Στον Διονύση...

Να ’ρχονται οι αληθινοί;

Τ’ αδούλωτα αετόπουλα, δεν τα φοβίζει χάρος
Φως των προγόνων τα κινεί, της λευτεριάς ο φάρος
Κι εκεί που μεσοπέλαγα, ξυλάρμενα αρμενίζουν
Δύναμη βρίσκουν  της ψυχής, στεριά να προσεγγίζουν.

Εσένα σε ανάθρεψε, μιας ηρωΐδας γάλα
Κι εμένα ο πατέρας μου, μου τα ’πε... «φάτσα μπάλα»...

«Όσο σκιές κι αν κυβερνούν, μη σκύψεις το κεφάλι
Τράβα ολόρθος το δρομί, πίσω σου θα ’ρθουν κι άλλοι»!

Πορεύτηκα πορεύομαι
Πισωστρατώ και σκέπτομαι
Να ’ρχονται οι αληθινοί;
με τη στεντόρεια φωνή!!!

ΥΓ: Διονύση…αντιλαλεί η φωνή σου!
Απ’ το Καρδιτσιώτικο... «αντέρεισμα»!!
Η ιστορία πια, δε φτιάχνει… «παραπέτασμα»!!!

Θα τα πούμε σύντομα φίλε…

Δημήτρης Ντόκας

Καινούργιο 7: 45 π.μ. 16-10-2011