Κάτω απ’ τον πλάτανο… Στην πλατεία!
Εκεί έπαιζε τότε το συγκρότημα του αείμνηστου κλαρινίστα… Νίκου Σταυρόπουλου (Αράχωβας)! (Μετέπειτα σαν μεγάλωσα… γνωριστήκαμε καλύτερα… Κι έγινε φίλος κι αδερφός μου, αυτός και ο γιός του ο Αείμνηστος Γιώργος και η κόρη του η Έφη»! Και ο αείμνηστος Πάνος Κολοκούρας που έφυγε πρόσφατα απ’ τη ζωή! ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Η Έφη Είναι Αθήνα... θα σε ξαναβρώ ωραίε μου άνθρωπε… !
Τραγουδίστρια τότε η αξέχαστη «ΑΡΓΥΡΟΥΛΑ»!
Ο Παππούς μου…
μου το μάθαινε αυτό το χορό τον τσάμικο από τα ραδιόφωνα τότε του Αγρινίου και του Μεσολογγίου!Με κράταγε ο παππούς μου κι εγώ χόρευα τους Κολοκοτρωναίους (Λάμπει ο ήλιος στα βουνά…)
Πετάχτηκε συγκινημένος… ο Μπάρμπα Νίκος ο Λαμπροκωστόπουλος ο (Καρκατσιάς ) και φώναζεεε… «ΕΝΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ… ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΩΡΕΕΕ;;; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ)! Και παραδίπλα του ο Κώστας ο Στούμπος (ο Τσικολάτος) να φωνάζει δυνατά…. « ΚΑΙ ΚΑΙ ΚΑΙ…ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΗΤΣΟ ΝΤΟΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΓΓΟΝΙ ΣΟΥ»!
Έβλεπα τους θαμώνες στα πρώτα τραπέζια όρθιους να προσπαθούν να με δουν… γιατί εμένα το κεφαλάκι μου ίσια με τα τραπέζια ήταν!!!
Τελείωσα το χορό μου…. και κατεβαίνει απ’ το πατάρι η «ΑΡΓΥΡΟΥΛΑ»! Μέ σήκωσε... Με πήρε στην αγκαλιά της και με φιλούσε... κι όλος ο κόσμος χειροκροτούσε…
Γι αυτό εγώ έχω τόσες βαριές θύμησες απ’ τον τόπο μου και δεν μπορώ να φύγω από εδώ….
Να υπογράψει… (Με βουρκωμένα μάτια…)
Ο Μήτσος Ντόκας
