Είσαι γυναίκα, της πυρκαγιάς 563
***
Μη μου τα λες, με πονηριά, ψιθυριστά
Για χρόνια, ζούσαμε… «μαζί και χωριστά»!!!
Τη γλύκα σου, την έμαθα, την ξέρω
Γι’ αυτό, πονάω τώρα κι υποφέρω.
Είσαι γυναίκα, της πυρκαγιάς
Μου πλήγωσες τα στήθια
Είσαι γυναίκα της πυρκαγιάς
Ποτέ δε λες αλήθεια...
Κρυφά δεν είχα, από σένα, μυστικά
Και σου μιλούσα, πάντα εμπιστευτικά
Τα νάζια σου, τα φόρεσα, με καίνε
Κι αυτοί που με αγάπησαν, με κλαίνε.
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας
