ΤΑ ΘΥΜΗΤΑΡΙΑ ΜΟΥ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ… ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΣΒΗΣΩ….
Μ΄ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ... Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ… Ο ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ… ΦΙΛΟΣ ΚΙ ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ… Ο ΤΑΚΗΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ… Ο ΤΑΚΗΣ ΜΑΣ!!!
«ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΜΗΤΣΟ ΜΟΥ;;;»
- ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΓΑ... ΚΥΨΕΛΗ….
«ΒΓΕΣ ΕΞΩ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ… ΕΡΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΩ»!!!
ΣΕ ΛΙΓΗ ΩΡΑ... ΠΕΡΝΑΓΕ… ΑΠΟ ΣΠΕΤΣΩΝ 78… ΤΟΝ ΠΡΟΣΜΕΝΑ!!!
ΜΟΥ ΑΝΟΙΓΕ ΠΟΡΤΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΤΟΥ…
«ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΤΑΚΗ ΤΟΝ ΡΩΤΟΥΣΑ» …
ΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ!!!
(Μέσα ήταν ο Αείμνηστος Φίλος μας ο Αρίστος με την κιθάρα του… Η Σούλα μας ξέρει... τι γράφω τώρα… )!!!
Πηγαίναμε... Καλλιθέα και Μοσχάτο… και λίγες βραδιές... παρακάτω… Αθήνα και Περαία μου!!!
ΕΚΕΙ ΣΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΓΙΝΟΝΤΑΝ… Ο ΧΑΜΟΣ!!!
ΕΜΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΑΣ… ΚΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟΝ ΧΟΡΟ ΜΟΥ!!!
ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΠΟΛΥ ΤΟΥ «ΤΑΚΗ ΜΑΣ»!!!
ΠΟΥ ΕΓΩ ΧΟΡΕΥΑ…. (Είναι έτσι Σούλα μας);;;
Τα ΘΥΜΑΣΑΙ;;;
ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑΑΑ!!!
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΠΕΡΣΟΤΕΡΑ... ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΒΑΡΥ ΠΑΡΑΠΟΝΟ… ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ…
Δημήτρης Ντόκας Δημοσιογράφος - στιχουργός
