Παιδιά της ξενιτιάς
***
Θα μας κρατούσε η ζωή
σε μέρη λατρεμένα
δε θα ’φευγες …
«που να σε βρω;;;»
να ζεις τώρα στα ξένα.
Κι Εσύ αν είχες όνειρα
«αν έχεις… που τα έχεις…»!!!
όμορφα σαν κι εμένα
χίλιες φορές θα πόναγες
πιότερο από μένα...
Θα ’χε ο ήλιος τόσο φως
να τύφλωνε το ψέμα
μη με ρωτήσεις… «Τι και πως;;;»
Αυτό είναι το θέμα.
Εμείς όμως κρατήσαμε
τη δάδα της θυσίας
γι αυτό είμαστε απέναντι
της πλάνας εξουσίας.
Σας αγαπώ πολύ Εσάς
γι΄ αυτό και σας το λέω
να τύφλωνε το ψέμα
μη με ρωτήσεις… «Τι και πως;;;»
Αυτό είναι το θέμα.
Εμείς όμως κρατήσαμε
τη δάδα της θυσίας
γι αυτό είμαστε απέναντι
της πλάνας εξουσίας.
Σας αγαπώ πολύ Εσάς
γι΄ αυτό και σας το λέω
Άνθη … «παιδιά της ξενιτιάς»
με το σκαρί μας πλέω.
με το σκαρί μας πλέω.
ΥΓ: Αυτούς τους στίχους τους έγραψα τώρα… 12 και 05 Μεσάνυχτα… Ξημερώνει το Σάββατο 11 Ιούνη 2022 στο Καινούργιο Τριχωνίδας
Τους αφιερώνω… στα παιδιά της ξενιτιάς!
Δημήτρης Ντόκας