Τώρα τι θες;
***
Είσαι του γρίφου μου το χτες...
Έγνοιες μαβιές και αραχτές
Πάντα μου βγάζεις.
Τώρα τι θες;
Τώρα τι θες;
Να σε ακούσω να μιλάς
Η σαν χαζός..
Να σου μιλώ...
Η… να στενάζεις;
Τώρα τι θες;
Τώρα τι θες;
Έγκλημα πράττεις ειδεχθές
Δεν έψαξες ενδελεχές …
να βρεις αλήθειες!
Τώρα τι θες;
Τώρα τι θες;
Πεθαίνεις στο δικό σου χτες
Με παρασέρνεις… τι μου λες;
Πλάνες σου…συνήθειες;
Τώρα τι θες;
Τώρα τι θες;
Δάσκαλοι που με δίδαξαν
Τα της ψυχής μου «ανύψωσαν»!
Στο Παλιόκαστρο της Παραβόλας
ΔΕ ΣΑΣ ΞΕΧΝΩ…ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
ΥΓ: Αφιερωμένο … στους Δασκάλους μου!
Πρώτη φορά «θέτω» κάτω από στίχους μου … τέτοια παραπομπή!
Γιατί φρονώ πως… μέσα από ένα ποίημα, λεύτερος πρέπει να είναι ο καθείς αναγνώστης, τα δικά του συμπεράσματα να βγάζει!!
Έχω τους ιδιαίτερους λόγους μου απόψε… που με ωθούν … «ούτως έτσι» να εκφράζομαι!!!
Γιατί δεν είναι συνηθισμένο… Δάσκαλοι να έρχονται ν’ ανταμώσουν το μαθητή!!!
Υποκλίνομαι Αληθινά κι Ειλικρινά μπροστά σας … Φιλόλογοι μου καθηγητές… πρώτα για όσα «Αληθινά Γράμματα» μας διδάξατε και δεύτερα… Επειδή δυο από σας ήρθατε και με βρήκατε… σε διαφορετικούς χρόνους…που δε με ξεχάσατε!!!
Αισθάνομαι … Νιώθω της Ηθικής μου και της Ψυχής Έλλειμμα… που δεν ήρθα εγώ να σας βρω!!!
Σας ζητώ δημόσια συγγνώμη... που δεν το έπραξα!
Κι ήρθατε ΕΣΕΙΣ!!!
Σαν ανταμώσαμε όμως…
Έσκυψα Αυθόρμητα κι Ειλικρινά …και Ασπάστηκα το χέρι σας… μετά μ’ αγκαλιάσατε … και σε λυγμούς ξεσπάσαμε!!!
Τιμή και Περηφάνια μου!
Ευελπιστώ πως συντόμως … αν δυνηθώ… πολλαπλασίως… «εν μέρει» έστω… Δημοσίως …τούτες τις τιμές… θα σας τις ανταποδώσω!!!
Χρέος ψυχής… το ’χω!!!!!!!
Καινούργιο Τριχωνίδας 5 Γενάρη 2018 ώρα 12:45π.μ.
Στίχοι - Κείμενο: Δημήτρης Ντόκας
