Ποιος ξέρει άραγε... αν… που και πότε... θα ξαναπιάσει λιμάνι … “O Captain Σώτος 223”!!!

 Ήταν στις 12 Μάη του 2004…  μετά τις 09: 00  και το βράδυ…. Που με προσκάλεσε και πήγα στο σπίτι του…  ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης  (ο Σερ)  Οδός Έβρου… στο Χαλάνδρι!!!
Να επιλέξει κάποια απ’ τα τραγούδια μου (Στίχους)... Να γράψει μουσική!!!
Πήγα με το Φίλο μου το Γιώργο…
Μαζί μου είχα τότε… 9 τόμους με 773 τραγούδια!!!
(Δε θα γράψω πολλές συγκινητικές λεπτομέρειες…)!
Εκεί στο σαλονάκι του… που καθόμασταν οι δυο μας (Ο Σερ κι εγώ…)   
Έπαιρνε... ένα - ένα τα βιβλία, με τους στίχους μου…  τυχαία… και μου έλεγε:
«Διάβασε εδώ Δημήτρη…»!!!
Διαβάζω  ένα ... διαβάζω δυο …  δεν ξέρω πόσα…
Κάποια στιγμή του απαγγέλλω... το “O Captain Σώτος  223”
Τον βλέπω που ανασηκώνεται απ’ τον καναπέ... απέναντί μου και μου ζητά... να το ξαναδιαβάσω…
Το διαβάζω μια... δυο - τρεις ….
Σηκώνεται όρθιος… και ακούω δυνατά τη χαρακτηριστική φωνή του: «Δημήτρη μου... Αυτό κάτι μου λέει…»!
«ΑΦΗΣΕ ΤΟ ΕΔΩ…»!!!
Του το άφησα…
Έγραψε μουσική και το τραγούδησε ο ίδιος…  
Με πήρε μετά από κάτι μέρες τηλέφωνο… (Στο Καινούργιο Αγρινίου ήμουν εγώ…)  και μου το έβαλε και το άκουσα…
Ποιος ξέρει άραγε... αν…  που και πότε... θα ξαναπιάσει λιμάνι … “O Captain Σώτος  223”!!!

 O Captain Σώτος  223
       ***
Ο Captain Σώτος
Φίνος και πρώτος
Και μπεσαλής
Ξεχνά σεκλέτια*
Και κάνει γλέντια
Ο μερακλής.

Έχει το κύμα
Ψυχής του, ντύμα
Το προσκυνά
Μια το παλεύει
Μια το χαϊδεύει
Τον τυραννά.

Σ’ όλα τα «πόρτα»
Έχει μια πόρτα
Για μια βραδιά
Αγάπες ξένες
Καρδιές καμένες
Κι εφτά παιδιά.

Διαλέγει ρότα
Στ’ αγέρι, κόντρα
Κρήτη, μεριά
Στη Σούδα, πιάνει
Το τσούρμο, βγάνει
Για τσικουδιά.

* Ξεχνά τα ντέρτια

Κείμενο - Στίχοι: Δημήτρης  Ντόκας        
Δημοσιογράφος - στιχουργός