***
Μ’ αναστατώνει πια… η φήμη του «φευγάτου»
Του «ανυπόταχτου»… που ζει χωρίς δεσμά!
Λες και με στήνει… στο πεδίο του θανάτου*
Όπου το ψέμα κι η (την) αλήθεια πολεμά.
Έχω στα χέρια μου… του δειλινού αχτίδες**
Έχω στο βλέμμα μου… του δίκιου κεραυνούς!
Μες στην ψυχή μου… απυρόβλητες ελπίδες
Τέτοιες που κάνουνε… θεούς τους ταπεινούς...
Με συνταράζουν… (ομαδόν… ομοβροντίες)***
Κι εγώ ακάλυπτος… με πείσμα απαντώ:
«Δεν τις λογάριασα… ποτέ τις σκευωρίες
Και τις παγίδες… που στο βίο συναντώ…»****!!!
*Λες και με φέρνει στο πεδίο του θανάτου
**Έχω στα χέρια μου τις χαραυγής αχτίδες
***Με συνταράζουν φοβερές ομοβροντίες
**** Και τις παγίδες… που στο βίο μου «περνώ»…»!!!
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας του Γιάννη