Είδα και του Αχέροντα τη πιο σκληρή του φάτσα...

Αχέροντας
***
Εσύ κι αν μ΄ ερωτεύτηκες… πες μου τι φταίω εγώ;
Που νιώθω σαν το σπάνιο μυδιού μαργαριτάρι;
Προσπάθησα στη θάλασσα του ονείρου να πνιγώ
Μα ’κείνη δε μου έκανε την πιο στερνή μου χάρη!!!

Μ΄ αγκάλιασε και μ’ έβγαλε σαν φύκι στον αφρό
Με μάλωσε μου φώναξε… τι κάνεις παλληκάρι;;;
Τ΄ αριστερό του μου ’δωσε ο γλάρος το φτερό
Και πήγε και με κάθισε στο μεσιανό κατάρτι...

Σκληρά μυριάδες κύματα ραγίζουν το σκαρί μου
Μουσώνες με τυράννησαν στους πέντε ωκεανούς
Ανεμοζάλη έφερε η μοίρα στο  κορμί μου
Σ΄ αυτή τη ρότα άντεξε ο άκρατός μου νους.

Έμεινα μεσοπέλαγα απόψε στη μπουνάτσα
Εσένα ν’  αφουγκράζομαι με πιότερη βουλή
Είδα και του Αχέροντα τη πιο σκληρή του φάτσα
Μες στην ψυχή μου έκρυψα την πιο βαθιά ουλή.

Καινούργιο Αγρινίου 7 Γενάρη 2019
Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας