«Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφο, ποτέ ένα πρωτότυπο» Όσσο

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Ο «Μπαλίλα»

Γράφει ο Τάσος Παντ. Δασκαλάκης

Ο «Μπαλίλα» είναι ο τίτλος του βιβλίου δεύτερης έκδοσης , που έγραψε  ο Θ. Μ. Πολίτης και τιμητικά προσέφερε και σε μένα. Ο Θ.Μ. Πολίτης είναι κριτικός και λογοτέχνης. Για την μεγάλη του προσφορά στα Γράμματα βραβεύτηκε και του απονεμήθηκε ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΔΙΠΛΩΜΑ από το Υπουργείο Πολιτισμού  το Φεβρουάριο του 2003.
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας αναφέρεται σε έναν  Αγρινιώτη νέο , τον αεικίνητο Φώντα Τσαπάρα στα χρόνια της γερμανικής κατοχής.
Ο Ιταλός Γκιουζέπε ήθελε να πάρει τα χρήματα που έκρυβε στη σακούλα του ο μικρός Φώντας  κάτω από τη μασχάλη του και του προκάλεσε βαθύ τραύμα στο λαιμό , το οποίο τον έφερε κοντά στο θάνατο. Ευτυχώς όμως γλίτωσε χάρη της επιτυχούς χειρουργικής επέμβασης του τότε Αγρινιώτη  γιατρού Ευάγγελου Επ. Παπαλάμπρου.
«Μπαλίλα» λέγονταν όλα τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο και συμμετείχαν υποχρεωτικά στη φασιστική νεολαία του Μουσολίνι και τα οποία φορούσαν ειδική στολή .
Το παρατσούκλι αυτό έδωσαν και στο Φώντα οι μικρομέγαλοι της εποχής , επειδή οι «Καραμπινιέροι» τον εξανάγκαζαν  να φοράει την ίδια ειδική στολή , όσο ήταν τάχα υπό την προστασία τους μετά την ανάρρωσή του.
Στις σελίδες του βιβλίου αυτού ο Θ. Μ. Πολίτης με τρόπο γλαφυρό, μοναδικό , φωτογραφικό και με λογοτεχνική επιδεξιότητα μας μεταφέρει στα γεγονότα που έζησαν τότε τα παιδιά της ηλικίας του και ο ίδιος. Μας ξεδιπλώνει τον τρόπο με τον οποίο ο κάθε πολίτης ξεπερνούσε τις απανωτές δυσκολίες κρατώντας σταθερές τις αξίες της ζωής , δηλαδή την ελευθερία, τη φιλοπατρία και τη φιλαλληλία.
Τον ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσε να μεταφερθώ στα γεγονότα της πολύτιμης μαρτυρίας του και να γνωρίσω μηνύματα διαχρονικά.
Για την ευγενική του προσφορά του αφιερώνω κάποιες ελάχιστες σκέψεις μου με τίτλο «Φιλντισένια πλέρια»
 
Φιλντισένια  πλέρια.

Τόλμησαν και άνθισαν στη βαρυχειμωνιά
μπόρεσαν και ζέσταιναν την ψυχρή ματιά…
Σκέρτσα φιγουράριζαν της δύναμης τη βιάση
δίνονταν σ` όσους ζήταγαν τ` αρώματος τη χάρη.

Σχωρούσαν στα ταξίδια τους τ` αγιάζι του βοριά
κι έχτιζαν τα βασίλεια τους στου ήλιου τα χωριά.
Τις δυσκολίες σμίλευαν , δεν ήταν αραχτά
τα «γλύφανα» σαστίζανε των πάγων τα βουνά.

Χαίρονταν της μοίρας τους θανάτου την τιμή
στη γη σαν απιθώνονταν θα `θρεφαν τη ζωή…
Ζωή να ρέει αγέρωχα αξίες προκοπής
κι η τέχνη το μετάξι της σε χέρια χαρμονής.


                    Τάσος Παντ. Δασκαλάκης