Μήτσο… Σ΄ ευχαριστώ γι’ αυτό το μπουκάλι βότκα που μου ’στειλες απ΄ το Μόσχοβο!!

Σύντροφε και Φίλε απ΄ τα παλιά… Αγαπητέ Συνάδερφε Μήτσο Λιάτσο σ΄ ευχαριστώ για το δώρο!

Δημήτρης Λιάτσος... απ΄τη Μόσχα!!!

Μήτσο… Σ΄ ευχαριστώ γι’ αυτό το μπουκάλι βότκα που μου ’στειλες απ΄ το Μόσχοβο!!

Μα πάνω απ’ όλα σ’ Ευχαριστώ…
που δεν Ξέχασες!!!

Έβαλα δυο ποτήρια… να τσουγκρίσουμε (Εσύ απ΄ τη Μόσχα… κι εγώ απ΄ το Καινούργιο Αγρινίου) και να πιούμε από μια γουλιά… διάλεξε ποτήρι!!!

Δημήτρης Ντόκας... απ΄ το Καινούργιο!!!

Σου Αφιερώνω ένα τραγούδι μου, που τους στίχους τους έγραψα κάποιες δεκαετίες πριν…

Καλές Γιορτές Φίλε και καλή Αντάμωση… στα μετερίζια του μέλλοντος!!!

              Αγρινιώτικο            177
                      ***
Οι Αγρινιώτικες ψυχές, πως δε δειλιάζουν
Στην Τριχωνίδα, λούζονται, και μας κοιτάζουν
Έχουν το πέτρινο
Των βράχων
Και το αέρινο
Των κάμπων.

Αγρινιώτικες ψυχές
Λεύτερες κι αληθινές
Αγρινιώτικες καρδιές
Όμορφες κι ερωτικές
Αγρινιώτικες νυχτιές
Χίλιες άσβηστες, φωτιές
Αγρινιώτικες ματιές
Που δεν κρύβουνε, ψευτιές.-

Οι Αγρινιώτικες καρδιές, πως αγαπάνε
Στο Πάρκο  χάνονται, στην Παπαστράτου σπάνε
Έχουν τα χρώματα τ’ Απρίλη
Και το χαμόγελο, στα χείλη.

Στίχοι: Δημήτρης Ντόκας