Ορφάνια!!!

Ορφάνια!!!
***
Δε σ΄ ακούμπησαν οι χρόνοι
Δε σε πιάνουν οι γιορτές
Πάς μ΄ αυτούς  που  είναι μόνοι
Όπως σήμερα κι εχτές.

Ήσουν δειλινό στ΄ Αμπάρια
Αχ παιδάκι ορφανό
Και του Στέφανου* τα χνάρια
Έψαχνες μες το νερό...

Έχεις μάτια πυροφάνια
Το γιαλό βλέπεις και κλαις
Σε τραβάει η ορφάνια
Κι ότι σε πονά μου λες.

Ήσουν δειλινό στ΄ Αμπάρια
Αχ παιδάκι ορφανό
Και του Στέφανου* τα χνάρια
Έψαχνες μες το νερό.

*Πριν  αρκετά χρόνια… ένα δειλινό στ΄ Αμπάρια Παναιτωλίου… Στην ακρολιμνιά της Λίμνης Τριχωνίδας...  πήγα αγναντέψω... το πέλαγος!
Δυο τρία παιδιά παίζανε με τα βότσαλα…
Ένα απ΄ αυτά με σίμωσε…
Πιάσαμε κουβέντα… και λες κι ήξερα…  κι ήξερε… μου λέει…
«Ξέρεις τίνος είμαι εγώ; του μακαρίτη του Στέφανου Κ. απ΄ την Παραβόλα»!!!
Που να φαντάζονταν… πως με τον πατέρα του ήμουνα φίλος!
Συγκλονίστηκα…

Έφυγα…  «κι έφυγα»...  βρήκα χαρτί και μολύβι και τούτο έγραψα…

Ορφάνια !!!

Στίχοι - Κείμενο: Δημήτρης Ντόκας