Όλα αυτά τα Ιστορικά στοιχεία… ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ !! Εγώ τα γνωρίζω από την Παράδοση… Μου τα εξιστορούσε ο Παππούς μου Ο Δημήτριος Ιωάννη Ντόκας! (Που ήταν απ’ τους πρώτους που εντάχτηκε στο ΣΕΚΕ… Μετέπειτα ΚΚΕ)!!! Κι εγώ μικρό παιδί τα άκουγα μ’ ενθουσιασμό και Περηφάνια!
Μάρκος Μπότσαρης https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82
Βρέθηκε μεταξύ
των υπερασπιστών του Μεσολογγίου στην πρώτη του πολιορκία στα τέλη του 1822, όπου παρέσυρε τους Οθωμανούς σε
"πλαστές" συνομιλίες (τις λεγόμενες "καπάκια") και έδωσε
χρόνο στους πολιορκημένους να ενισχύσουν τις οχυρώσεις. Τα Χριστούγεννα
υπερασπίστηκε με μόνο 35 άνδρες το τείχος της πόλης από τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Τότε με παρέμβαση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου τού έδωσαν
τον τίτλο του στρατηγού της Δυτικής Στερεάς Ελλάδας. Μάλιστα το γεγονός αυτό
προκάλεσε την αντιζηλία των άλλων οπλαρχηγών, κάτι το οποίο εξόργισε τον
Μπότσαρη, ο οποίος μπροστά τους έσκισε το χαρτί του διορισμού του λέγοντας: "Όποιος είναι άξιος παίρνει το δίπλωμα με το σπαθί του από τον πασά!". Αυτή η μεγαλοπρεπής πράξη του αποδεικνύει την ανιδιοτέλειά
του και την αγάπη του για την πατρίδα.[18]
Μάχη στο Κεφαλόβρυσο, θάνατος και κηδεία του (1823)
[Επεξεργασία | επεξεργασία
κώδικα]
Το καλοκαίρι του 1823 προσπάθησε να ανακόψει το δρόμο στα
οθωμανικά στρατεύματα που επέδραμαν προς τη δυτική Ρούμελη. Στις αρχές Ιουλίου ο Μουσταφα πασάς, επικεφαλής
15.000 επίλεκτων ανδρών, εξεστράτευσε εναντίον της Επανάστασης, και σύντομα
κατέφθασαν ο Ομέρ Βρυώνης και ο Σούλτζη Κόρτσα με τα
πολυάριθμα στρατεύματά τους.[18] Ο
Μπότσαρης, τη νύχτα της 20–21 Αυγούστου [Π.Η. 8–9 Αυγούστου] 1823,[18] μαζί
με τον Κίτσο Τζαβέλα και άλλους 450 Σουλιώτες, επιτέθηκε κατά της εμπροσθοφυλακής
των εχθρών, που είχε στρατοπεδεύσει στο Κεφαλόβρυσο του Καρπενησίου, στη μάχη που έμεινε γνωστή ως Μάχη του Κεφαλόβρυσου. Παρά
τον αρχικώς ελαφρύ τραυματισμό του, συνέχισε να πολεμάει και κατάφερε να
νικήσει τους Τουρκαλβανούς. Όμως μια εχθρική σφαίρα έπληξε το
μάτι του. Ιστορικοί αναφέρουν πως τότε ο Μπότσαρης είπε πριν ξεψυχήσει: «Αδέλφια,
με βάρεσαν». Εκείνη τη στιγμή, οι Σουλιώτες, αν και νικούσαν, διέκοψαν τον
αγώνα για να παραλάβουν τον νεκρό αρχηγό τους και τα λάφυρα. Οι Σουλιώτες
σκότωσαν εκατοντάδες εχθρούς χωρίς όμως να καταφέρουν να σταματήσουν την
οθωμανική προέλαση. Μεταφέροντας το σώμα του Μπότσαρη προς το Μεσολόγγι για να τον ενταφιάσουν,
σταμάτησαν για λίγο στο νάρθηκα της Μονής Προυσσού, όπου ευρισκόταν ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κατάκοιτος από
ασθένεια. Αυτός τον ασπάστηκε λέγοντας "Άμποτε ήρωα Μάρκο, κι' εγώ από
τέτοιο θάνατο να πάω".[19]
Μου μιλούσε ο παππούς μου για το Μάρκο Μπότσαρη που τα ήξερε μέσα από αφηγήσεις των προγόνων του κι αυτός και δάκρυζε! Από Περηφάνια και συγκίνηση!
Ο Παππούς μου ο Μήτσος Ντόκας μ’ έμαθε εκτός από Ιστορία και Παραδοσιακά Τραγούδια και Χορούς! Γι’ αυτό με σήκωνε από μικρό παιδί και χόρευα!
Κι έχω Ανεξίτηλες Θύμησες !!!
ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΓΡΑΨΩ;
Στη Νικηφόρα μάχη των Ελλήνων εναντίων των Τούρκων στα Γεφύρια του Αλάμπεη … ο Πρόγονός μας… ο Σουλιώτης ο Γιάννης ο Ντόκας «πήρε… με το σπαθί του» το κεφάλι του Οτάμ Πασά!
Οι άγνωστες
μάχες στα Γεφύρια Αλάμπεη και Βλοχό που απελευθέρωσαν οριστικά το Αγρίνιο
Έρχονταν στο σπίτι μας το πατρικό ο Αείμνηστος Γιατρός ο Γεώργιος Δημητρίου Ντόκας (Ξάδερφος του παππού μου… και τα συζητούσαν) Κι εγώ μικρό παιδάκι τους αφουγκραζόμουν με θαυμασμό!
