ΗΘΕΛΑ ΤΩΡΑ… ΝΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΥΠΝΟ…
ΝΑ... ΤΩΡΑ...ΜΟΥ «ΕΣΤΕΙΛΕ» ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ… Η «ΔΩΡΑ»... ΘΕΟΔΩΡΑ... ΑΠ’ ΤΟ ΣΑΝΤΙΑΓΟ… ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ !!!
(Που διάβασε στίχους μου)!!
(Εκεί… έχουμε 5.000 ΕΛΛΗΝΕΣ)!
Πώς να «φύγω»;;;
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ... ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΞΕΝΙΤΙΑΣ!!!
Δημήτρης Ντόκας
Το τρελοκάραβο- Βαλπαρέζο 3313
***
Της τρέλας μου τ’ απόταχτο
Καράβι ανυπόταχτο
Πλάι στο κύμα πάει
Καιρός χτυπάει στην κουπαστή
Ψάχνοντας πάει να βυθιστεί
Τη ρότα του κρατάει...
Αυτό το τρελοκάραβο
Αρόδο πάντα δένει
Με το πανί του άραβο
Το ’χει ξεφτίσει ο καιρός
Της μοναξιάς ο φοβερός
Αυτό το τρελοκάραβο
Μονάχο ξεμακραίνει
Αυτό το τρελοκάραβο
Και πάλι ξεμακραίνει*.
Της μοίρας μου ο μπούσουλας
Στο βλέμμα σπάει της Ούρσουλας
Στη Βρέμη κάποιο βράδυ
Στο Βαλπαραΐσο (Βαλπαρέζο) στη Χιλή
Με στέλνει μ’ ένα της φιλί
Να νιώσω άλλο χάδι.
*Καιρούς περνοδιαβαίνει
Καινούργιο Αγρινίου 18-2-2010 ώρα 04:50 π.μ.
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
