***
Ανήσυχοι απ’ της Δύσης τ’ αγριοκαίρια
Τραβήξαμε γραμμή για Πειραιά
Κρατήσαμε με δόντια και με χέρια
Τα άλμπουρά μας κόντρα στο βοριά
Ξενέρωνε την πλώρη μας το κύμα
Την άλλη την περνούσε απ’ τα βαθιά
Μπαλώσαμε με την ψυχή το ρήγμα
Αντέχουνε τ’ αληθινά σκαριά...
Ο φελλός
***
Σαν έχεις βλέμμα καθαρό
Θα παίζεις πάντα στον αφρό
Το κύμα δε σε παίρνει
Θα χαιρετάς θαλασσαετό
Και θ’ αψηφάς τον υετό
Κι ότι η φύση φέρνει...
Ιδέες νάρκες του βυθού !!!
***
Ρίχνω μονάχος που και που
Ιδέες νάρκες του βυθού
Σε βλέπω να τρομάζεις
Συντρίμμια να γιορτάζεις.
Είμαι παιδί της πυρκαγιάς
Κι ανήμερο θηρίο
Κύμα που χώρισε ο βοριάς
Με μπαμπεσιά στα δύο.
Φέρνω τον κόσμο μια στροφή
Και πάλι πρώτος βγαίνω
Και στης αλήθειας την κορφή
Πικρά βαριανασαίνω.
Ένα τρελό σκαρί
***
Ανατριχιάζει ο καιρός
Λοξοκοιτάει
Πιάνει λιμάνι βλοσυρός
Και κάβους σπάει.
Ένα τρελό σκαρί
Με ρότα φοβερή
Στα κύματα πατάει
Μια πάει στον βυθό
Και μια στον ουρανό
Αντέχει και τα σπάει.
Τ’ όνειρο 1339
***
Το μέλλον το παλιό θα κάψω
Και κάποιο νέο θα σκαρφιστώ
Πάνω στο κύμα θα το γράψω
Απ’ την ουρά του να πιαστώ.
Μην ανασάνεις και ξυπνήσω
Μη με χαϊδέψεις και χαθώ
Άσε με τ’ όνειρο να ζήσω
Αν θες να μη σε αρνηθώ.
Το θαλασσινό (Το Λιβεριάνικο) 722
***
Ένα Λιβεριάνικο παλιό
Πήρε τη ψυχή μου και τη πάει
Άλλα μου ’χουν μάθει στο σκολειό
Κι άλλα ο σιρόκος μολογάει...
ΕΓΡΑΨΑ... ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ!!! (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ)!!! Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
ΥΓ: ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ... ΚΙ ΑΛΛΑ ΚΑΜΠΟΣΑ... ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ… ΝΑ ΤΑ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΕΙΣ… ΤΑ ΕΧΩ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ!!!
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
