ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΤΩΡΑΑΑ…
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ…
ΕΓΩ ΔΟΥΛΕΥΑ ΕΡΓΑΤΗΣ… (ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ)! ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΤΖΕΤΑΚΗΣ ΑΘΗΝΑ… ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑ!
ΕΓΩ… ΔΟΥΛΕΥΑ ΕΡΓΑΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΕΤΖΕΤΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΘΕΑ! Ναι… στην Καλλιθέα στην Αθήνα …
Είχα μια Εβδομάδα που δούλευα εκεί... κι έρχεται ένα Παλληκάρι και μου λέει:
Δημήτρη μου… σε θέλει ο Προσωπάρχης... να πας στο γραφείο του!
Που είναι ρε φίλε το γραφείο του τον ρώτησα;;;
ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΗΞΕΡΑ…
ΕΔΩ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΨΗΛΑ…
Ανεβαίνω μια εσωτερική σκάλα και πάω στο γραφείο του…
Χτυπάω την πόρτα… «ΕΛΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ…»!
Μπαίνω και βλέπω έναν ηλικιωμένο Κύριο με άσπρα μαλλιά
ΟΡΘΙΟΣ Σ’ ΕΝΑ ΓΡΑΦΕΙΟ… «ΚΑΘΗΣΕ ΜΟΥ ΛΕΕΙ…»!
Εγώ μένω Όρθιος και του λέω: «ΚΥΡΙΕ… Προσωπάρχη… δεν μπορώ να καθίσω... κι έμεινα όρθιος!
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ;;;
ΓΙΑΤΙ;;; ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΩ: «Γιατί αν λείψω κι εγώ τα άλλα παιδιά… Όπως Είναι δομημένη η κατάσταση στην παραγωγή… δε θα μπορέσουν να βγάλουν τη δουλειά!
ΚΑΤΣΕ ΜΟΥ ΛΕΕΙ…
«ΜΕ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΥΘΥΝΗ…»!!!
ΔΕΝ ΕΚΑΤΣΑ … ΣΤΑΘΗΚΑ ΟΡΘΙΟΣ !
ΑΥΤΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥ !
(ΤΟ ΕΙΧΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ … )!
ΕΓΩ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΩ;;;
ΚΑΙ ΜΟΥ ΞΑΝΑΛΕΕΙ... ΚΑΤΣΕ…
ΕΓΩ ΟΥΤΕ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΑΤΣΑ…
ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ:
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟΣ … ΣΠΟΥΔΑΖΕΙΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ... ΞΕΡΕΙΣ Αγγλικά και Γαλλικά…
ΝΑΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΩ…
ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ… «ΑΥΤΗ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…»! ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΕ… συνέχισε… ΘΑ ΣΕ «τραβήξω στα γραφεία» !
ΤΟΤΕ ΤΟΥ ΕΙΠΑ: «ΚΥΡΙΕ ΓΙΩΡΓΟ Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ… ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΦΑΝΤΑΡΟΣ… ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ «ΚΟΒΩ ΤΗΝ ΑΝΑΒΟΛΗ ΜΟΥ… ΚΑΙ ΠΑΩ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ…»!!!
ΤΟΤΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ: «ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΚΑΛΟ... ΠΑΛΗΚΑΡΙ ΜΟΥ! ΚΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ…»!!! ΚΑΙ… ΛΕΓΟΜΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ!!! ΚΙ ΑΝ ΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ… ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΕΔΩ… ΝΑ χρησιμοποιήσεις το δικό μου όνομα και να δουλέψεις:
Κατέβαινα απ’ τις Εσωτερικές σκάλες … Βουρκωμένος και συλλογιζόμουν : «ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙ… ΠΩΣ Μ’ ΕΝΟΙΩΣΕ ΤΟΣΟ;;;
ΚΑΙ ΤΟΣΟΙ… ΟΛΟΙ… ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ... ΔΕ ΜΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ;;;
Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΥΡΙΕ… ΓΙΩΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ… ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΟΥ!!!
ΥΓ: Ο ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΝΤΟΚΑΣ ΜΟΥ ΕΣΤΕΛΝΕ ΛΕΦΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΔΟΥΛΕΥΩ… (ΣΑΝ ΣΠΟΥΔΑΖΑ…) ΜΑ ΕΓΩ ΔΟΥΛΕΥΑ… ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ… ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ... ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΜΟΡΦΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ!!!
Γράφει ο Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
