ΕΝΑΣ … ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ… ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ… ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤ’ ΑΛΛΑ….. ΑΠΟΨΕ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ:
«Γεια σου Δημήτρη…. και βέβαια σε
θυμάμαι, τι θαρρείς… Στάσου όρθιος οι καιροί ζητάνε εγρήγορση...»!!!
ΚΑΛΗ ΞΑΝΑΝΤΑΜΩΣΗ ΦΙΛΕ… ΣΤΗΝ «ΑΠΑΝΕΜΙΑ»!!!
ΝΟΕΡΑ… ΜΟΝΟΣ…
ΤΩΡΑ!!!
ΑΝΕΒΗΚΑ ΤΑ ΣΚΑΛΙΑ… ΣΑΝ ΤΟΤΕ ΠΑΛΙΑ… ΜΝΗΣΙΚΛΕΟΥΣ… ΔΕ ΜΠΟΡΕΣΑ… Μ’ αυτά… «τα τότε μας λογία» …. να του απαντήσω…
Με πήρε ένα …. Της νοσταλγίας μου κύμα …. Ένα αδιόρατο παράπονο… Κι ένα αέρι της νιότης μας…
Και στάθηκα εδώ...
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΣΕ ΠΟΙΟ ΣΚΑΛΙ … Να σταματήσω!!!!
Έλα Δημήτρη μου… Εδώ… Είμαι ακόμα στην «Απανεμιά»… να ξαναβρεθούμε... να σε ξαναβρώ…
ΕΕΕ... ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΣΥΓΚΙΝΗΘΕΙΣ ... ΟΠΩΣ ΕΓΩ...
ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΑΨΕΙΣ… ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΠΙΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΔΥΝΑΤΟΣ!!!
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
