης και της εθνικής συμφιλίωσης με την εισήγηση στη Βουλή του νομοσχεδίου περί άρσης των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου.
Για την προσωπικότητα, το έργο και την πολιτική σκέψη του Παύλου Μπακογιάννη μιλούν η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο δημοσιογράφος Γιάννης Κακουλίδης, ο ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης, ο πατέρας του π. Κωνσταντίνος Μπακογιάννης και ο δήμαρχος Προυσού Αθανάσιος Φέγγος.
Τα παιδιά του Κώστας και Αλεξία μεταφέρουν τα δικά τους βιώματα για την απώλεια του πατέρα τους και αφηγούνται μνήμες από τη ζωή μαζί του.
Ξεκινώντας από την αναφορά στον τόπο καταγωγής του, το χωριό Βελωτά Ευρυτανίας, στα νεανικά του χρόνια και τις σπουδές του, το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί την αντιστασιακή δράση του Παύλου Μπακογιάννη την περίοδο της δικτατορίας στο Μόναχο της Γερμανίας, όταν διηύθυνε το ελληνόφωνο πρόγραμμα της Βαυαρικής Ραδιοφωνίας. Επίσης, παρουσιάζει τη δραστηριότητά του τη δεκαετία του 1980, αρχικά στο χώρο της δημοσιογραφίας με την έκδοση και διεύθυνση του εβδομαδιαίου περιοδικού «ΕΝΑ» και την αρθρογραφία του, και στη συνέχεια στο πεδίο της ενεργούς πολιτικής δράσης από τη θέση του συμβούλου του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και την εκλογή του το 1989 ως βουλευτή Ευρυτανίας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο προσωπικό ενδιαφέρον του για την ανάπτυξη της Ευρυτανίας και την κατάρτιση σχεδίου αναπτυξιακού προγράμματος για τον νομό.
Παράλληλα, η εκπομπή εστιάζει στις πολιτικές αντιλήψεις και ιδέες του Παύλου Μπακογιάννη, στη συμβολή του στη δημιουργία της Κυβέρνησης συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας και Συνασπισμού το 1989, καθώς και το ρόλο του στην πολιτική της συναίνεσης και της εθνικής συμφιλίωσης με την εισήγηση στη Βουλή του νομοσχεδίου περί άρσης των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου.
Για την προσωπικότητα, το έργο και την πολιτική σκέψη του Παύλου Μπακογιάννη μιλούν η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο δημοσιογράφος Γιάννης Κακουλίδης, ο ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης, ο πατέρας του π. Κωνσταντίνος Μπακογιάννης και ο δήμαρχος Προυσού Αθανάσιος Φέγγος.
Τα παιδιά του Κώστας και Αλεξία μεταφέρουν τα δικά τους βιώματα για την απώλεια του πατέρα τους και αφηγούνται μνήμες από τη ζωή μαζί του.
Την φωνή του Παύλου Μπακογιάννη την άκουγα απ’ το ραδιόφωνο… απ’ τις εκπομπές του στη Ντόιτσε Βέλε, μικρό παιδί τότε στην περίοδο της δικτατορίας.
Πέφτει η χούντα κι ο Μπακογιάννης επιστρέφει στην Αθήνα.
Στις αρχές του ’80 συναντιέται ο πατέρας μου, με τον ξάδερφό του τον Λάκη Τσόλκα και πρώτο ξάδερφο του Παύλου Μπακογιάννη, στο Αγρίνιο. Κατά την διάρκεια της συζήτησης ο Λάκης τον ρώτησε για μένα. Πληροφορήθηκε ότι σπούδαζα δημοσιογραφία στην Αθήνα. «Να πάει να συναντήσει τον Παύλο», λέει στον πατέρα μου. Επικοινωνούν με τον Μπακογιάννη και μαζί μου, μου δίνουν τα τηλέφωνά του και έτσι συναντηθήκαμε. Γνωριστήκαμε, τον επισκεπτόμουν στο γραφείο του και συζητούσαμε…Μάλιστα κάποιες φορές μου φανέρωσε την επιθυμία του να συνεργαστούμε στο περιοδικό του το «ΕΝΑ»!
Στην σκέψη μου, στη θύμησή μου... η πνευματική του ευστροφία και η ακαριαία αντίληψή του για ότι άρχιζα να του πω, απ’ την αρχή της φράσης μου… «Ξέρω- ξέρω εκείνος…εκεί, αυτό …έτσι!» με προλάβαινε.
Την μέρα της δολοφονίας του ήμουνα στο Καινούργιο, με πληροφόρησε για το τραγικό γεγονός τηλεφωνικά ένας φίλος μου ο Πέτρος απ’ την Αθήνα. «Πάει ο φίλος σου ο Μπακογιάννης» μου λέει! Ξαφνιασμένος, μη συνειδητοποιώντας αυτό που μου ανακοινώνει «Που..που, πως πάει;» τον ρωτώ. «Τον δολοφόνησαν πριν από λίγο στο Κολωνάκι, άνοιξε την τηλεόραση να δεις»! Συμπληρώνει...
Στη μνήμη μου πάντα θα υπάρχει, ο Παύλος Μπακογιάννης, σαν μια ισχυρή προσωπικότητα… σαν ένας οξυδερκής άνθρωπος. Ένα μυαλό «Ξυράφι Καρπενησιώτικο» όπως λέμε στον τόπο μας.
Στην ατζέντα μου υπάρχουν ακόμα τα τηλέφωνά του απ’ τα γραφεία του, στη Ζαλοκώστα και στη Βουκουρεστίου…
Είναι απ’ αυτά τα τηλέφωνα, που δε σου πάει το χέρι να τα σβήσεις…όταν δεν ισχύουν!
Δημήτρης Ντόκας
