Δεν έχει δρόμους να διαβώ…
Πόσα … (Ουυυ παλιά… πόσα Αγρινιωτάκια.. και πόσα παιδιά που τα είχα μέσα στην αγκαλιά μου;;; Χορεύαμε Αθήνα και Περαία;;; Πόσα»)!!!
ΟΙ ΘΥΜΗΣΕΣ ΜΟΥ... ΜΟΥ ΟΜΟΡΦΑΙΝΟΥΝ… «ΤΟ ΑΚΟΜΑ» !!!
ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΤΩΡΑ…
ΤΟΣΟ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟ ΧΡΩΜΑ!!!
ΕΓΩ ΧΟΡΕΥΑ… ΠΡΩΤΟΣ…
Μήτσος Ντόκας