Ο Γιατρός ο Γεώργιος Δημητρίου Ντόκας ήταν Αξιόλογος Επιστήμονας της Ιατρικής και συνάμα Ιστορικός Ερευνητής! Έψαξε και διαπίστωσε πραγματικά την Περήφανη Ιστορική μας Σουλιώτικη Καταγωγή!!
Από τον Παππού μου και απ’ αυτόν άκουσα για πρώτη φορά… Πώς έχουμε Πολλούς συγγενείς Ντοκαίους Στο Σούλι (Έφυγαν μετά την κατάρρευση κι Επανήλθαν μετά την Απελευθέρωση)!
Θυμάμαι τον Παππού μου να μου αφηγείται για τη Δράση του Μάρκου Μπότσαρη (Που τον Αγαπούσε απερίγραφτα… και συνάμα να μου ιστορεί Περήφανος και βουρκωμένος… την Πατριωτική δράση των προγόνων μας)!
Θυμάμαι και Αφηγήσεις του Πατέρα μου του Γιάννη Δημητρίου Ντόκα! Μου έλεγε: «Όταν παρουσιάστηκα στην Κόρινθο φαντάρος το 1951… Περνάγαμε από ιατρικές εξετάσεις, εκεί ένας γιατρός που ήταν στην επιτροπή και μας εξέταζε… (Σαν ήρθε η σειρά μου να εξεταστώ βλέπει τ’ όνομά μου, σηκώνει το κεφάλι του απότομα και με ρωτά: (Ντόκα… από πού είσαι;) Από το Αγρίνιο του απαντώ… και συνεχίζει: (Τον Γιατρό το Γιώργο τον Ντόκα… τι τον έχεις) «Μπάρμπα»… του λέει ο Πατέρας μου! (Το τι… του απάντησε ο γιατρός… δε μου επιτρέπετε να σας το πω… Πάντως ήταν κολακευτικά λόγια)!
Μετά από 30 χρόνια παρουσιάστηκα κι εγώ φαντάρος στην Κόρινθο… κι ένα απόγευμα στην έξοδό μας … (έψαξα και βρήκα το γιατρείο του Ντόκα… ήταν στην παραλία της Κορίνθου… Αθάνατοι)!
Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω…
Ήταν το 1979 - 80… Παρέα με τον Αγαπητό μου Φίλο τον Πέτρο… Ένα βράδυ πάμε σε συγγενείς του στην Παραβόλα Τριχωνίδας… Πάνω… κοντά στο δημοτικό σχολείο της Παραβόλας Τριχωνίδας!
Με συστήνει ο Φίλος μου… «Από εδώ ο φίλος μου ο Μήτσος ο Ντόκας»… ακούει το επώνυμο μου η Ξαδέρφη του και με ρωτάει;
Από πού είσαι;
Κι απαντώ με σεμνότητα: «Άσε δεν ξέρεις… απ’ το Καινούργιο»!!
Και μου απαντά: «Πως δεν ξέρω… Εσύ έχεις… Ιστορικό Όνομα»!!!
Θυμάμαι το 1996 κάνω μια Δημοσιογραφική - Καλλιτεχνική περιοδεία… σε Αιτωλοακαρνανία… Πάω Ήπειρο… και φτάνω μέχρι Ηγουμενίτσα! Επιστρέφοντας ένα βράδυ συναντώ τον φίλο μου τον Τάσο το Δρακόπουλο και πάμε στις πηγές του Αχέροντα στη Γλυκή Θεσπρωτίας!
Πανέμορφο Περιβάλλον… σταματάμε στο μαγαζί του «Φωτίου» δίπλα στο ποτάμι!
Έρχεται… ο κ. Φωτίου στην παρέα μας… (Γνώριζε τον Τάσο που με συστήνει…) Ακούει το επώνυμο μου ο καταστηματάρχης και με ρωτάει: «Από Εδώ πάνω είσαι Εσύ;;;»! Δείχνοντάς μου τα βουνά του Σουλίου!
Όχι… του λέει ο Τάσος απ’ το Αγρίνιο είναι!
Γυρνώ συγκινημένος προς τον φίλο μου… «Κάτσε Τάσο του λέω… Δεν ξέρεις Εσύ… από εδώ είμαι»!!!
Είπαμε πολλά… Ιστορικά όμορφα, εκείνο το αξέχαστο βράδυ!
Έψαξα και ξέρω… μετά την Ηρωική κατάρρευση του Σουλίου το 1922… Οι Σουλιώτες χωρίστηκαν στα τρία (3)! Ένα τμήμα έφυγε προς τα νησιά του Ιονίου, ένα δεύτερο προς τη Θεσσαλία και το τρίτο νότια Αγρίνιο (Σιτόμενα και Καινούργιο) – Μεσολόγγι κι Ευρυτανία (Λεπιανά)! Και Κατόπιν Σ’ όλη την Ελλάδα και Εξωτερικό!
ΤΙ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ… ΠΟΣΟ ΝΑ ΣΥΓΚΙΝΗΘΩ;;;
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ… ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΙΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΡΙΖΕΣ ΑΠ’ ΤΟ ΗΡΩΪΚΟ ΣΟΥΛΙ !!!
ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΗ - ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ!!!
ΕΤΣΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ!!!
ΥΓ: ΓΙΑ ΠΕΡΣΟΤΕΡΑ… ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑ ΜΟΥ ΒΙΩΜΑΤΑ… ΑΝ ΑΝΤΕΞΩ ΚΑΙ ΔΥΝΗΘΩ… ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΓΡΑΨΩ… ΕΔΙΑΒΑ!!!
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
