Ήμασταν… στο σπίτι του Γρηγόρη Μπιθικώτση στο Χαλάνδρι… (όπως μπαίναμε μέσα αριστερά… στο προσωπικό του στούντιο)… Ναι… (Εσύ Γρηγοράκη ξέρεις που λέω…) Οι δύο μας... και διάλεγε στίχους μου!
Τότε είχα μαζί μου 7 τόμους με 700 και… τραγούδια μου!
Επέλεγε στην τύχη… διάβασε εδώ μου έλεγε… το απήγγειλα εγώ… διάβασε εδώ… το άκουγε… «πάμε παρακάτω»!!!
Διάλεξε κάποια…
Κάποια στιγμή γυρίζει με κοιτάζει κατάματα και με ρωτάει: «Δημήτρη μου πόσο χρονών είσαι;»!
44 του λέω εγώ…
«Βρε…» μου λέει… «ούτε για 34 δε φαίνεσαι»!!!
Βάζω αυθόρμητα τα γέλια εγώ…
Με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει: «Σ’ αυτό το χώρο πρόσεξε… δεν πάμε με την μία και με την άλλη τραγουδίστρια... η μια έχει σύφιλη… η άλλη βλεννόρροια… η άλλη έιτζ…»!
Συνεχίζω να γελώ…
«Μη γελάς μου λέει… πρόσεξε…»!!!
(Με αυστηρό και σοβαρό ύφος…)
Τότε κατάλαβα πως θα μελοποιήσει τραγούδια μου… μετά από λίγες μέρες κατέβηκα στο Αγρίνιο στο λατρεμένο τόπο μου… στο Καινούργιο! Μ’ έπαιρνε ο ίδιος τηλέφωνο και μου τα έβαζε να τ’ ακούσω… πρόλαβε κι έγραψε 5-6 τραγούδια μας!
Γιατί σ’ ένα χρόνο μετά έφυγε απ’ τη ζωή!
Αυτό που του άρεσε περσότερο ήταν το:
Αγάπησέ με (Ομορφιά μου!) 734-β http://www.prototypia.gr/2020/04/blog-post_73.html
«Έφυγε με τους στίχους μου κάτω απ’ το μαξιλάρι του…» Ναι... Είμαι ο στερνός συνεργάτης – στιχουργός του Γρηγόρη Μπιθικώτση… κι αυτό δεν αλλάζει!
ΕΕΕ… Γρηγοράκη είναι έτσι;;; Σε κασέτες τα έχει γραμμένα… Εσύ ξέρεις που είναι ίσως κάποτε να τα βρεις!
Τώρα εγώ χτυπώ τα πλήκτρα… και γράφω… η τα δάκρυά μου που πέφτουν;;;
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
