Μαθητικές θύμησες!!! Γράφει: ο Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός

Με τους Αξέχαστους Συμμαθητές μου... Και τους Καθηγητές μας 1979   

ΕΓΡΑΦΑ…  Από μικρό παιδί… (4-5 χρονών)… Ναι… (Απ’ ότι και όσα… θυμάμαι…)!  Εδώ στην αυλή μου… στο Καινούργιο Αγρινίου… τότε που έπαιζα … κι έχτιζα σπιτάκια με πυλό και πέτρες! 

Εεε… ναι… άκουγα τραγούδια από το ραδιόφωνο τότε… Και μέσα μου… Ναι… έλεγα :  

«Γιατί αυτοί… οι μεγάλοι… τα γράφουν έτσι;;;»

Τι θυμάμαι τώρα;;;

Κι «έβανα δικά μου λόγια... πάνω στη μουσική τους….»!!!

Λόγια μου… Παράλληλα με τους στίχους τους!

Κι έλεγα …

(Από μέσα μου...) Ναι… (ίσως αυτά πάνε καλύτερα…)!

 

ΕΓΡΑΦΑ… Από μαθητής του Γυμνασίου… (Σιγά πριν και τότε… να ήξερα τι ΕΓΡΑΦΑ)!

Και οι αγαπητοί συμμαθητές μου… με προσέγγιζαν… Ξαφνιάζονταν και με ρωτούσαν:

«ΡΕ ΜΗΤΣΟ ΕΣΥ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕΣ ΑΥΤΟ;;;»!!!

Εγώ ντρεπόμουν… μια δυο φορές αρνιόμουν...την Τρίτη το παραδεχόμουν!!!

Μέχρι που μ’ ένοιωσε η Κυρία μου!!! Η αγαπημένη μας φιλόλογος η Μαρία Κονταξή!!!

Στην Τρίτη Γυμνασίου... και μου έγραψε κάτω από μια έκθεσή μου!

(Εκείνο το χειρόγραφό μου το έχω ακόμα…)!!!

Που εγώ τότε έκλεινα μ’ έναν απαισιόδοξο επίλογο…

ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ:

«Μην τα βλέπεις τόσο απαισιόδοξα τα πράγματα... έχεις κάποια ευχέρεια στο γράψιμο... και το μέλλον σου θα είναι καλό»!!!    

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΗΘΟΣ ΜΟΥ! ΝΑΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΜΑΣ!!!       

Με τον Φιλόλογό μου... τον Γρηγόρη Τσούλο!!! 

ΕΓΡΑΦΑ… ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ… ΣΤΟ ΠΑΛΙΟΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΑΣ!

ΑΧΧΧ… (ΤΟ ΠΙΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΣΚΟΛΙΟ)!!!

ΕΚΕΙ…  (ΓΙΝΟΝΤΑΝ Ο ΧΑΜΟΣ… ΤΟΥ ΧΑΜΟΥ)!

Στο Διδακτικό Πρόγραμμα υπήρχε και μια διαδικασία:

Ο Φιλόλογός μας… μας έδινε ένα κείμενο στα αρχαία Ελληνικά… έπρεπε να το μεταφράσουμε... Στα Νέα Ελληνικά… και αν μπορούσαμε να το γράψουμε εμμέτρως κι αληθινώς!

Εγώ επειδή ήμουν…(Λίγο σκράπας… να μην πω περσότερο )! Στ’ αρχαία… έδινα το κείμενο…  Σε δυο κορίτσια που ήξεραν καλύτερα από μένα Αρχαία Ελληνικά... στην Λαμπρινή και στη Ρένα μου… μου το μετέφραζαν και τότε εγώ…  Πάνω στο Νεοελληνικό κείμενο έγραφα στίχους!

Μια… δυο φορές έγινε αυτό… την Τρίτη φορά μας… (Μας πήρε μυρωδιά…)!  Ο Φιλόλογός μας ο Γρηγόρης Τσούλος…!

 

Και μου λέει: «Μήτσε… διάβασε την εργασία σου…» Ναι… (έτσι μ’ αποκαλούσε …)!

Διαβάζω απ’ τ’  αρχαία!

Διαβάζω… εγώ την μετάφραση από τα αρχαία… στα νεοελληνικά…!!!

Μου λέει συνέχισε…

Την έμμετρη στα… Νεοελληνικά…

Την διαβάζω…

 

ΑΧΧΧ… ΤΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΜΕΤΑ ΟΙ  ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ!!!!

ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΤΟ ΘΥΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ;;;  

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ...  ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ!!!

ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΜΑΘΙΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ!!!